2-3 อาทิตย์ที่ผ่านมาเห็นหลายคนตกในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่หลายคนเชียว T-T เห็นแล้วก็สงสาร
อยากให้อ่านแล้วก็ลองคิดถามสักหน่อยขออนุญาติแชร์ความคิดเล็กๆ ผมว่าใครๆ ก็เคยเป็นไอ้อาการ "จะรักหรือจะเลิกเนี่ย"
คนเราเมื่อคบกันมาสักระยะนึง สันดารมักออกเสมอ
อยู่ที่ว่าเรียนรู้กันมานานหรือยัง รับตัวตนของแต่ละฝ่ายได้ไหม แต่มันก็มักมีปัญหาเสมอ ตรงที่ว่าแม่ม พึ่งมาแสดงออกตอนที่กุรักเมิงไปแล้วนี่สิ เรื่องของคนสองคน มันแก้ไม่ยากหรอกครับ แต่แม่มยากตรงที่พอมีปัญหาเมื่อไร "อิมือที่สาม"
แม่มชอบออกมาสร้างปัญหาทุกที เอาละสิ จากมีสองคน คนที่สามแม่มออกมาทีไร เกิดข้อเปรียบเทียบซะงั้น ทีนี่สิ ทำห่านไรก็ผิด ขวางหูขวางตาไปหมด หายใจกุยังผิดเลยสัส (แอบอิน 55) ยิ่งนาน ไอ้ตัวตนของมือที่สามแม่มเริ่มชัด เริ่มเข้ามามีบทบาท เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตกุ โดยไม่ได้รับเชิญถ้าถามว่า ใครผิด กุ เมิง หรือมัน (ผมตอบได้เลย ผิดกันหมดแหละ)
1. กุผิด เพราะตัวกุเอง เมิงอาจจะไม่ชอบอะไรหลายๆอย่างในตัวกุจนสะสม อยากหาคนคุย อยากหาที่ระบาย อยากนั้นอยากนี่ เนื่องจากสันดารของกุล้วนๆ (แต่ตอนแรกเมิงบอกว่ารับได้หมดไง ห่านราก.............)
2. เมิงผิด เพราะเมิงก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเรื่องมันเกิดมาจากเมิง ไปคุยกะคนนั้นคนนี้จนเกิดความใกล้ชิด จนความรู้สึกเมิงเริ่มเปลี่ยนไม่ใช่แค่คนรู้จักหรือแค่เพื่อน เมิงหวังมากกว่านั้นเยอะ แต่ติดตรงที่เมิงมีกุนี่ไง เมิงถึงบอกว่าแค่เพื่อน (กุไม่ได้แดรกหญ้า กุดูออกนะ...)
3. มันผิด เพราะมันนี่ละที่รู้ความเป็นไปของเมิงกะกุทุกเรื่อง เผลอๆแม่มรู้ดีกว่าอี๊กกกกกกกกกก แหมดีออก คนดีซะเหลือเกิน อยากจะปลอบใจ อยากหาทางแก้ อยากจะช่วย ไม่รู้ผีคนดีที่ไหนมาเข้าสิง (แต่ที่รู้...มันนี่ละที่ช่วยทำให้เมิงกะกุเลิกกันไวขึ้น บอกเลย)แล้วก็มาถึงจุด
"อยากจะเลิก แต่ยังรักเขาอยู่ ทำไงดีละ?" ผมโดนอิคำถามนี้มากี่รอบแล้วเนี่ย เคยยืนอยู่จุดนั้น เสียหลักไปพักนึงเลยนะ
อย่างแรก ร้องไห้ให้พอ 555+ จะดูดีละ เอ๊านี่เรื่องจริงเลยนะ คนมันเสียใจ คนมันเจ็บอะ ร้องไห้ไปเถอะตามันไม่บอดหรอก จะได้ตาสว่างขึ้นมาบ้าง ก๊ากกกกก
ต่อมา เมา 55+ (อันนี้สเต็บผม คนอื่นไม่ควรเอาอย่าง คิคิ) ล้อเล่น ตั้งสติดิ อยู่กับความจริง เลิกหลอกตัวเอง ว่าเขายังรักเราอยู่ เออไม่เถียงหรอกข้อนี้อะ ถ้าเขาไม่รัก เขาไปนานละ แต่แค่เขาไม่ได้รักเราคนเดียวไงรับได้ไหมละ ถ้าให้ใช้ของร่วมกับคนอื่นอะ รับได้ก็จบคบต่อไป แต่ถ้ารับไม่ได้
ขั้นต่อไป ทำใจซะเดินหน้าต่อไป อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เลือกซะ ว่าจะบอกเลิกเขาหรือรอให้เขาบอกเลิก สองคำเนี่ยคล้ายกันนะ แต่คิดให้ดีๆก่อนที่จะพูด เพราะผลที่ตามมาหลังจากที่เลิกกัน ต่างกัน
เพราะถ้าบอกเลิกก่อน เมื่อไรเมิงเลวทันทีเลยกุบอกให้ 55+ เพราะมันยืนกระต่ายขาเดียวอยู่แล้วนิว่ามันไม่ได้มีคนอื่น เมิงเลิกเพราะเมิงคิดไปเอง เรื่องแค่นี้เมิงยังทนไม่ได้เลย แล้วจะอยู่ด้วยกันต่อไปได้ไง (ก็กุบอกแล้วใช่ไหม เมิงหายใจเมิงยังผิด 55+) ยอมเป็นคนผิดซะเอง แต่เรื่องจบไว้ เศร้าแปปๆ แบบนี้เขาเรียกแผลสด หายไว รับรองแล้วถ้าใครถามว่าทำไมถึงเลิกกัน ตอบไปเลย กุมันเลวเองละ กุเบื่อ จบนะ >> เคลีย์ (รู้ไว้ในใจพอ เพราะยังไงก็เลิกกันแล้ว ช่างมัน!!) แต่ถ้าจะหลังไมค์กับเพื่อนสนิท ก็เรื่องของยูว์ละ
ถ้ารอให้เขามาบอกเลิก ให้นึกถึงสภาพนางเอกช่อง 7 สมัยก่อนไว้ ร้องไห้แล้ว ร้องไห้อีก ข้าวปลากินไม่ลง ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร นั่งให้เวลามันผ่านไปหวังว่ามันจะดีขึ้น ถ้ากำลังคิดอย่างนั้นอยู่ อยากให้หยุดซะ แบบนี้เขาเรียกแผลเรื้อรัง รักษาไม่หายต้องตายอย่างเดว (พี่บอยมาละ) ทั้งเจ็บทั้งปวด ทั้งลุ้น ว่ามันจะมาบอกเลิกเราเมื่อไร บางคนเป็นปีๆเลยก็มีนะ ดูเป็นคนดีในสายตาทุกคน แต่มันคุ้มไหมกับความรู้สึกของตัวเอง คิดดูดีๆละกันนะ
*****อยากให้จำไว้ว่า ความซื่อสัตย์ถ้ามันถูกปลดลงมาจากหัวเมื่อไร มันไม่มีทางกลับไปอยู่ที่เดิมอีก*****
เอาประโยคชาวบ้านก็ มีครั้งแรก เดวครั้งต่อไป มันก็มีอี๊กกกกกกก เป็นช่วงโปรโมชั่นอีกครั้ง พอจับได้มันก็ทำดี พอกำลังจะดีมันทำอีก วนกลับมาที่เดิม
แต่ให้ผมสรุปนะ ไม่ว่ายังไงก็ต้องเลิก เอาทางที่เราปลอดภัยที่สุดจะดีกว่า เอาเวลาที่ไปคิดถึงเรื่องเขา มาคิดถึงตัวเราเองดีกว่าไหม ไปออกกำลังกาย ไปเที่ยวกับเพื่อน ไปทำในสิ่งที่เราอยากทำ จะมีความสุขมากกว่าไหม ถ้ารักแล้วต้องเจ็บจะทนทำไม เพราะทนไปยังไงก็เลิกกันอยู่ดี
ป.ล. ผมไม่ได้อยากเห็นใครเลิกกันหรอก แต่ถ้ารักมันทำร้ายเรา รักแล้วมันทุกข์ รักแล้วมันเหนื่อย กลับไปถามตัวเองอีกครั้งสิแน่ใจนะ ว่านั้นคือรักในแบบที่เธอต้องการจริงๆหรอ โลกนี้มีรักอยู่อีกมากมาย มีคนอีกเป็นล้านๆ ที่พร้อมที่จะให้เรารักและพร้อมที่จะรักเรา สู้ๆนะ เดวมันก็ผ่านไป กลับมายิ้มกลับมาร่าเริง ทำตัวเองให้มันดี เดวก็จะมีคนดีๆเข้ามาเองแหละ ^_^
ป.ล.2 ประสบการณ์โดยตรง ผมเคยผ่านมาแล้ว ผมอยากฝากเตือนสติคนรอบข้าง คนอื่นไม่รักเรา เราก็ควรรักตัวเองนะครับ （⌒_⌒）
รักแบบนี้...สมควรทนมั๊ย???
อยากให้อ่านแล้วก็ลองคิดถามสักหน่อยขออนุญาติแชร์ความคิดเล็กๆ ผมว่าใครๆ ก็เคยเป็นไอ้อาการ "จะรักหรือจะเลิกเนี่ย"
คนเราเมื่อคบกันมาสักระยะนึง สันดารมักออกเสมอ
อยู่ที่ว่าเรียนรู้กันมานานหรือยัง รับตัวตนของแต่ละฝ่ายได้ไหม แต่มันก็มักมีปัญหาเสมอ ตรงที่ว่าแม่ม พึ่งมาแสดงออกตอนที่กุรักเมิงไปแล้วนี่สิ เรื่องของคนสองคน มันแก้ไม่ยากหรอกครับ แต่แม่มยากตรงที่พอมีปัญหาเมื่อไร "อิมือที่สาม"
แม่มชอบออกมาสร้างปัญหาทุกที เอาละสิ จากมีสองคน คนที่สามแม่มออกมาทีไร เกิดข้อเปรียบเทียบซะงั้น ทีนี่สิ ทำห่านไรก็ผิด ขวางหูขวางตาไปหมด หายใจกุยังผิดเลยสัส (แอบอิน 55) ยิ่งนาน ไอ้ตัวตนของมือที่สามแม่มเริ่มชัด เริ่มเข้ามามีบทบาท เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตกุ โดยไม่ได้รับเชิญถ้าถามว่า ใครผิด กุ เมิง หรือมัน (ผมตอบได้เลย ผิดกันหมดแหละ)
1. กุผิด เพราะตัวกุเอง เมิงอาจจะไม่ชอบอะไรหลายๆอย่างในตัวกุจนสะสม อยากหาคนคุย อยากหาที่ระบาย อยากนั้นอยากนี่ เนื่องจากสันดารของกุล้วนๆ (แต่ตอนแรกเมิงบอกว่ารับได้หมดไง ห่านราก.............)
2. เมิงผิด เพราะเมิงก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเรื่องมันเกิดมาจากเมิง ไปคุยกะคนนั้นคนนี้จนเกิดความใกล้ชิด จนความรู้สึกเมิงเริ่มเปลี่ยนไม่ใช่แค่คนรู้จักหรือแค่เพื่อน เมิงหวังมากกว่านั้นเยอะ แต่ติดตรงที่เมิงมีกุนี่ไง เมิงถึงบอกว่าแค่เพื่อน (กุไม่ได้แดรกหญ้า กุดูออกนะ...)
3. มันผิด เพราะมันนี่ละที่รู้ความเป็นไปของเมิงกะกุทุกเรื่อง เผลอๆแม่มรู้ดีกว่าอี๊กกกกกกกกกก แหมดีออก คนดีซะเหลือเกิน อยากจะปลอบใจ อยากหาทางแก้ อยากจะช่วย ไม่รู้ผีคนดีที่ไหนมาเข้าสิง (แต่ที่รู้...มันนี่ละที่ช่วยทำให้เมิงกะกุเลิกกันไวขึ้น บอกเลย)แล้วก็มาถึงจุด
"อยากจะเลิก แต่ยังรักเขาอยู่ ทำไงดีละ?" ผมโดนอิคำถามนี้มากี่รอบแล้วเนี่ย เคยยืนอยู่จุดนั้น เสียหลักไปพักนึงเลยนะ
อย่างแรก ร้องไห้ให้พอ 555+ จะดูดีละ เอ๊านี่เรื่องจริงเลยนะ คนมันเสียใจ คนมันเจ็บอะ ร้องไห้ไปเถอะตามันไม่บอดหรอก จะได้ตาสว่างขึ้นมาบ้าง ก๊ากกกกก
ต่อมา เมา 55+ (อันนี้สเต็บผม คนอื่นไม่ควรเอาอย่าง คิคิ) ล้อเล่น ตั้งสติดิ อยู่กับความจริง เลิกหลอกตัวเอง ว่าเขายังรักเราอยู่ เออไม่เถียงหรอกข้อนี้อะ ถ้าเขาไม่รัก เขาไปนานละ แต่แค่เขาไม่ได้รักเราคนเดียวไงรับได้ไหมละ ถ้าให้ใช้ของร่วมกับคนอื่นอะ รับได้ก็จบคบต่อไป แต่ถ้ารับไม่ได้
ขั้นต่อไป ทำใจซะเดินหน้าต่อไป อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เลือกซะ ว่าจะบอกเลิกเขาหรือรอให้เขาบอกเลิก สองคำเนี่ยคล้ายกันนะ แต่คิดให้ดีๆก่อนที่จะพูด เพราะผลที่ตามมาหลังจากที่เลิกกัน ต่างกัน
เพราะถ้าบอกเลิกก่อน เมื่อไรเมิงเลวทันทีเลยกุบอกให้ 55+ เพราะมันยืนกระต่ายขาเดียวอยู่แล้วนิว่ามันไม่ได้มีคนอื่น เมิงเลิกเพราะเมิงคิดไปเอง เรื่องแค่นี้เมิงยังทนไม่ได้เลย แล้วจะอยู่ด้วยกันต่อไปได้ไง (ก็กุบอกแล้วใช่ไหม เมิงหายใจเมิงยังผิด 55+) ยอมเป็นคนผิดซะเอง แต่เรื่องจบไว้ เศร้าแปปๆ แบบนี้เขาเรียกแผลสด หายไว รับรองแล้วถ้าใครถามว่าทำไมถึงเลิกกัน ตอบไปเลย กุมันเลวเองละ กุเบื่อ จบนะ >> เคลีย์ (รู้ไว้ในใจพอ เพราะยังไงก็เลิกกันแล้ว ช่างมัน!!) แต่ถ้าจะหลังไมค์กับเพื่อนสนิท ก็เรื่องของยูว์ละ
ถ้ารอให้เขามาบอกเลิก ให้นึกถึงสภาพนางเอกช่อง 7 สมัยก่อนไว้ ร้องไห้แล้ว ร้องไห้อีก ข้าวปลากินไม่ลง ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร นั่งให้เวลามันผ่านไปหวังว่ามันจะดีขึ้น ถ้ากำลังคิดอย่างนั้นอยู่ อยากให้หยุดซะ แบบนี้เขาเรียกแผลเรื้อรัง รักษาไม่หายต้องตายอย่างเดว (พี่บอยมาละ) ทั้งเจ็บทั้งปวด ทั้งลุ้น ว่ามันจะมาบอกเลิกเราเมื่อไร บางคนเป็นปีๆเลยก็มีนะ ดูเป็นคนดีในสายตาทุกคน แต่มันคุ้มไหมกับความรู้สึกของตัวเอง คิดดูดีๆละกันนะ
*****อยากให้จำไว้ว่า ความซื่อสัตย์ถ้ามันถูกปลดลงมาจากหัวเมื่อไร มันไม่มีทางกลับไปอยู่ที่เดิมอีก*****
เอาประโยคชาวบ้านก็ มีครั้งแรก เดวครั้งต่อไป มันก็มีอี๊กกกกกกก เป็นช่วงโปรโมชั่นอีกครั้ง พอจับได้มันก็ทำดี พอกำลังจะดีมันทำอีก วนกลับมาที่เดิม
แต่ให้ผมสรุปนะ ไม่ว่ายังไงก็ต้องเลิก เอาทางที่เราปลอดภัยที่สุดจะดีกว่า เอาเวลาที่ไปคิดถึงเรื่องเขา มาคิดถึงตัวเราเองดีกว่าไหม ไปออกกำลังกาย ไปเที่ยวกับเพื่อน ไปทำในสิ่งที่เราอยากทำ จะมีความสุขมากกว่าไหม ถ้ารักแล้วต้องเจ็บจะทนทำไม เพราะทนไปยังไงก็เลิกกันอยู่ดี
ป.ล. ผมไม่ได้อยากเห็นใครเลิกกันหรอก แต่ถ้ารักมันทำร้ายเรา รักแล้วมันทุกข์ รักแล้วมันเหนื่อย กลับไปถามตัวเองอีกครั้งสิแน่ใจนะ ว่านั้นคือรักในแบบที่เธอต้องการจริงๆหรอ โลกนี้มีรักอยู่อีกมากมาย มีคนอีกเป็นล้านๆ ที่พร้อมที่จะให้เรารักและพร้อมที่จะรักเรา สู้ๆนะ เดวมันก็ผ่านไป กลับมายิ้มกลับมาร่าเริง ทำตัวเองให้มันดี เดวก็จะมีคนดีๆเข้ามาเองแหละ ^_^
ป.ล.2 ประสบการณ์โดยตรง ผมเคยผ่านมาแล้ว ผมอยากฝากเตือนสติคนรอบข้าง คนอื่นไม่รักเรา เราก็ควรรักตัวเองนะครับ （⌒_⌒）