พระไพศาล วิสาโล เจ้าอาวาสวัดป่าสุขิโต  จ.ชัยภูมิ และเป็น พระนักวิชาการ
นักคิดนักเขียนพระพุทธศาสนารุ่นใหม่ แสดงความเห็นเกี่ยวกับสถานการณ์
การแก้ปัญหาชาวโญฮิงยา ในเฟสบุ๊ก Phra Paisal Visalo ดังนี้

เกือบ ๔๐ปีที่แล้วอ่าวไทยเต็มไปด้วยผู้อพยพชาวเวียดนามหลายแสนคนที่หนีภัยคอมมิวนิสต์
ด้วยการนั่งเรือข้ามทะเลออกมาอย่างเสี่ยงตายทั้งนี้เพราะมุ่งหวังอนาคตที่ดีกว่าหลายคนตาย
เพราะขาดน้ำขาดอาหารจำนวนไม่น้อยถูกโจรสลัดปล้นข่มขืนและฆ่าคนเหล่านี้ไม่มีที่พึ่งอื่นใด
นอกจากผู้คนตามชายฝั่งต่างๆที่เรือไปถึง รวมทั้งคนไทย

ตอนนั้นคนไทยจำนวนไม่น้อยก็เกือบมีชะตากรรมเดียวกัน เพราะระบอบคอมมิวนิสต์ได้มาประชิด
ชายแดนไทย หากไทยเป็นคอมมิวนิสต์เหมือนประเทศเพื่อนบ้าน คนไทยนับล้านคงต้องตัดสินใจ
ทิ้งประเทศ ยอมออกไปเสี่ยงตายข้างหน้า ไม่ว่าจะเดินเท้า นั่งรถ หรือล่องเรือ ฝากชีวิตไว้กับ
น้ำใจของผู้คนในประเทศต่าง ๆ เดชะบุญไทยรอดพ้นจากเงื้อมมือของคอมมิวนิสต์ คนไทยจำนวน
ไม่น้อยจึงไม่ต้องไปเป็นมนุษย์เรือ (boat people) เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเหมือนชาวเวียดนาม

วันนี้เมืองไทยได้เผชิญกับคลื่นผู้อพยพระลอกแล้วระลอกเล่าอีกครั้งหนึ่งคราวนี้เป็นชาวโรฮิงญา
จากพม่าคนเหล่านี้ก็เช่นเดียวกับผู้คนทั้งหลายหากไม่ถูกกดขี่บีฑาหรือบีบคั้นอย่างถึงที่สุดย่อม
ไม่ตัดสินใจละทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนออกมาเสี่ยงภัยกลางทะเลหลายคนต้องทิ้งชีวิตก่อนจะถึงฝั่ง
อีกไม่น้อยตายเพราะถูกสังหารเมื่อถึงฝั่งแล้วคนเหล่านี้แม้พูดคนละภาษากับเรา แต่ก็เป็นมนุษย์
เหมือนเรา รักชีวิตเหมือนกับเรา ในยามที่เขาตกระกำลำบาก ขาดอาหาร ขาดน้ำ ขาดที่พักพิง
ควรแล้วหรือที่เราจะผลักไสเขาออกไปตายที่อื่น เพราะหากเราเป็นเขา (อย่าลืมว่าเราเกือบจะ
เป็นอย่างเขาเมื่อ ๓๐ กว่าปีก่อน) เราก็คงปรารถนาความเมตตาจากเพื่อนต่างชาติต่างภาษาเช่นกัน

เรามิใช่เป็นแค่คนไทย แต่เรายังเป็นมนุษย์ที่มีน้ำใจ ลองใช้ความเป็นมนุษย์เปิดใจเพื่อรับรู้ความทุกข์
ของเขา ไม่ใช่ในฐานะโรฮิงยาต่างด้าว แต่ในฐานะที่เขาเป็นมนุษย์เช่นเดียวกับเรา แล้วเราจะตระหนัก
ว่าเขาเป็นเพื่อน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรา ที่เราสมควรยื่นมือช่วยเหลือเขา หากเราไม่ทำ แต่ผลักไส
หรือปล่อยให้เขาไปตาย ไม่เว้นกระทั่งเด็กและคนแก่ เราจะพูดกับความเป็นมนุษย์ในใจเราได้อย่างไร

มีความเข้าใจว่าหากปล่อยให้ผู้อพยพตายกันมาก ๆ กลางทะเล ชาวโรฮิงญาในพม่าก็จะหวาดกลัว
และอพยพทางเรือน้อยลง แต่ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ มนุษย์เรือที่หลั่งไหลจากอาฟริกาไปยุโรป
เมื่อปีที่แล้วตายหรือสูญหายถึงเดือนละ ๘๐๐ คน เพิ่มขึ้นจากปีก่อน ๆ มาก แต่คลื่นมนุษย์ทุกวันนี้ก็
ยังไม่ได้ลดลงเลย กลับเพิ่มมากขึ้น (และตายเพิ่มขึ้นด้วย) ดังนั้นจึงไม่ควรหวังว่าการทำใจแข็ง
ปล่อยให้มนุษย์เรือชาวโรฮิงยาตายกลางทะเล จะช่วยให้การอพยพลดน้อยถอยลง

การปล่อยให้เพื่อนมนุษย์ตายกลางทะเล ไม่ใช่วิถีทางที่ควรทำ ขณะเดียวกันการแบกรับภาระทั้งหมด
ก็เป็นไปได้ยาก สิ่งที่เราน่าจะช่วยกันผลักดันให้เกิดขึ้นก็คือ การร่วมกันแบ่งเบาภาระในระหว่างประเทศ
พื่อนบ้าน โดยมีทุนสนับสนุนจากนานาชาติ ขณะเดียวกันก็ต้องได้รับความร่วมมือจากประเทศต้นทาง
เพื่อสกัดกั้นการหลั่งไหลในระยะยาว ทางออกที่เป็นไปได้นั้นมีหลายทาง แต่สิ่งสำคัญก่อนอื่นใด คือ
ความตั้งใจที่จะช่วยเหลือเขาในฐานะเพื่อนมนุษย์ และด้วยสำนึกของความเป็นมนุษย์

http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=14320

ขอ intrend  หน่อยค่ะ  เรื่อง โรฮินยา
มีใครกล้าแตะ ท่านพระอาจารย์ พระไพศาล  ไหมคะ
เนื้อหาใจความที่ พระอาจารย์ กล่าว  ไม่แตกต่างจาก  คุณนักข่าว ....
จะถล่มเธอ  ไปถึงไหนกัน  เธอก็เป็นมนุษย์  เมื่อเห็นสภาพเพื่อนมนุษย์
ก็พูดไปตามสภาพ   จบกันได้หรือยัง  คะ