ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนเลยค่ะว่าเป็นกระทู้แรกของเรา
เรื่องมีอยู่ว่าเราไปชอบผช.คนนึงค่ะ คือร.ร.เราเนี่ยมันเคยเป็นหญิงล้วนมาก่อนค่ะม.ต้นก็จะมีแต่ผญ. ม.ปลายก็มีผช.บ้างนิดหน่อย เรื่องมันก็เกิดตอนเราขึ้นม.4แหละค่ะ เป็นช่วงเปิดเทอมแรกๆก็จะมีพิธีไหว้ครูค่ะ ร.ร.ก็จะมีวันที่ให้นร.จัดพาน วันนั้นที่จัดพานก็ไม่ได้ช่วยเพื่อนเท่าไรจะไปเดินดูของห้องโน้น นี้ นั้น มากกว่า แล้วตอนเดินไปดูห้องอื่นอ่ะค่ะก็ไปนั่งหน้าห้องห้องนึงม.4เหมือนกันค่ะ เราเห็นผช.คนนึงยืนอยู่หลังห้อง ตอนเราเห็นเค้าครั้งแรกก็รู้สึกชอบเลยอ่ะ เพิ่งเค้าใจอารมณ์รักแรกพบเลยค่ะตอนนั้นเราก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมากนะคะ แต่เย็นวันนั้นเพื่อนถามค่ะว่าเราชอบใครบ้างเปล่า (เป็นเพื่อนที่สนิทมากเลยค่ะเรียนมาด้วยกันตั้งแต่ม.ต้นแล้ว มันคงเห็นว่าเราไม่เห็นมีคนที่ชอบเลยมั้งช่วงนั้น) เรารีบบอกเลยค่ะว่าผช.คนนั้น พอดีเค้าอยู่ห้องเดียวกับเพื่อนของเพื่อนสนิทเราค่ะ เพื่อนเรานี่จัดการไปถามชื่อแซ่มาให้เลยค่ะก็ได้รู้เรื่องเค้าคร่าวๆไปค่ะ แต่เราก็อยากให้เค้ารู้ว่าเราแอบชอบ เวลาเราเดินผ่านห้องเค้าก็แอบมองค่ะพอเค้าหันมาเราก็หลบตาสิคะ (มันเป็นแผนให้เค้าสงสัยค่ะ ร้ายกาจยัยนี่) คือห้องโฮมรูมเค้าเป็นทางผ่านห้องเราอ่ะค่ะจริงๆทางอื่นก็มีแต่อยากเจอเค้าอ่ะนะ และที่แอบมองแล้วหลบตาก็อยากให้เค้าสงสัยค่ะ จะไรรู้ว่ามีใครแอบชอบเธออยู่ (มารยาหญิงนั่นแหละค่ะ) ก็อยากให้เค้ารู้ตัวนี่คะและเหมือนว่ามันก็เป็นผลค่ะ เค้าก็เริ่มสงสัยว่าเราชอบเค้ารึเปล่า
เค้ามาร.ร.พอๆกับเราเนี่ยแหละค่ะ ถ้าเค้ามาถึงห้องก่อนเราก็จะได้สบตากันแต่ถ้าเรามาก่อนก็อดไป ถ้าวันไหนได้เข้าแถวหน้าห้องโฮมรูมเราก็จะได้แอบมองเค้านานหน่อยค่ะ แต่ถ้าวันไหนที่มาปะกันพอดีตรงบันไดนี่ฟินสิคะเขินแบบขึ้นบันไดแทบไม่รอด (แข้งขาอ่อนค่ะ555)
มีวันนึงค่ะเพื่อนห้องเดียวกันจะไปเอาของกับคนที่เอาแอบชอบคือมันไปยืมของเค้ามาใช้อ่ะ และไอ้เพื่อนเราก็รู้ว่าเราชอบผช.คนนั้นมันเลยให้เราเอาไปคืนให้ นาทีนั้นเรานี่เขินสุดๆไปเลยค่ะ ไอ้เราก็สงสัยนะคะว่า2คนนั้นสนิทมันไปสนิทกันจนยืมของกันได้เลยเหรอวะ (มันมาจากคนละร.รกันก้วยค่ะ) มารู้ความจริงค่ะว่าผช.คนนั้นชอบเพื่อนเราค่ะ ไอ้เพื่อนเรานี่ก็หน้าตาดีไม่เบาเลยค่ะก็สาวฮอตของร.ร.เลยก็ว่าได้ เรานี่เที่ยบไม่ติด เค้าก็เลยให้เพื่อนเรายืมของค่ะ พอมารู้แบบนี่เราเนี่ยรู้สึกแย่มากค่ะแบบแฟลอ่ะค่ะ แต่ก็แอบดีใจค่ะเพราะเพื่อนเราเนี่ยมันไม่ได้ชอบเค้าค่ะ ใจเรานี่พองขึ้นมานิดนึงค่ะ แต่มันก็มีเรื่องที่ทำร้ายความรู้สึกเราอีกคือมีวันนึงเราเรียนพละแล้วต้องมีออกไปนำวอมพอเพื่อนเราออกไปนำวอมเค้าเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปเพื่อนเราค่ะ แถบทำหน้าตาดูมีความสุข ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ โห!ตอนนั้นแทบจะร้องให้อ่ะค่ะ แต่ก็ต้องฝืนยิ้มคุยกะเพื่อน พอกลับบ้านมาเนี่ยปล่อยโฮค่ะ คิดแล้วมันเจ็บนะคะ จากตอนนั้นเราก็เดินหน้าเผยตนเองว่าชอบเค้า ซื้อขนมไปให้ค่ะ (ด้านได้อายอด จีบผช.ก่อนค่ะกระแตซะ)ตอนนั้นเขินมากกกกก เค้ายิ้มมาเราเนี่ยละลายค่ะ แต่อะไรมันก็ไม่ได้ง่ายค่ะ เค้าไม่ได้แลเราสักนิดได้แค่มิตรภาพมานิดหน่อย เพราะเค้ายังชอบเพื่อนเราอยู่มีงานอ่ะเค้าจะมาช่วยเพื่อนเราทำตลอดค่ะบางที่เราเนี่ยหมั่นไส้เพื่อนเลยค่ะ(ก็ไหนมุงบอกไม่ชอบไงวะ) เพื่อนเราก็มีแฟนแล้วนะค่ะ ก็สงสารเค้าเหมือนกันเหมือนโดนเพื่อนเราหลอกใช้ค่ะ พอเห็นเค้าดีกับเพื่อนเราเราก็แอบไปร้องไห้คนเดียวอีกแหละค่ะ เราก็ไม่ย่อท้อซื้อขนมให้เค้าไปอีกเรื่อยๆค่ะ ก็ดีนะค่ะได้รอยยิ้มเค้ามา เวลาเจอกันเราก็จะยิ้มให้กันค่ะแค่นี้มันก็ทำให้เราแฮปปี้มากแล้วค่ะ ในวันเกิดเค้าเราก็ซื้อเค้กให้เค้าค่ะ แต่พอปิดเทอมก็ไม่ได้เตอหน้าเค้าเลยค่ะ แอบคิดถึงนะ ให้ทำไงไดนั่งส่องเฟสเค้าแก้เหงาสิค่ะ พอเห็นเฟสเค้า เค้าก็ฮอตไม่เบานะมีสาวๆมาบอกกินข้าว ฝันดีเต็มไปหมด เห็นแล้วผญ.พวกนั้นนี่มันกระแตจริงๆ (อุ้ยตูก็ไม่เบานะ อิอิ) ม.4ผ่านไปม.5มาถึง
ช่วงม.5เราจะดูหยิ่งๆค่ะ(เราดูคุ้นหน้ากันแล้วค่ะเจอกันทักตลอดแต่เราฟอมค่ะ) พอขึ้นม.5มาเค้าก็ดูหล่อขึ้นมาก ขาวขึ้น แล้วก็ไปจัดฟันมา เค้าก็เริ่มฮอตขึ้นด้วย จนเรารู้สึกว่าเราเข้าไม่ถึงเค้า คือเราไม่ชอบคนดังอ่ะรู้สึกว่ามันเป็นที่จับตา เราเลยพยายามจะตัดใจเวลาเจอเค้าก็ทำเป็นไม่เห็นไม่ทักหรือไม่ก็เลี่ยงที่จะเจอค่ะเพราะเราคิดว่าเค้าดังเค้าคงไม่อยากมายุ่งกะเราแล้ว แต่เพื่อนทักค่ะว่าเห็นเค้ามองเราประมาณอยากทักทายเท่านั้นแหละค่ะใจอ่อนยอมกลับไปยิ้มให้และทักทายเค้าเหมือนเดิม เค้าก็ดีค่ะไม่หยิ่งใส่เรา จากตอนแรกที่บอกเพื่อนว่าเราไม่ได้ชอบเค้าแล้วก็กลืนน้ำลายตัวเองค่ะความรู้สึกมันก็ยังเหมือนเดิม
และตอนนี้ม.6แล้วค่ะเราก็ชอบเค้ามา2ปีกว่าแล้ว ตลอดเวลาที่ชอบเค้ามาไม่เคยคุยกันเป็นประโยคยาวๆเลยค่ะ ได้แต่เจอหน้าแล้วยิ้มให้ แต่ช่วงกีฬาสีของร.ร.ที่ผ่านมา เราอยู่สีเดียวกันค่ะ เค้าเล่นกีฬาเค้าก็มาบอกว่าให้เราไปเชียร์เค้าด้วย โอ้!นาทีนั้นมันดีมากอ่ะค่ะมันทำให้มีความสุขมาจนถึงวันนี้เพราะมันคือครั้งแรกที่เค้ามาคุยก่อน ตอนนี้นี้เค้าฮอตมากค่ะคนดังของร.ร.เลย เรายังชอบเค้ามากค่ะ 2ปีกว่าชอบตั้งแต่เค้าเป็นเด็กธรรมดาจนตอนนี้เค้าก็ฮอตมากแล้ว เค้าก็ให้เราได้แค่เพื่อนอ่ะ บางทีเห็นเด็กไปชอบไปกรี๊ดเค้าก็แอบหวงๆนะคะ ประมาณของฉัน ฉันชอบมาก่อนพวกแกอีก555 แต่ก็ได้แค่คิดอ่ะค่ะแต่ได้แค่นี้ก็แฮปปี้แล้วค่ะดีกว่าไม่ได้อะไรเลย ตอนนี้ก็ใกล้จบม.6แล้วไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกรึเปล่า ตอนจบเค้าก็มีแสดงความยินดีกันคนที่สอบติดอ่ะค่ะเราก็แอบหวังนะคะว่าเราจะได้รับความยินดีจากเค้า55 และหวังของเราก็เป็นจริงค่ะ วันที่เราได้รับดอกไม้แสดงความยินดีจากเพื่อนและกำลังถ่ายรูปอยู่ เค้าก็เดินมาทางที่เราอยู่อ่ะค่ะเราก็ทำเป็นมองไม่เห็นนะคะ แต่ในในคือภวานาค่ะให้เค้าเอาดอกไม้มาให้เรา แม่เจ้า! เค้ามาที่เราพร้อมดอกกุหลาบสีชมพูดอกนึงมากแสดงความยินดีกับเราค่ะ เรานี่ดีใจสุดๆ มันเป็นของชิ้นแรกและชิ้นเดียวที่เราได้จากเค้าค่ะมันทำให้เรารู้สึกดีมาก อย่างน้อยก่อนที่จะไม่มีโอกาสเจอกันแล้วเรายังเคยได้รับอะไรจากเค้าบ้าง มันอาจจะไม่ได้เป็นของที่มีราคาเท่าไรแต่มันมีคุณค่าทางใจมากค่ะ ถึงตอนนี้เราก็ไม่ได้คุยหรือสนิทกันมากขึ้นหรอกค่ะ ที่จริง้ราก็มีไลน์มีเฟสเค้านะคะ แต่เราไม่ค่อยทักใครก่อน คุยไม่เป็นอ่ะค่ะ ตอนนี่เราก็ไม่ได้อะไรกับเค้าแล้วค่ะ เพราะว่าจะขึ้นมหาวิทยาลัยแล้ว คงไม่มีโสกาสได้เจอกันแล้ว แล้วเราคงมีโอกาสได้เจอคนอีกมากมายค่ะ ถือเป็นความรสุขเล็กในช่วงมัธยมค่ะ
ก็อยากมาแชร์ประสบการณ์ความรักใสๆในวัยมัธยมน่ะค่ะ ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ
ปล.พิมพ์ผิด พิมพ์ถูกยังไง ขออภัยนะคะ