See Bagan and live. See Angkor and die .Arnold Toynbee นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษได้กล่าวเอาไว้ .. Bagan หรือเมือง พุกาม ไม่ได้ไกลเลย อยู่แค่พม่า ประเทศเพื่อนบ้าน เรานี่เอง.. ด้วยแรงบันดาลใจนี้ .. ฉันตัดสินใจปัจจุบันทันด่วน ซื้อตั๋วเครื่องบินโลวคอร์สพร้อมทำวีซ่าเร่งด่วน .. ตัดสินใจบินไปพม่า เมืองมัณฑะเลย์..
ที่จริงแล้วช่วงเวลาที่ฉันไป คือ เดือนมีนาคม ซึ่งไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีเลยที่จะไปเยือน Bagan ,Mandalay เพราะเป็นช่วงเวลาที่ร้อนหูดับตับไหม้ แต่จะให้ทำยังไงได้ ก็ฉันว่างช่วงนี้พอดี .. เช็คสภาพอากาศ ร้อนจัด 42 องศาเซลเซียส เห็นทีต้องลุยกันซักที
เครื่องบินบินลง ณ สนามบิน มัณฑะเลย์ ตอนบ่ายโมง .. ฉันใช้บริการรถบัสเข้าเมือง โดยสายการบินที่ฉันขึ้นมีบริการให้ฟรี ถ้าใครใช้สายการบินอื่น สามาถใช้บริการแท็กซี่เข้าเมืองได้ในราคา 8,000 จั๊ด เป็นแท็กซี่ที่ต้องแชร์กับคนอื่น หรือจะใช้บริการแท็กซี่ส่วนตัวก็ได้ในราคา 12,000จั๊ด ..
ตอนขึ้นบนรถบัส ฉันถามคนขับรถถึงการต่อรถบัสไปยังเมือง Bagan เลย เพราะไม่อยากเสียเวลาไปหนึ่งวันฟรีๆ แต่คนขับรถพยายามขายทัวร์ให้ฉันเที่ยวมัณฑะเลย์ครึ่งวัน แล้วค่อยไปขึ้นรถกลางคืน . เค้าบอกว่ากว่าฉันจะไปขึ้นรถมันจะทันเที่ยวสี่โมงครึ่ง ซึ่งกว่าจะถึงเมือง Bagan ก็จะราวสี่ทุ่มแล้ว ไปคนเดียว ไม่ปลอดภัย ฮี บอกฉัน .. ฉันได้แต่นั่งลง ครุ่นคิด ว่าจะทำยังไงดี ..
ฝรั่งคู่รักชาวอเมริกาใต้สองคนเดินไปถามคนขับเรื่องเดียวกับฉัน ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปหา .... “ขอโทษนะ ขอฉันแชร์แท็กซี่ไปสถานีรถบัสกับพวกเธอได้ไหม พวกเธอกำลังจะไปเมือง Bagan ใช่ไหม มันคงจะดีถ้าฉันจะไม่ต้องเดินทางไปถึงที่นั่นคนเดียวกลางดึก”
สองคนมองหน้าฉันแล้วพยักหน้า “ได้สิ เธอพักที่ไหน”
ฉันยื่นรายละเอียดที่พักให้ “เราพักที่เดียวกัน ไปด้วยกันเถอะ”
สองคนมาจากประเทศชิลีมาเที่ยว ผู้หญิงเป็นหมอฟันเหมือนฉันด้วย... ฉันเริ่มรู้สึกอุ่นใจ โชคดีจริงๆ..
จริงๆ รถบัสสามารถจอดให้เราลงระหว่างทางช่วงใกล้สถานีรถบัสได้ด้วย แต่เราตัดสินใจมาลงในเมือง เพราะตาคนขับออกจะเคืองที่เราไม่ยอมซื้อทัวร์แก .. และอีกอย่าง ลงในเมืองน่าจะหารถแท็กซี่ไปสถานีรถบัสง่ายกว่า
รถแท็กซี่จากในเมืองไปสถานีรถบัส ซึ่งห่างไปราว 7 กม. 6,000 จั๊ด ..
สถานีรถบัสเป็นอะไรที่โบราณ ล้าสมัย และฝุ่นตลบ. เราพยายามซื้อตั๋วรถทัวร์ของบริษัทที่ดีที่สุด แต่เวลาไม่อำนวยเพราะเหลือแต่รถรอบดึก .. สุดท้ายเราเดินไปซื้อตั๋วรถของอีกบริษัท. จริงๆแล้วที่ขนส่งนี้บริษัทที่ขายตั๋วรถจะเป็นตึกอยู่ด้านข้าง ตึกตรงกลางจะเป็นที่ที่เอเย่นเอาตั๋วมาขายอีกทีนึง. เราเดินไปถามรอบรถที่ได้คือ สี่โมงครึ่ง. ราคาตั๋วคือ 8,500 จั๊ด ซึ่งพี่แกจัดเราไป 9,500 เราขอต่อลดราคา ลงมาจนได้ 8,500 พอดีรู้มาว่าราคานี้ ฉันบอกไป .. แกก็จดอะไรยุกยิกๆ แล้วก็ลดราคาให้ ..
มีเวลา 2 ชม. ที่ต้องนั่งในขนส่ง สุดแออัด ฉันเดินไปถ่ายรูปเด็ก แม่ค้า คนพม่ายังคงแต่งตัวแบบดั้งเดิม นุ่งโสร่ง เราว่าคนพม่าที่นี่ใจดีมาก ขอถ่ายรูปก็ให้ถ่าย เค้าชอบคนต่างชาติมาก มันเหมือนสิ่งแปลกใหม่ ส่วนมากจะเข้ามามองแบบตลกขบขัน . บางคนทักว่าฉันเป็นคนญีปุ่น บางคนก็คิดว่าเป็นคนไทย.
ตรงข้างขนส่งมีร้านขนมพม่าร้านนึงเป็นร้านใหญ่ ทันสมัย คนอุดหนุนกันเยอะมาก ฉันเดินเข้าไป มีวัยรุ่นพม่าเดินเข้ามาคุยกับฉันเป็นภาษาอังกฤษ ว่า เธอชิมได้เลย ชิมฟรี ชิมแล้วชอบก็ซื้อเลย ... พร้อมชี้ให้ฉันดูขนมในถาดที่เขาแบ่งมาให้ชิม.
ตรงนี้เป็นขนส่ง พี่หม่อง ยังแต่งตัวแบบดั้งเดิมกัน .. แต่เราชอบนะ
ขนส่งเมือง มัณฑะเลย์
ด้านนอกตึกขนส่งตึกกลาง
ขนส่งเมือง มัณฑะเลย์
พี่ขายผลไม้ ตอนจะถ่ายเราขอแก ก่อนนะ แกก็อายๆ แต่ก็ยอมให้ถ่าย แบบเขินๆ
ป้าแกขายจิ้งหรีด ทอด พอดีเรายังไม่ค่อยหิว เลยไม่ได้ชิม
คนพม่า ก็ เข้าคิวเวลาจะขึ้นรถนะ
ร้านขนม หลังขนส่งมัณฑะเลย์ ร้านนี้ดัง พอควรเพราะคนรุมซื้อ เยอะมาก
พนักงานกำลังหั่นขนม เป็นชิ้นๆ เพื่อบรรจุลงถุง
ด้านในขนส่ง มัณฑะเลย์ มืดมาก เราต้องรอแบบนี้ สองชั่วโมงครึ่ง
เด็ก ๆ พม่าชอบถ่ายรูปมาก
https://www.facebook.com/backpackersfriend
http://sisteradventure1.com
หญิงเดี่ยว แบกเป้เที่ยว พุกาม - มัณฑะเลย์ พม่า 5 วัน 4 คืน อันร้อนระอุ
ที่จริงแล้วช่วงเวลาที่ฉันไป คือ เดือนมีนาคม ซึ่งไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีเลยที่จะไปเยือน Bagan ,Mandalay เพราะเป็นช่วงเวลาที่ร้อนหูดับตับไหม้ แต่จะให้ทำยังไงได้ ก็ฉันว่างช่วงนี้พอดี .. เช็คสภาพอากาศ ร้อนจัด 42 องศาเซลเซียส เห็นทีต้องลุยกันซักที
เครื่องบินบินลง ณ สนามบิน มัณฑะเลย์ ตอนบ่ายโมง .. ฉันใช้บริการรถบัสเข้าเมือง โดยสายการบินที่ฉันขึ้นมีบริการให้ฟรี ถ้าใครใช้สายการบินอื่น สามาถใช้บริการแท็กซี่เข้าเมืองได้ในราคา 8,000 จั๊ด เป็นแท็กซี่ที่ต้องแชร์กับคนอื่น หรือจะใช้บริการแท็กซี่ส่วนตัวก็ได้ในราคา 12,000จั๊ด ..
ตอนขึ้นบนรถบัส ฉันถามคนขับรถถึงการต่อรถบัสไปยังเมือง Bagan เลย เพราะไม่อยากเสียเวลาไปหนึ่งวันฟรีๆ แต่คนขับรถพยายามขายทัวร์ให้ฉันเที่ยวมัณฑะเลย์ครึ่งวัน แล้วค่อยไปขึ้นรถกลางคืน . เค้าบอกว่ากว่าฉันจะไปขึ้นรถมันจะทันเที่ยวสี่โมงครึ่ง ซึ่งกว่าจะถึงเมือง Bagan ก็จะราวสี่ทุ่มแล้ว ไปคนเดียว ไม่ปลอดภัย ฮี บอกฉัน .. ฉันได้แต่นั่งลง ครุ่นคิด ว่าจะทำยังไงดี ..
ฝรั่งคู่รักชาวอเมริกาใต้สองคนเดินไปถามคนขับเรื่องเดียวกับฉัน ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปหา .... “ขอโทษนะ ขอฉันแชร์แท็กซี่ไปสถานีรถบัสกับพวกเธอได้ไหม พวกเธอกำลังจะไปเมือง Bagan ใช่ไหม มันคงจะดีถ้าฉันจะไม่ต้องเดินทางไปถึงที่นั่นคนเดียวกลางดึก”
สองคนมองหน้าฉันแล้วพยักหน้า “ได้สิ เธอพักที่ไหน”
ฉันยื่นรายละเอียดที่พักให้ “เราพักที่เดียวกัน ไปด้วยกันเถอะ”
สองคนมาจากประเทศชิลีมาเที่ยว ผู้หญิงเป็นหมอฟันเหมือนฉันด้วย... ฉันเริ่มรู้สึกอุ่นใจ โชคดีจริงๆ..
จริงๆ รถบัสสามารถจอดให้เราลงระหว่างทางช่วงใกล้สถานีรถบัสได้ด้วย แต่เราตัดสินใจมาลงในเมือง เพราะตาคนขับออกจะเคืองที่เราไม่ยอมซื้อทัวร์แก .. และอีกอย่าง ลงในเมืองน่าจะหารถแท็กซี่ไปสถานีรถบัสง่ายกว่า
รถแท็กซี่จากในเมืองไปสถานีรถบัส ซึ่งห่างไปราว 7 กม. 6,000 จั๊ด ..
สถานีรถบัสเป็นอะไรที่โบราณ ล้าสมัย และฝุ่นตลบ. เราพยายามซื้อตั๋วรถทัวร์ของบริษัทที่ดีที่สุด แต่เวลาไม่อำนวยเพราะเหลือแต่รถรอบดึก .. สุดท้ายเราเดินไปซื้อตั๋วรถของอีกบริษัท. จริงๆแล้วที่ขนส่งนี้บริษัทที่ขายตั๋วรถจะเป็นตึกอยู่ด้านข้าง ตึกตรงกลางจะเป็นที่ที่เอเย่นเอาตั๋วมาขายอีกทีนึง. เราเดินไปถามรอบรถที่ได้คือ สี่โมงครึ่ง. ราคาตั๋วคือ 8,500 จั๊ด ซึ่งพี่แกจัดเราไป 9,500 เราขอต่อลดราคา ลงมาจนได้ 8,500 พอดีรู้มาว่าราคานี้ ฉันบอกไป .. แกก็จดอะไรยุกยิกๆ แล้วก็ลดราคาให้ ..
มีเวลา 2 ชม. ที่ต้องนั่งในขนส่ง สุดแออัด ฉันเดินไปถ่ายรูปเด็ก แม่ค้า คนพม่ายังคงแต่งตัวแบบดั้งเดิม นุ่งโสร่ง เราว่าคนพม่าที่นี่ใจดีมาก ขอถ่ายรูปก็ให้ถ่าย เค้าชอบคนต่างชาติมาก มันเหมือนสิ่งแปลกใหม่ ส่วนมากจะเข้ามามองแบบตลกขบขัน . บางคนทักว่าฉันเป็นคนญีปุ่น บางคนก็คิดว่าเป็นคนไทย.
ตรงข้างขนส่งมีร้านขนมพม่าร้านนึงเป็นร้านใหญ่ ทันสมัย คนอุดหนุนกันเยอะมาก ฉันเดินเข้าไป มีวัยรุ่นพม่าเดินเข้ามาคุยกับฉันเป็นภาษาอังกฤษ ว่า เธอชิมได้เลย ชิมฟรี ชิมแล้วชอบก็ซื้อเลย ... พร้อมชี้ให้ฉันดูขนมในถาดที่เขาแบ่งมาให้ชิม.
ตรงนี้เป็นขนส่ง พี่หม่อง ยังแต่งตัวแบบดั้งเดิมกัน .. แต่เราชอบนะ
ขนส่งเมือง มัณฑะเลย์
ด้านนอกตึกขนส่งตึกกลาง
ขนส่งเมือง มัณฑะเลย์
พี่ขายผลไม้ ตอนจะถ่ายเราขอแก ก่อนนะ แกก็อายๆ แต่ก็ยอมให้ถ่าย แบบเขินๆ
ป้าแกขายจิ้งหรีด ทอด พอดีเรายังไม่ค่อยหิว เลยไม่ได้ชิม
คนพม่า ก็ เข้าคิวเวลาจะขึ้นรถนะ
ร้านขนม หลังขนส่งมัณฑะเลย์ ร้านนี้ดัง พอควรเพราะคนรุมซื้อ เยอะมาก
พนักงานกำลังหั่นขนม เป็นชิ้นๆ เพื่อบรรจุลงถุง
ด้านในขนส่ง มัณฑะเลย์ มืดมาก เราต้องรอแบบนี้ สองชั่วโมงครึ่ง
เด็ก ๆ พม่าชอบถ่ายรูปมาก
https://www.facebook.com/backpackersfriend
http://sisteradventure1.com