ดูจากกระแสใน pantip แล้วดูธนาแย่เนอะ เลวมั่กๆ แย่งแฟนพี่ชาย ชิวิตก็ไม่น่าสงสาร ทำไมถึงสมหวังน้อ

นางเอกก็นะ หลายใจจริง ทำไมทำร้ายยงยุทธอย่างนี้เนี่ย เขาอุตส่าห์รักเดียวใจเดียวทำไมเธอไม่เห็นใจกันบ้าง

เราว่าในชิวิตจริงใครเจอแบบรัตน์ก็คงลำบากใจนะ  แฟนที่คบกันมาเป็นสิบปี แต่รัตน์ต้องเป็นฝ่ายวิ่งตามตลอด เป็นฝ่ายพยายามรักษาความสัมพันธ์อยู่ฝ่ายเดียว ในขณะที่ยงยุทธก็ติสท์เหลือเกิน  ตั้งแต่มัธยมแระ อยากไปอยู่เชียงใหม่จะได้ไกลย่า แต่ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกแฟนบ้างเลย สงสัยเห็นผู้หญิงยอมมั้ง คิดว่าผู้หญิงเป็นคนดีไม่นอกใจเลยปล่อยปละละเลย  ถึงตอนรู้ความจริงว่าย่าทำอะไรไม่ดีกับแม่ตัวเองไว้บ้าง  เราเข้าใจนายรับไม่ได้  แต่นายก็ยังมีแฟนที่คอยช่วยเหลือ เห็นอกเห็นใจนาย แต่นายไม่เห็นใจรัตน์เลยอะ  อยากอยู่คนเดียว หายไปเฉยๆ โทรศัพท์ก็โยนทิ้งกลางถนน  เปลี่ยนเบอร์ใหม่ให้ไม่มีใครติดต่อได้ อย่างนี้เราเป็นแฟนมันน่าน้อยใจปะ ?  ผู้หญิงถึงเขาจะรู้ว่านายเสียใจผิดหวังเรื่องครอบครัว  แต่เขาไม่เกี่ยวนี่หว่า ทำไมนายต้องทอดทิ้งเขาไปด้วยล่ะ นายไม่อยากคุยกับครอบครัว ทำไมนายไม่ยึดผู้หญิงเขาไว้เป็นหลักยามนายท้อแท้ล่ะ  เขาก็เสียใจเป็นนะเว้ย ช่วยอะไรนายไม่ได้แล้วนายยังมาหายไปดื้อๆตั้ง 6 เดือน

คนเราอะนะ  เมื่อให้ความสำคัญกับใคร เขาก็อยากได้ความสำคัญตอบด้วยเพราะนี่คือความรักแบบหนุ่มสาว ไม่ใช่รักที่ไม่มีการตอบแทนเหมือนแม่ลูก หรือจากย่ายาย  ในเมื่อผู้หญิงเขาทุ่มเทให้นาย แต่นายให้เขากลับมาน้อยนิด ในขณะที่อีกหนึ่งหนุ่มตามมาทำคะแนน ด้วยว่ารักเดียวใจเดียวมาตลอดสิบปี ประมาณว่ารักนะ ตัดใจไม่ได้  แต่ถ้าเธอเลือกเขา(ยงยุทธ) ฉันก็พร้อมจะไปไรงี้  นานๆไปผู้หญิงเขาก็เริ่มเห็นใจ อาจจะไม่ได้ตั้งใจรับรักคนใหม่ แต่เวลาอยู่กับใครแล้วมีความสุข  รู้ตัวอีกทีดันรักไปซะแระ  อีตาแฟนก็ติดต่อไม่เคยได้ นึกว่าทิ้งฉันไปแล้วด้วยซ้ำ  นี่ถ้ายงยุทธไม่มาเห็นรัตน์ที่รีสอร์ทว่าอยู่กับคนใหม่ ถามจริงเหอะยุทธจะโทรหารัตน์มั้ย  มาเห็นความสำคัญก็ตอนกลัวจะถูกแย่ง แต่ที่ผ่านมาไม่เคยนึกถึงความรู้สึกผู้หญิงเลย  ฉันบอกให้รอเธอก็รอสิ จะปีนึง สามปีห้าปี  ใครเขาจะไปทนกับความติสท์ของนายฟะ  

และเมื่อมาถึงทางแยก  ผู้หญิงก็เกิดสับสน  คนเรามันเป็นกันได้นะ แบบทำไงดี คนเก่าก็ผูกพันฝุดๆ แต่เหนื่อยนะกับการตามเธอ  กับคนใหม่ซึ่งก็คงอดหวั่นไหวไม่ได้เพราะเล่นตามจีบมาสิบปี ซึ้งสิว่านี่ก็รักเราจริง ชิวิตจริงๆมันก็ต้องถึงจุดๆหนึ่งซึ่งเราต้องเลือก ไม่ปล่อยคาราคาซังไว้หรอก  พอตัดสินใจแล้วก็เลือกธนา  แต่อย่าลืมนะ รัตน์รู้จักยงยุทธมากกว่าใคร จะพูดยังไงกับเธอดี พูดไปแล้วยงยุทธจะรับได้มั้ย เธอจะเสียใจแค่ไหน ต้องคิดคำพูดดีๆ ไหนจะปมชิวิตเธออีก  ก็อดสงสารไม่ได้หรอก   ใครจะบอกว่าเลือกเด็ดขาดแล้วก็ไม่ต้องไปยุ่งกับอีกคนอีกเลย  เอาเข้าจริงๆมันทำได้อย่างนั้นหรอ  ผู้หญิงไม่เหมือนชายนะคะ ที่พอรักอีกคนก็ทิ้งอีกคนอย่างไม่มีเยื่อใยได้  แถมก็รักกับคนที่วนเวียนเป็นญาติๆกันอีก ทำตัวลำบากมากนะ

สรุปคือ เราเห็นใจรัตน์ เธอไม่ถูกซะทีเดียว แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำผิดตั้งแต่แรก ไม่ได้จะหลอกเขาหรือหลายใจตั้งแต่แรกซะหน่อย
ส่วนยงยุทธ เราก็เห็นใจนาย แต่นายต้องยอมรับว่านายทำตัวเองด้วยส่วนหนึ่ง  คำบอกว่ารักเมื่อสิบปีที่แล้วกับในวันนี้มันใช้ไม่ได้เพราะจิตใจคนเปลี่ยนได้ นายไม่ทำตัวให้เขามีความสุข ไม่ทำตัวให้เขารัก มีแต่หมกมุ่นกับเรื่องของตัวเองจะโทษแต่ผู้หญิงก็ไม่ถูก เข้าใจมะ
ส่วนธนา  เราทึ่งในรักมั่นคงของนาย เพียงแต่นายทำตัวออกนอกหน้าไปนิดนะ  จริงๆถ้านายแอบรักเขาเงียบๆ ทำเนียนเป็นเพื่อนไปรอให้เขาเหมือนจะเลิกกันก่อนแล้วค่อยเสียบยังดูเข้าทีกว่า