ตอนนี้เราอยู่ ม.2

ปัจจุบันมีสิวเยอะมากกกก เราก็พยายามบอกตัวเองว่า   เป็นฮอร์โมนเว้ยคนอื่นๆก็เป็นกัน  เเต่พอมองไปรอบๆเพื่อนๆเขาไม่เป็นกันเลย.... อาจจะมีบ้างเเต่มีน้อยมาก เเล้วบางคนที่เป็นหนักๆเขาก็ไปหาหมอ เเต่บ้านเราไม่ได้เงินเยอะเเบบเป็นเเล้วหาหมอ  เราก็พยายามหาในเน็ตเเล้ ก็มีเเต่เเนะยาที่หาได้ในจังหวัดใหญ่ๆ เเล้วเราอยู่ศรีสะเกษมันหาไม่ได้อ่ะ  เเล้วเพื่อนก็ชอบทัก ''ทำไมสิวเยอะจัง'' บางคนเราเข้าไปทักเขาก็มองหน้าเราเเล้วเเอบๆถอยเเล้วก็คุย เราก็ทำมองไม่เห็น  เเล้วมันก็กดดัน.....  เเต่ก็มีเพื่อนคนนึงที่เราจะรักจนวันตายเลย เขาเป็นกระเทยที่เข้าใจเรา (ขอเรียกว่านางนะ)  นางเคยบอกว่านางเคยเป็นเเล้วเลยเข้าใจ นางก็ช่วยเราหลายอย่างเเต่นางไม่แนะครีมเพราะกลัวเราเเพ้เพราะเราเคยเเพ้เเล้ว หน้าเละมากๆ จนเป็นมาปัจจุบันเเล้วไม่หาย  นางก็บอกวิธีต่างๆ ประคบเย็น บลาๆ เราก็ซึ้งใจนะ เพราะบางครั้งวิธีนางก็ได้ผล ตอนนี้ ก็หายไป 1/5 ของทั้งหน้าไปเเล้ว (เเค่นั้นหละ) เราก็ใช้วิธีเดิมๆ ไปมันก็เเค่ดีขึ้นอ่ะนะ

#ใครเป็นช่วยบอกหน่อยว่า ทำยังไงให้ชินกะคำพูดคน T^T