คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
1. ขาดกำลังใจ
- เล่าปัญหานี้ให้ พ่อ แม่ พี่ น้อง เพื่อน และผู้ที่เกี่ยวข้องช่วยกันให้กำลังใจ
- ให้การเสริมแรงทางบวก ให้กำลังใจ ของขวัญ ให้ความสำคัญ และงดละเว้น เลิกพูด ในเชิงเปรียบเทียบ ต่อว่า เด็ดขาด
ถ้าอดไม่ได้ให้เดินหนี หรือ เอามืออุดปากไว้
2. ขาดความเชื่อมั่น
- เริ่มเรียนในเรื่องที่ถนัดที่สุด ให้เริ่มทำได้ ทำถูก
- จากนั้นค่อยๆ เพิ่มระดับความยาก แต่ต้องทำถูกไม่ต่ำกว่า 80% จึงจะเปลี่ยนเรื่อง
- เล่าปัญหานี้ให้ พ่อ แม่ พี่ น้อง เพื่อน และผู้ที่เกี่ยวข้องช่วยกันให้กำลังใจ
- ให้การเสริมแรงทางบวก ให้กำลังใจ ของขวัญ ให้ความสำคัญ และงดละเว้น เลิกพูด ในเชิงเปรียบเทียบ ต่อว่า เด็ดขาด
ถ้าอดไม่ได้ให้เดินหนี หรือ เอามืออุดปากไว้
2. ขาดความเชื่อมั่น
- เริ่มเรียนในเรื่องที่ถนัดที่สุด ให้เริ่มทำได้ ทำถูก
- จากนั้นค่อยๆ เพิ่มระดับความยาก แต่ต้องทำถูกไม่ต่ำกว่า 80% จึงจะเปลี่ยนเรื่อง
▼ กำลังโหลดข้อมูล... ▼
แสดงความคิดเห็น
คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ
ใครมีวิธีแก้นิสัยที่เกลียดวิชาคณิตศาสตร์ขึ้นสมองบ้างมั้ยคะ??
คือ เรื่องมันมีอยู่ว่าน้องสาวของ จขกท. ตอนม.ต้น เรียนอยู่ห้องท้ายๆ(สายศิลปะ) และไม่ได้มีการเรียนคณิตศาสตร์เพิ่มเติมตั้งแต่ม.1-2 เหมือนห้องต้น(สายวิทย์-คณิต) ทำให้น้องเขาไม่ค่อยมีพื้นฐานของคณิตเพิ่มเติมเท่าไร ได้มาเรียนจริงๆ ก็ตอนม.3 ตัว จขกท. ก็คอยสอน(เพราะ จขกท.เรียนสายวิทย์ตั้งแต่ม.ต้น-ม.ปลาย//แต่ไม่ค่อยเก่งหรอกคะ -3-) ก็พอไปวัดไปวาสอบได้บ้างตกบ้างเป็นธรรมดาของเด็กไม่ชอบคณิต พ่อแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรถึงจะได้คะแนนน้อยเกรดไม่ค่อยดี พวกท่านก็เข้าใจว่าตัวน้องสาวไม่ชอบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แค่ไม่ติด 0 พวกท่านก็ไม่ว่าอะไร
แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนั้นคะ......มันอยู่ตรงที่พอน้องสาว จขกท. ขึ้นม.ปลายได้อยู่สายวิทย์-คณิตนั้นสิคะท่านผู้อ่าน!!!
แล้วดันได้อยู่กับที่ปรึกษาชั้นคนเดียวกันกับที่เคยเป็นที่ปรึกษาของ จขกท. เลยแรงกดดันเลยไปตกที่น้องสาวอย่างแรง เพราะตอนเราขึ้นม.ปลายใหม่ๆ ดันบ่นเรื่องที่ปรึกษาไว้เยอะ และท่านก็สอนทั้งคณิตพื้นฐาน และคณิตเพิ่มเติมเลยเจ้าคะ แบบ.....คือ.....ไม่รู้จะอธิบายยังไง เราเคยบ่นโน้นนี่นั้นอะไร ในสายตาน้องสาวที่ยิ่งกว่านั้นหลายเท่าตัวอ่ะคะ จากที่เกลียดคณิตอยู่แล้วก็ยิ่งเกลียดอีก ชนิดที่เกลียดคณิตศาสตร์มากๆ เกลียดถึงขั้นกลัวการทำโจทย์เลข เวลาถามว่าข้อนี้ทำยังไงก็จะส่ายหน้าไม่ยอมตอบ บางครั้งหนักเข้าขั้นปล่อยโฮ ร้องไห้แบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยคะ พาไปเรียนพิเศษก็แล้ว แต่พอเอาการบ้านกลับมาทำที่บ้านพอทำไม่ได้ก็นั่งนิ่ง เผลอๆ ก็นั่งร้องไห้ไปพูดพึมพำไปว่าทำไมต้องเรียนเรื่องพวกนี้ด้วย T^T อะไรแบบนั้นอ่ะ
เป็นบ่อยจนแม่รำคาญบอกว่า "ถ้ามันเรียนยากนักก็ไม่ต้องเรียนลาออกไปเป็นขอทาน" (มีแรงกว่านี้อีกมาก) แรกๆ พ่อก็ช่วยปลอบก็เริ่มว่า ประมาณว่า "สมัยพ่ออยากเรียนหนังสือแต่ก็ไม่โอกาสให้เรียนทำไมหนูไม่ตั้งใจ ขยันทำโจทย์บ่อยๆ เดี๋ยวก็ได้เอง" นึกว่าเรื่องจะจบน้องจะตั้งใจไปอ่านหนังสือทำโจทย์ ทำความเข้าใจ เปล่าเลยน้องสาวนี่สวนกลับไปว่า "ก็ไปเรียนเองสิ หนูไม่อยากเรียนสักหน่อย" แบบลืมเลยว่าประโยคเมื่อกี้พ่อพูดด้วยนะเฮ้ย พูดดีๆ สินั้นพ่อนะ! อันตัว จขกท. ก็ไม่รู้จะทำไง ถึงจะเรียนสายวิทย์-คณิตมา 6 ปีก็ใช้ว่าจัเก่งจนมาสอนให้รู้เรื่องในทันทีทันใด พยามจะอธิบายแบบง่ายๆ น้องก็อคติจนไม่รับฟัง
ตอนนี้น้องขึ้น ม.5 แล้วแต่ก็ยังมีปัญหาเรื่องนี้อยู่ กลัวว่าถ้าขึ้นม.6 แล้วบ้านจะแตกก่อนเพราะเรื่องนี้ จขกท. ควรทำไงดีให้น้องย้ายสายก็คงไม่ทันแล้วด้วย
ปล.กับวิชาอื่นอย่างเคมี ชีวะ น้องไม่มีปัญหา มีแต่กับเฉพาะวิชาคำนวณอย่างคณิตและฟิสิกส์บางเรื่องเท่านั่นเองคะ