สวัสดีค่าา เราอยู่ชั้น ม.6 กำลังจะขึ้นมหาลัย เรามีเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่ง ที่สนิทกันตั้งแต่ ม.4
ขอแทนชื่อว่า A ค่ะ นางจะเป็นคนที่แปลกๆ ขี้ระแวง แอบรู้มาว่า นางมีปัญหากับคนในครอบครัวจนถึงขั้นเก็บกด
แล้วตอนที่รู้จักนางตอนแรก ทุกคนไม่รู้ว่า A เป็นคนแปลกๆ เรากับเพื่อนอีก 2 คน ก็ติดนิสัยขี้แกล้งค่ะ 55555
เรากับเพื่อนๆก็แกล้งนางสารพัด แต่แกล้งเบาๆนะคะ เช่น เอาของไปซ่อนบ้าง เวลาเข้าห้องน้ำก็แอบตักน้ำราดใส่หัวบ้าง
แต่ก็ไม่ได้แกล้งตลอดเวลานะคะ อารมณ์แบบเป็นเพื่อนที่โดนแกล้งบ่อย เอาฮาไรงี้ แต่ก็รักมันนะคะไปไหนก็ไปด้วยกัน ไม่เคยทิ้งค่ะ
พอขึ้น ม.5 อาการ A เริ่มไม่ปกติ...
พอพวกเรารู้ว่า A มีปัญหากับคนในครอบครัว พวกเราก็เลิกแกล้งแล้วค่ะ แต่ A โคตรระแวงพวกเราเลยค่ะ กลายเป็นว่าเวลาเราจะทำอะไร
พูดอะไร A จ้องจับผิดพวกเราตลอด บางที A ก็คิดไปเอง คิดว่าเราวางแผน สำหรับ A แค่เราพูดอะไรกวนตรีนๆ หรือพูดเล่นไร้สาระ แล้วมันไม่ใช่เรื่องจริง A ก็คิดว่าเราวางแผนโกหกมันแล้วค่าา มีวันหนึ่ง อยู่ดีๆ A ก็ร้องไห้ออกมา พวกเรานี่งงเลย กุทำไรผิดวะ A ก็บอกว่า กรูบอกพวกมืงกี่ครั้งแล้วว่าอย่าวางแผนกับกรู พวกเราก็อธิบายไปว่ายังไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้คิดแผนอะไรทั้งนั้น แต่ A ก็ดูเหมือนไม่เชื่อสักนิด-0- คือนางคิดไปเองค่ะ เราจะผิดทันทีทั้งๆที่ไม่ได้ทำเห้อะไรเลย บอกตามตรงโคตรเหนื่อยใจ ก็มีช่วงที่ทะเลาะกันค่ะ เราเริ่มหมั่นไส้ละ แกล้งมันจริงๆเลย มันเจือกไม่รู้ว่าเราแกล้ง -0- พวกเราทิ้งให้มันนอนอยู่ในศาลาตอนพักเที่ยงค่ะ แล้วถึงเวลาจะขึ้นห้องเรียน พวกเราก็แอบขึ้นโดยปล่อยให้มันนอนในศาลา พอมันตื่นขึ้นมา มันก็มาหาเราที่ห้องแล้วพูดอย่างซาบซึ้งว่า ขอบใจนะที่ให้กรูนอนต่อ *-* พวกเราเอ๋อแดรกเลยจ้าา คือกรูแกล้งมืงนะ -0- พอแกล้งจริงเ_ือกไม่รู้ พอไม่ได้แกล้งก็มากล่าวหา...
แต่ถึงเราจะเคยแกล้ง จะโกรธมันแต่พวกเราหวังดีกับมันเสมอ ตอนนั้นเราไปงาน Open house ของมหาลัย เราก็เอาโบรชัวร์คณะนิติศาสตร์ กับคณะจิตวิทยา (สงสัยกลัวโดนคนอื่นหลอก) ที่มันอยากเข้าเอามาให้มันดู บอกรายละเอียดทุกอย่าง...
แต่ดูเหมือนทำดีแค่ไหนก็ไม่เคยได้ใจเธอ T^T 55555
ช่วงนั้นพวกเราในกลุ่มเคลียร์กับ A ตรงๆเลย อธิบายทุกอย่าง ก็ดราม่านิดนึง เพื่อนอีกคนจะร้องไห้เลย แต่ A ก็ยังไม่เชื่อว่าพวกเราบริสุทธิ์ใจจริงๆ -0-
ตอนนั้นเลยปล่อยมันไป ห่างๆไป เพราะไม่อยากมีปัญหา บางทีนางคิดไปเองละพูดจาให้เสียความรู้สึกก็มีค่ะ นางไม่เคยไว้ใจพวกเราเลย T^T
พอขึ้น ม.6 พวกเราในกลุ่มคิดว่า จะญาติดีกับ A กลับมาสนิทกันเหมือนช่วงแรกๆ เพราะยอมรับเลยว่า คิดถึงมันตอนมันยังปกติ
แล้วก็รู้สึกผิดที่ไปแกล้งมันตอนแรกๆ ถ้ากุรู้ว่ามืงบ้าแบบนี้ กุจะไม่แกล้งมืงเล้ยยย T___T 55555
เปิดเทอมมาวันแรกทุกอย่างไปได้สวยเลย เรามีข่าวสารเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยก็มาอัพเดทให้ A รู้ตลอดๆ A ก็ดูเปิดใจมากขึ้น คุยกันมากขึ้น
แต่ !! มันกำลังมาค่ะ อาการเก่าๆกำลังกลับมา ล่าสุดสดๆร้อนๆ วันนี้ค่ะ A มาพูดกับเราว่า
A : มืงรู้ใช่มั้ย
เรา : รู้ไรวะ
A : กรูคิดว่ามืงต้องรู้
เรา : รู้อะไรล่ะ มืงก็บอกมาดิวะ- -
แล้ว A ก็ไม่ตอบจ้าา เรากับเพื่อนอีกคนมองหน้ากันแบบงงๆ เอาอีกแล้ววว คิดไปเอง มันต้องคิดว่าเราไปวางแผนอะไรอีกแหงๆ
ช่วงบ่าย A ได้รับใบเกรด พวกเราก็ขอดูเกรดหน่อย A บอกจะดูไปทำไม ไม่ให้ดู-___-
คือเอิ่มม..ที่จะดูเพราะจะได้แนะนำเรื่องเรียนมหาลัยได้ถูก ไม่ได้มีแผนอะไรกับเจ๊เล้ยยย พอกินข้าวเที่ยง นางก้เดินนำลิ่ว ไม่รอเลย ขากลับก้ขอตัวไปอยู่ในห้องสมุดคนเดียว -0- พวกเราได้แต่อึน ละพูดพร้อมกันว่า มันเริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วว่ะ T^T อาการแบบนี้เป็นอาการเหมือนตอน ม.5 ค่ะ ช่วงที่มันระแวงพวกเราหนักๆ นางจะเดินแบบไม่แคร์โลก ละจะเริ่มปลีกตัวออกไป
เรื่องก็ประมาณนี้แหละค่ะ อาจดูบ่นๆนิดนึง แต่มีเพื่อนแบบนี้ หนักใจมากก ไม่รู้จะทำยังไงดี ทำมาหลายวิธีแล้วค่ะ แต่ยังไงก็เพื่อนกันไม่อยากเลิกคบกันค่ะ
ปีสุดท้ายแล้วที่จะได้อยู่ด้วยกัน อยากจะเก็บความทรงจำดีๆร่วมกันมากกว่า
- ทุกคนคิดว่า พวกเราจะจัดการยังไงกับมันดีคะ พาไปหาหมอจิตแพทย์มั้ย อาการหนักขึ้นจริงๆค่ะ กลัวมันจะไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่กับคนอื่นได้ แล้วในรั้วมหาลัย กลัวมันโดนหลอกค่ะ บท A จะซื่อก็โคตรซื่อถึงขั้นโง่เลยค่ะ A ไม่ใช่แค่เข้ากับคนอื่นไม่ได้แต่ยังเรียนไม่เก่งด้วยค่ะ ไม่รู้จะไปรอดมั้ยชีวิตนี้- -
ปล1. ครอบครัว A ไม่มีใครสนใจ A เลยค่ะ เวลามันอยู่บ้านไม่ต่างไรกับอยู่กับคนแปลกหน้า มันเคยโดนพ่อทุบตี แล้วพี่น้องก็ไม่ใยดี เรื่องนี้ทำให้เราเห็นใจมันมาก แต่รู้สึกว่าความเห็นใจนี้คงจะสายเกินไป5555 นางแทบไม่เหลือความไว้วางใจพวกเราเลยค่ะ ขนาดแม่มันมันยังหาว่าแม่วางแผนเลยจ้าาา
ปล2. พอก่อนดีกว่า เดี๋ยวมันมาเห็นแล้วหาว่าเราวางแผนอีก55555 T___T
#มีคำหยาบคายขออภัยค่าา
#แก้ไขชื่อกระทู้ค่ะ
ใครมีเพื่อนสนิทที่มีนิสัยแปลกๆ ขี้ระแวงจนถึงขั้นหนักบ้างคะ T^T
ขอแทนชื่อว่า A ค่ะ นางจะเป็นคนที่แปลกๆ ขี้ระแวง แอบรู้มาว่า นางมีปัญหากับคนในครอบครัวจนถึงขั้นเก็บกด
แล้วตอนที่รู้จักนางตอนแรก ทุกคนไม่รู้ว่า A เป็นคนแปลกๆ เรากับเพื่อนอีก 2 คน ก็ติดนิสัยขี้แกล้งค่ะ 55555
เรากับเพื่อนๆก็แกล้งนางสารพัด แต่แกล้งเบาๆนะคะ เช่น เอาของไปซ่อนบ้าง เวลาเข้าห้องน้ำก็แอบตักน้ำราดใส่หัวบ้าง
แต่ก็ไม่ได้แกล้งตลอดเวลานะคะ อารมณ์แบบเป็นเพื่อนที่โดนแกล้งบ่อย เอาฮาไรงี้ แต่ก็รักมันนะคะไปไหนก็ไปด้วยกัน ไม่เคยทิ้งค่ะ
พอขึ้น ม.5 อาการ A เริ่มไม่ปกติ...
พอพวกเรารู้ว่า A มีปัญหากับคนในครอบครัว พวกเราก็เลิกแกล้งแล้วค่ะ แต่ A โคตรระแวงพวกเราเลยค่ะ กลายเป็นว่าเวลาเราจะทำอะไร
พูดอะไร A จ้องจับผิดพวกเราตลอด บางที A ก็คิดไปเอง คิดว่าเราวางแผน สำหรับ A แค่เราพูดอะไรกวนตรีนๆ หรือพูดเล่นไร้สาระ แล้วมันไม่ใช่เรื่องจริง A ก็คิดว่าเราวางแผนโกหกมันแล้วค่าา มีวันหนึ่ง อยู่ดีๆ A ก็ร้องไห้ออกมา พวกเรานี่งงเลย กุทำไรผิดวะ A ก็บอกว่า กรูบอกพวกมืงกี่ครั้งแล้วว่าอย่าวางแผนกับกรู พวกเราก็อธิบายไปว่ายังไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้คิดแผนอะไรทั้งนั้น แต่ A ก็ดูเหมือนไม่เชื่อสักนิด-0- คือนางคิดไปเองค่ะ เราจะผิดทันทีทั้งๆที่ไม่ได้ทำเห้อะไรเลย บอกตามตรงโคตรเหนื่อยใจ ก็มีช่วงที่ทะเลาะกันค่ะ เราเริ่มหมั่นไส้ละ แกล้งมันจริงๆเลย มันเจือกไม่รู้ว่าเราแกล้ง -0- พวกเราทิ้งให้มันนอนอยู่ในศาลาตอนพักเที่ยงค่ะ แล้วถึงเวลาจะขึ้นห้องเรียน พวกเราก็แอบขึ้นโดยปล่อยให้มันนอนในศาลา พอมันตื่นขึ้นมา มันก็มาหาเราที่ห้องแล้วพูดอย่างซาบซึ้งว่า ขอบใจนะที่ให้กรูนอนต่อ *-* พวกเราเอ๋อแดรกเลยจ้าา คือกรูแกล้งมืงนะ -0- พอแกล้งจริงเ_ือกไม่รู้ พอไม่ได้แกล้งก็มากล่าวหา...
แต่ถึงเราจะเคยแกล้ง จะโกรธมันแต่พวกเราหวังดีกับมันเสมอ ตอนนั้นเราไปงาน Open house ของมหาลัย เราก็เอาโบรชัวร์คณะนิติศาสตร์ กับคณะจิตวิทยา (สงสัยกลัวโดนคนอื่นหลอก) ที่มันอยากเข้าเอามาให้มันดู บอกรายละเอียดทุกอย่าง...
แต่ดูเหมือนทำดีแค่ไหนก็ไม่เคยได้ใจเธอ T^T 55555
ช่วงนั้นพวกเราในกลุ่มเคลียร์กับ A ตรงๆเลย อธิบายทุกอย่าง ก็ดราม่านิดนึง เพื่อนอีกคนจะร้องไห้เลย แต่ A ก็ยังไม่เชื่อว่าพวกเราบริสุทธิ์ใจจริงๆ -0-
ตอนนั้นเลยปล่อยมันไป ห่างๆไป เพราะไม่อยากมีปัญหา บางทีนางคิดไปเองละพูดจาให้เสียความรู้สึกก็มีค่ะ นางไม่เคยไว้ใจพวกเราเลย T^T
พอขึ้น ม.6 พวกเราในกลุ่มคิดว่า จะญาติดีกับ A กลับมาสนิทกันเหมือนช่วงแรกๆ เพราะยอมรับเลยว่า คิดถึงมันตอนมันยังปกติ
แล้วก็รู้สึกผิดที่ไปแกล้งมันตอนแรกๆ ถ้ากุรู้ว่ามืงบ้าแบบนี้ กุจะไม่แกล้งมืงเล้ยยย T___T 55555
เปิดเทอมมาวันแรกทุกอย่างไปได้สวยเลย เรามีข่าวสารเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยก็มาอัพเดทให้ A รู้ตลอดๆ A ก็ดูเปิดใจมากขึ้น คุยกันมากขึ้น
แต่ !! มันกำลังมาค่ะ อาการเก่าๆกำลังกลับมา ล่าสุดสดๆร้อนๆ วันนี้ค่ะ A มาพูดกับเราว่า
A : มืงรู้ใช่มั้ย
เรา : รู้ไรวะ
A : กรูคิดว่ามืงต้องรู้
เรา : รู้อะไรล่ะ มืงก็บอกมาดิวะ- -
แล้ว A ก็ไม่ตอบจ้าา เรากับเพื่อนอีกคนมองหน้ากันแบบงงๆ เอาอีกแล้ววว คิดไปเอง มันต้องคิดว่าเราไปวางแผนอะไรอีกแหงๆ
ช่วงบ่าย A ได้รับใบเกรด พวกเราก็ขอดูเกรดหน่อย A บอกจะดูไปทำไม ไม่ให้ดู-___-
คือเอิ่มม..ที่จะดูเพราะจะได้แนะนำเรื่องเรียนมหาลัยได้ถูก ไม่ได้มีแผนอะไรกับเจ๊เล้ยยย พอกินข้าวเที่ยง นางก้เดินนำลิ่ว ไม่รอเลย ขากลับก้ขอตัวไปอยู่ในห้องสมุดคนเดียว -0- พวกเราได้แต่อึน ละพูดพร้อมกันว่า มันเริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วว่ะ T^T อาการแบบนี้เป็นอาการเหมือนตอน ม.5 ค่ะ ช่วงที่มันระแวงพวกเราหนักๆ นางจะเดินแบบไม่แคร์โลก ละจะเริ่มปลีกตัวออกไป
เรื่องก็ประมาณนี้แหละค่ะ อาจดูบ่นๆนิดนึง แต่มีเพื่อนแบบนี้ หนักใจมากก ไม่รู้จะทำยังไงดี ทำมาหลายวิธีแล้วค่ะ แต่ยังไงก็เพื่อนกันไม่อยากเลิกคบกันค่ะ
ปีสุดท้ายแล้วที่จะได้อยู่ด้วยกัน อยากจะเก็บความทรงจำดีๆร่วมกันมากกว่า
- ทุกคนคิดว่า พวกเราจะจัดการยังไงกับมันดีคะ พาไปหาหมอจิตแพทย์มั้ย อาการหนักขึ้นจริงๆค่ะ กลัวมันจะไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่กับคนอื่นได้ แล้วในรั้วมหาลัย กลัวมันโดนหลอกค่ะ บท A จะซื่อก็โคตรซื่อถึงขั้นโง่เลยค่ะ A ไม่ใช่แค่เข้ากับคนอื่นไม่ได้แต่ยังเรียนไม่เก่งด้วยค่ะ ไม่รู้จะไปรอดมั้ยชีวิตนี้- -
ปล1. ครอบครัว A ไม่มีใครสนใจ A เลยค่ะ เวลามันอยู่บ้านไม่ต่างไรกับอยู่กับคนแปลกหน้า มันเคยโดนพ่อทุบตี แล้วพี่น้องก็ไม่ใยดี เรื่องนี้ทำให้เราเห็นใจมันมาก แต่รู้สึกว่าความเห็นใจนี้คงจะสายเกินไป5555 นางแทบไม่เหลือความไว้วางใจพวกเราเลยค่ะ ขนาดแม่มันมันยังหาว่าแม่วางแผนเลยจ้าาา
ปล2. พอก่อนดีกว่า เดี๋ยวมันมาเห็นแล้วหาว่าเราวางแผนอีก55555 T___T
#มีคำหยาบคายขออภัยค่าา
#แก้ไขชื่อกระทู้ค่ะ