ออกตัวก่อนนะ  เราเขียนกระทู้นี้เป็นกระทู้แรก เขียนแบบพี่เล่าให้น้องฟัง  เพื่อนเล่าสู่กันฟังกับเพื่อนนะ
หากใครคาดหวังภาพสวย ก็สวยได้แค่กล้องมือถือ
ใช้ไอโฟน 4 ที่ตอนนี้คนส่วนมากใช้ไอโฟน 6 และเพื่อนบอกว่าไอโฟน 7 กำลังจะออกแล้ว  เกรงใจไอโฟน 4 ในมือเค๊าหน่อยได้ไหม  
ทริปนี้เราไปกับแม่ น้า และเพื่อนน้า  206  มาจากอะไร เดากันไปก่อนนะ  เดี๊ยวเฉลยทีหลัง ถ้ามีคนอ่านและถามมา
ภาษามีเราที่สื่อสารกับมนุษยชาติได้  แบบ ระดับเริ่มต้น  ขั้น  1 แต่อย่าถามอะไรที่ช้านไม่ได้เตรียมมานะ ช้านจะงง
และระบบประมวลผลเสียหายกันเลยทีเดียว
คนที่สิงค์โปรพูดอังกฤษได้ทุกคน  ได้ทุกคนจริงๆ  ถามใครก็ไม่ผิดหวัง ทุกอายุ ทุกอาชีพจริงๆ
การสั่งอาหารการกินที่นี่ดีมาก มีรูปและราคาประกอบ บรรดาผู้สูงวัยไปสั่งอาหารกินกันเองได้  แค่ชี้และจ่ายเงิน มันง่ายม



เราเริ่มการเดินทางจากอยุธยานะ นั่งรถตู้ไปลงดอนเมือง กระเป๋าเยอะมากตั้งแต่ขาไปเลย
กว่าจะหอบหิ้วกระเป๋าขึ้นสะพานลอยทางที่เชื่อมกับสถานีรถไฟได้  สะพานแคบไปนะ เอหรือเราอ้วนไป
ค่ารถตู้คนละ  100 สี่คน 400 พี่รถตู้ขอเก็บค่ากระเป๋าอีก 200  รวม 600  บาท
ค่าเครื่องบิน airasia ไปกลับ ดอนเมือง สิงค์โปร์ 6360 / 2 คนนะ
มีประกันการเดินทางกะน้ำหนักกระเป๋า ขาไป 20 ขากลับ 25 กก และเลือกที่นั่งด้วย



ถึงดอนเมือง เครื่องออก 13:25  มาถึง  11:30
นี่คือสัมภาระ ที่แม่เรา น้าเรา ตัดใจเอาอะไรออกไม่ได้เลย ทุกอย่างสำคัญหมด
ขาไป ขากลับ หนักพอกัน เราแลกเงินกัน เราแลก 13000 เหลือกลับมา  4000
นั่งคุยเดินเล่น กินไอติมเหล่ฝรั่ง  แป๊ปเดียวก็ได้ขึ้นเครื่อง


แล้วบททดสอบภาษาอังกฤษก็เกิดขึ้น มีคนนั่งที่น้าเรา แถมบอกแล้วไม่ยอมลุกอีก
พี่เสื้อแดงเค้าบอกว่าแถว C นั่งริมหน้าต่าง เราชี้และบอกให้เค้าดูว่า แถว A คือหน้าต่าง C ริมทางเดิน
เค้าไม่ลุก นั่งกอดอกเฉย ตรูพูดไม่ถูกปะวะ ทำไมพี่ไม่เข้าใจหนู
พอพี่คนกลางแถว B มาค่ะ Your seat line C here แค่นี้จริงๆ แล้วชี้ไปที่เก้าอี้ริมทางเดิน เค้าลุกเลยค่ะ
พี่ค่ะ พี่เป็นพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยหนูไว้จริงๆ
นั่งมาได้ซักพัก แอร์ก็เดินแจกใบให้เราเขียน แหมทำการบ้านมาอย่างดี
ควักใบที่ปริ้นมาจากห้องนี้แหละ ว่าต้องเขียนยังไง ชีวิตจริงไม่เหมือนที่เตรียมไปนะค่ะ
เค้าเปลี่ยนตอนไหน ทำไมช้านไม่รู้ เอาวะ เดาๆ ดูพอรู้หรอก 2 ชั่วโมงในเครื่องบิน
หมดไปกับการเขียนใบ 4 ใบ และถ่ายรูป  



ในรูปที่ถ่ายมาไม่ติดทั้งพี่เสื้อแดงคนดื้อ และพี่พระเอกนะ
ติดแต่พี่ฝรั่งในดวงใจคนมีเคราที่เค้าแอบมองตั้งแต่ ดอนเมือง  
ตั้งแต่เข้าแถวเช็คอิน พรมลิขิตเราได้บินลำเดียวกัน คิดว่าเค้ารู้มะว่าเราตั้งใจถ่ายให้ติดเค้าดูดิ
ยิ้มให้เราด้วย  เรามโนไปเองป่าววะ แต่จริงๆ  หน้าตาดีนะ  คอนเฟริม์  ถ้าได้เป็นแฟนคงดีไม่น้อย  เพ้อไปอีกแระ

จากนั้นก็ทำตามขั้นตอนไปในพันทิปให้เดินไปยังไงก็ไปอย่างงั้นแหละค่ะ  ไม่ยาก
เข้าแถวกันไป บอกบรรดา สว. เข้าแถวเดียวกันนะ จะได้ง่าย เข้าไปซักพักก็ถึงคิว
ไปถึง ตม. ก็ถามชื่อออกเสียงว่าอะไร
มาจากเมืองไหน แบงค์คอก แล้วจะไปไหนต่อ เราก็แบ็งค์คอก แล้วเค้าก็บอก กรอกด้วยนะ
อ้าว ในตัวอย่างในพันทิป เว้นไว้อะ เราก็เว้น แล้วบรรดา สว. ก็เว้นไว้หมด
เราเลยบอกเรามากับครอบครัว สามคนนั้นก็ไม่ได้กรอก เหมือนกัน
เค้ายิ้มแล้วบอก เซม เซม ปั๊มให้เราผ่าน เราก็หยิบลูกอมตามสูตรแล้วก็สวัสดีเค้า
เค้าก็บอก เที่ยวให้สนุกนะ สวัสดีครับ  กรี๊ด พี่พูดไทยได้ หนูกลัวพี่ไม่เข้าใจหนูจนเยี่ยวจะราดแล้ว
แล้วเราก็ผ่านมาด้วยดีทั้งหมด สว. บอก เค้าออกเสียงชื่อ แล้วก็ปั๊มให้ ปึง จบ
ที่เตรียมท่องมา เอกสารที่พัก ตั๋วขากลับ เค้าไม่ดูอะไรซะอย่าง


จากนั้นก็โดยสารรถไฟฟ้าออกมาเพื่อเปลี่ยนเทอมินอล
มองออกไปเห็นต้นคูณ ตื่นเต้น เค้ามีเหมือนเราเลย  เอ ตื่นเต้นไปป่าววะ
เป้าหมายไปลง ไชน่าทาวน์ เราพัก แบรี่ เบส ก่อนเดินทางเรายืมบัตร  MRT จากเพื่อนสมาชิก
เวป สิงค์โปร์แฟนคลับ  ยืมไป  4  ใบแต่เค้าส่งมาให้  2  ใบ พอดีเค้ามีบัตร การเด้นบายเดอะเบย์ 2  ใบเหลืออยู่เลยบอกขายเรา
เราไปอยู่แล้วก็เลยซื้อเค้า  เค้าแถมบัตรเข้าภาพ 3  มิติฟรีให้เรา  1  ใบ  เล่ายาวไปเนอะ  55555
กลับมาที่สถานีรถไฟฟ้า เราเลยเติมเงินเข้าไปในบัตร ใบละ  10 เหรียญ และต้องซื้ออีก 2 ใบ
ง่ายๆ  ไม่รู้ถูกป่าว  I want top up 10 $ and buy new ticket for 2 person  แค่นี้ นางเข้าใจเราจร้า สำเร็จไปอีกหนึ่ง

เวลาเติมเค้าจะให้ใบแบบนี้มา เราก็ดูได้ว่าบัตรหมดเมื่อไหร่ เหลือกี่เหรียญ
เวลาเข้าก็แตะบัตรทีนึง ออกก็แตะอีกที คอยมองด้วยว่าเงินในบัตรเหลือเท่าไหร่
พอแตะบัตรเข้าไปยืนงงแป๊ป ในห้องบลูบอกมันง่ายๆ หลักการณ์เหมือนรถไฟฟ้าบ้านเรา
คือไม่ได้นั่งรถไฟฟ้านานแล้ว  จูนแป๊ป  แล้วก็หาเจอ  ขี้นสายที่เขียนว่าขึ้นรถไฟฟ้า MRT ฝั่งสายสีเขียวที่เขียนว่า To Joo Koon 2
เพื่อไปเปลี่ยนสถานีที่ Tanah Merahเมื่อถึงสถานี Tanah Merah แล้วก็ต้องเปลี่ยนขบวนโดยขึ้นฝั่ง
ที่เขียนว่า To Joo Koon 2 อีกครั้ง เพื่อไปยังสถานี Outram Park  แล้วจึงทำการเปลี่ยนสายอีกรอบคราวนี้ไปสายสีม่วง
โดยเลือกฝั่งที่เขียนว่า To Punggol 7 เพื่อไปยังสถานี China Townเมื่อถึงสถานี China Town
แต่เหตุการณ์จริงค่ะ  เราเริ่มรนตั้งแต่ขึ้นสาย To Joo Koon 2  เพื่อไปเปลี่ยนสถานีที่ Tanah Merah  แล้วค่ะ  
อาการเราคงแสดงออกถึงความตื่นตัวมากเกินไปแน่ๆ  มีลุงที่นั่งข้างๆ  ค่ะ ถามเราจะไปไหน
รีบเลยค่ะ พอเราแจ้งจุดหมายลุงก็ชี้เป้าเลยค่ะ มาถูกแล้วกรุ  ลุงลง Outram Park  ค่ะ เราเลยไปพร้อมลุง
พอรู้ว่าไม่หลงแน่ละ ควักลูกอมออกมาอมกะแม่  2  คน  5555

ก่อนแยกกันลุงคงกลัวเราหลง ชี้บอกทางเราให้เดินทางไหนใหญ่  เพื่อนๆ รู้ไหมสถานีรถไฟฟ้าที่นี่  ใหญ่มาก
การต่อ  เปลี่ยนสถานี  บางทีเดินจนเหนื่อย เดี๊ยวขึ้น  เดี๊ยวลง พอถึงไชน่าทาวน์ เราต้องหาทางออก H
เพราะเราพัก   Beary Best  hostel อยู่บนถนน Upper Cross จำง่ายๆ สถานีไชน่าทาวน์ ทางออก H โรงแรมจะอยู่ตรงข้ามกับ MRT
ได้รับข้อมูลมาจากน้องแป๊ะ แอดมินเพจ  คนเดียวก็เที่ยวได้  ผู้ช่วยเหลือเราและติดตามผลงานมาอย่างดี
ให้ยืมซิมสิงค์ด้วย  เสียงน้องดังในหัว  พี่ก็ต้องเชื่อน้อง  แต่ทางออก  H  มันหายากมาก หาจนเหนื่อย
ถามเจ้าหน้าที่  ก็งงค่ะ  ฟังไม่ออก  ในที่สุดออกทางออก D  แล้วเดินย้อนเอา
beary best เราจอง   4 ใน 6 เตียง ที่นี่คนไทยเยอะมาก
เหมือนจะเกือบทั้งหมด คืนแรกพนักงานให้ห้องผิดเรามาเป็นห้องนอน 2 คน เราก็เออเค้าคงอัปเกรดให้
เพราะเราส่งใบจองให้เค้าแล้วนิ ไม่คิดว่าจะผิดคืนแรกเลยได้นอนคนละชั้น ที่เลือกที่นี่เพราะคิดว่าใกล้ SW จะได้ไปซื้อตั๋วง่าย
เมื่อเข้าห้องเปลี่ยนขาสั้นแล้วก็เตรียมออกไปหาอะไรกินกัน เป้าหมาย ศูนย์อาหารแม็กเวล
เดินไปถามไป ในที่สุดก็ถึงค่ะ เวลา  2  ทุ่มที่นี่ไม่ต้องต่อแถวอะไรเลย  คนน้อยดี
พยายามหาข้าวมันไก่ที่คนแนะนำว่าอร่อย แต่หาไม่เจอ ร้านปิดแล้วมั้ง

อาหารมื่อแรก ที่ศูนย์อาหาร แม็กเวล พักไชน่าทาวน์  แม่บอกอะไรก็ได้  
ไอ้อะไรก็ได้นี่มันยากเนอะ เราเลยซื้อราดหน้าหมี่กรอบมาให้แม่
เพื่อนน้าบอก  มาตั้งไกล มากินราดหน้าหมี่หรอบ  555 ขำมะ



ที่พักย่านนี้ถือว่าดีค่ะ ทำเลเยี่ยม เดินดูของที่จริง อยากซื้อหัวแปลงไฟ  ตั้งแต่ที่สนามบินแล้ว
ที่สนามบิน 8 $ ที่ไชน่าทาวน์ ถูกกว่าเกินครึ่งไม่รู้เสียบไประเบิดป่าว
ใกล้แหล่งอาหาร ราคาของฝากที่นี่ก็น่าคบ  คืนแรกก็เดินดูของไป  สรุปไม่ได้ซื้อ อะไรเลยนะ






รองเท้าที่นี่จะให้ใส่ตู้ไว้ด้านล่าง ดูมั่วมากจริงๆ
รองเท้าแตะเราแอบหายไป 3  ชั่วโมง  จากนั้นเลยเอารองเท้าผ้าใบและแตะ ใส่ถุงไปไว้ในห้องเลย
5  ทุ่มถึง ตีหนึ่ง  ยังได้ยินเสียงคนไทย ชัดมาก ดังตลอดมาจากห้องข้างๆ  ห้องไม่เก็บเสียงหรือว่าน้องคุยดังพี่สงสัยจริง