เมื่อคืนเล่นเอาผมแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่กับบทบาทอันน่าสะเทือนใจอย่างมาก กับปัญหาที่ประเดประดังเข้ามาในชีวิตของยุทธ แต่ยุทธก็ยังมีความเป็นสุภาพบุรุษมากพอ ที่จะไม่สติแตกทำร้ายร่างกายคนรอบข้าง หรือ หันเหไปใช้ยาเสพติด

         เช่น ตอนที่ สุดา ด่าหลานอย่างเจ็บแสบ ในบ้านย่าแย้ม จริงๆ เจอด่าขนาดนั้น หากกลั้นสติไม่อยู่ อาจทำร้ายร่างกาย สุดา ได้ด้วยความกดดัน แต่ยงยุทธก็แสดงความสุภาพไม่โต้ตอบ เงียบไปซะ
        
         หรือ ตอนที่ หมอรัตน์ มาทำข้าวต้ม ไข่เจียว ให้กิน แล้วพูดกับธนาว่า ทำกับข้าวให้เค้ากินก่อน สงสารเค้า ยุทธแอบได้ยินแบบนั้น แทนที่จะเข้ามาทำร้ายรัตน์ หรือแสดงพฤติกรรมก้าวร้าว หวงก้าง ด่าว่าเสียๆหายๆ เพราะเสียใจอย่างหนัก ที่คนรัก มาพูดเช่นนี้ในบ้านของเค้าได้อย่างไร แต่เค้ากลับเลือกที่จะ เดินเข้าห้องไปอย่างเงียบๆ ไม่ทำอะไร และตอนที่หมอรัตน์คุยกับยุทธเรื่อง เหลือแค่ความเป็นเพื่อน ยุทธสามารถฉุดกระชากรัตน์ขึ้นไปบนห้อง เพื่อปล้ำได้ด้วยซ้ำ เพราะอยู่กันแค่สองคน แต่ยุทธไม่ทำ กลับเดินขึ้นไปบนห้องอย่างเงียบ ไม่ทำร้ายใคร

        แม้กระทั่งตอนที่กินข้าวต้มไข่เจียวอันลือลั่น อ่านจดหมายที่วางอยู่บนโต๊ะ แทนที่จะล้มโต๊ะ หรือ ทำลายอาหารบนโต๊ะ ด้วยความเสียใจอย่างหนักที่เสียของรักไปแน่นอนแล้วจริงๆ แต่ ยงยุทธ กลับนั่งนิ่งๆ กินเงียบๆ ร้องไห้คนเดียว

        ในมุมมองของผม นี่คงเป็นสิ่งที่ดีสิ่งหนึ่งที่ย่าแย้ม สอนยงยุทธมาดี ในเรื่องความใฝ่ดี ไม่มียาเสพติดเข้ามาเกี่ยวข้อง ไม่มีพฤติกรรมก้าวร้าวกับคนรอบข้าง หรือ คนที่ตัวเองรัก แม้พวกเค้าจะทำให้รู้สึกแย่แค่ไหนก็ตาม