สวัสดีค่ะชาวพันทิปทุกคน วันนี้เราก็มีเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนของเราเองค่ะ เป็นโรงเรียนในย่านสุขุมวิทโรงเรียนหนึ่ง ขอไม่ออกนามก็แล้วกันนะคะ แต่ถ้าใครอ่านๆดูแล้วก็อาจจะพอคาดเดาได้ เราแค่อยากจะมาระบายเฉยๆค่ะเพราะปรึกษาผู้ใหญ่ไม่ได้ เพื่อนที่รับชะตากรรมเดียวกันก็ไม่รู้จะทำยังไงแก้ไขยังไง เพราะคนที่อยู่สูงกว่ามันถูกอยู่แล้ว ใครหลายๆคนอาจจะเคยผ่านเคยเจอแบบเราหรืออาจจะหนักกว่าเรามั้ยเราไม่รู้ แต่คือความรู้สึกเราตอนนี้กับเพื่อนๆรุ่นเรารู้สึกความสุขในการใช้ชีวิตในรั้วโรงเรียนของเราเริ่มหายไป มันสุดยิ่งกว่าความอดทนอีก เริ่มรู้สึกไม่อยากมาโรงเรียนแล้ว

โรงเรียนเราไม่ใช่โรงเรียนรัฐบาลค่ะ เป็นโรงเรียนเอกชนที่ดูประสาทมาก คือโรงเรียนเดี๋ยวนี้เขาก็ให้ลดเวลาเรียนลงแล้วใช่มั้ยคะ แต่โรงเรียนเราเหมือนไม่ได้ลดไม่ได้อะไรเลย แค่ตัดเวลาพักสิบห้านาทีออก ปล่อยก็ไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่ ซึ่งเราเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพื่ออะไร? คือโรงเรียนเราไม่เข้าใจภาษาไทยก็ไม่รู้ ส่วนเรื่องการแต่งกาย เป็นอะไรที่ทุกคนที่ผ่านชีวิตนักเรียนมัธยมมาจะเข้าใจเป็นอย่างดีค่ะ แต่จุดนี้บอกเลยว่าโรงเรียนเรา 'มากเกินไปหรือเปล่า'

นักเรียนชาย : ให้ไว้รองทรงสูงกับทรงนักเรียน ปักจุดตามระดับชั้นให้เรียบร้อย สีผมย้ำว่า 'ดำ' ค่ะ ใครที่สีผมเป็นสีอื่นไม่ว่าจะย้อมหรือพ่อแม่ให้มาต้องย้อมกลับเป็นหัวดำให้หมด ไม่งั้นจะเอาkiwiขัดรองเท้ามาทาให้ (อันนี้เรายังไม่เห็นมีคนโดนแต่รู้แค่ว่าครูหัวหน้าระดับเตรียมการไว้เรียบร้อย) ถุงเท้าห้ามข้อสั้น ห้ามสั้นเลยแหละ ทำผิดก็ยึดปายยย! กางเกงห้ามสั้นเกินไป ถ้าสั้นจะยึดกางเกง.

นักเรียนหญิง : ให้มัดผมรวบขึ้น ห้ามมีกระทั่งไรผมจะให้มัดแบบตึงๆๆแล้วก็เอาเยลใส่ผมให้มันเรียบตรงลงไป แต่ที่พีคสุดคือ มัดรวบขึ้นแล้วต้องถักเปียลงมาอีกค่ะ! คืออาเระ? โรงเรียนอื่นเขาไม่เห็นมีเล้ย ถ้าที่เราเคยเห็นก็คือถ้าไม่ก้างปลา มัดรวบอย่างเดียว ก็เปียสองข้าง แล้วนี่มาแบบแหวกแนวแหวกแยก -_- ห้ามทรงอื่นเด็ดขาดสำหรับผู้หญิง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพื่อนเราเคยลืมถักเปียครูเข้ามาตัดผมไปครึ่งเลย แหว่งมากก ถึงไม่มียาง ยางขาด ไม่ว่าจะเหตุอะไรก็แล้วแต่ถ้าลืมถักครูเห็นคือ ตัดอย่างเดียว! ผูกโบว์ให้เรียบร้อย  ผมดำ ส่วนเสื้อของนักเรียนหญิงจะเป็นเสื้อแขนยาวค่ะ เอวต้องจั๊มพ์เท่านั้น ถ้าไม่จั๊มพ์จะมีเชือกฟางมาให้ค่ะ ให้เอามามัดเสื้อทำให้เป็นเอวจั๊มให้ได้ห้ามแกะออกเด็ดขาดจนกว่าจะสั่ง ส่วนกระโปรงต้องคลุมเข่าค่ะ คนที่ใส่สั้นจะโดนให้ใส่ถุงดำ(ถุงดำใส่ขยะอ่ะ)ใส่แทนกระโปรง คือถ้าเด็กบางคนไม่ใส่กางเกงไว้คือคงเห็นอ่ะจ้า และกระโปรงที่ยึดไปไม่ให้คืน!! ถุงเท้าห้ามสั้นเหมือนกันค่ะ

ทุกเดือนโรงเรียนจะมีการเรียกเก็บเงินค่าอะไรก็ไม่รู้บ้าง สารพัดต่างๆนานา ซึ่งบางอย่างก็จ่ายไปก็เหมือนเสียตังค์ฟรีก็คือไม่ได้อะไรเลยค่ะ โรงเรียนเรามีพักแค่ช่วงเช้านะ สหกรณ์โรงเรียนจะมีข้าวขาย เมื่อก่อนสำหรับคนที่มาโรงเรียนสายยังไม่ได้กินข้าวเช้า หรือคนยังไม่ได้กินข้าวเช้าก็สามารถมาซื้อกินได้ตอนพักช่วงเช้า แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้แล้วค่ะ พักก็เหมือนไม่พัก ครูบางวิชาไม่ให้พักเลยด้วยซ้ำ ทุกเช้าเราตากแดดหน้าเสาร์ธงก็ร้อนครีมกันแดดออก หน้าดำยิ่งกว่าตกสีแล้ว เรายิ่งเรียนอยู่ชั้นที่สูงสุดอีก ไม่มีลิฟต์ค่ะขึ้นบันได แล้วไม่ให้เข้าห้องเลย ต้องมารอยืนรอเข้าแถวจัดระเบียบอะไรหน้าห้องอีก ตรวจเครื่องแบบอะไรอีก รวมๆแล้วก็กินเวลาชั่วโมงแรกไปเกือบครึ่งเลยแหละ แค่สภาพตอนเช้าก็ตายแล้วนาจา ตอนเที่ยงก็เป็นเหมือนกันโลดพ่อแม่พี่น้อง จนบางทีเราแอบสงสัยจะตรวจอะไรนักหนา ก็เคยเป็นนักเรียนเหมือนกันแต่ทำไมไม่เข้าใจความรู้สึกของนักเรียนบ้างเลย..

ครูที่เราชอบ ที่เราต้องการก็เริ่มลาออกกันไปแล้ว จนตอนนี้เหลือไม่เยอะแล้ว จะอยู่ก็แค่รุ่นเก่าๆที่เก่ากึกดั่งหินผาจริงๆ = = ที่พากันลาออกไปก็เพราะเหตุผลส่วนตัวบ้าง กลับไปเลี้ยงลูกบ้าง อยากอยู่กับครอบครัวอะไรงี้ แต่เรามาค้นพบบางอย่างที่เราคิดว่าน่าจะมีส่วนเกี่ยว ผอ.โรงเรียนเราขี้งกมากค่ะ ค่าเทอมค่ากิจกรรมเก็บเงินรวมแล้วโอเว่อร์เปเปอร์มากค่ะ โต๊ะยังใช้โต๊ะผุๆพังๆ บางโต๊ะมีปลวกแทะสภาพอนาถระยะสุดท้าย หน้าต่างก็มีแตกหักไปเยอะพอสมควร คือง่ายๆแทบไม่ปรับปรุงอะไรโรงเรียนเลยค่ะ แต่สิ่งที่ผอ.เราเก่งก็คือวาดรูป [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สร้างภาพ แต่เราก็ไม่คิดว่าจะงกอะไรจนถึงขั้นไม่ยอมจ่ายเงินให้ครูอ่ะ! ก็นะ แถมครูที่เราสนิทยังบอกอีกว่าจะออกแล้ว บอกอีกว่าคนที่จะมาอยู่ใหม่ต้องอดทนมากๆเพราะโรงเรียนเราใช้งานเหมือนทาส แทบไม่ปราณีเลยทีเดียว

และยังมีอีกหลายสาเหตุอีกมากมาย ประมาณว่าเอือมเกินกว่าเราจะพิมพ์อะไรแล้ว ตอนนี้บอกตรงๆว่าเราอยากลาออกจากโรงเรียนมาก แต่เพราะครอบครัวเราขอให้เราอดทนอีกหน่อย..เราอยากจะบอกมากว่าทุกวันนี้เหมือนไปเยือนนรกไปฆ่าตัวตาย เราเห็นเด็กบางคนอยากไปโรงเรียนอยากเจอเพื่อน อยากให้ครูสอน อยากอีกมากมาย ที่ต่างกับเราว่าเราไม่อยากจะไปแม้กระทั่งเหยียบหน้าโรงเรียนเลย.

เราไม่รู้ว่าจะมีโรงเรียนที่ยิ่งกว่าโรงเรียนเรามั้ย แต่ตอนนี้เพื่อนเราเกือบทั้งชั้นอยากย้ายออกแล้วค่ะ บางคนถึงขั้นยอมไปเรียนโรงเรียนที่ไม่ชอบเพราะอยากหนีๆจากโรงเรียนนี้ และเราเสียความรู้สึกแทนเด็กใหม่บางคนที่อยากเข้ามาเรียนที่นี่มาก เพราะเรากลัวจะเจอแบบเรา เจอแบบที่รู้สึกไม่มีความสุข เราเองก็อยากจะเตือนแต่ในเมื่อเขาเลือกแบบนั้น เราก็ไม่อยากจะไปอะไรกับความต้องการของเขา เราก็ขอให้เขาไม่โดนแบบเราก็แล้วกันค่ะ

ใช้คำตกหล่นผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยค่ะ