ตั้งแต่เข้าวัยทำงานมา รู้สึกว่าห่างไกลความมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งแมว ความอินเลิฟ ภาวะโลกสวย ต่างๆนานาที่คนมีความรักเค้าทำกัน
คือไม่มีเลย ไม่เลยจริงๆ โทสับมีแต่คนติดต่องาน หัวหน้า พ่อ แม่ ญาติ พี่ น้อง หลาน ป้า น้า อา โทรมา แม่จ้าวว อยากจะเมมเบอร์แบบ มายเลิฟ ดาลิ่งอะไรแบบนี้บ้างไม่มีเลยยยยย (me /ร้องไห้อ่อน) หน้าตาก็ไม่ได้ดูแย่มากมายนะ สวยพอประทังชีวิตได้
กินเงินเดือนรัฐเกินหมื่นห้า จบปริญญาตรี หนี้สินไม่มี รถมีขับ โทสับมีกล้อง (ชัดด้วยนะเออ)  ห้องสะอาด ขาดคนดูแล พ่อแม่เป็นข้าราชการ
โปรไฟล์ดีจะตายยย ปัดโถ่วววววววววววววววววววววว หาแฟนไม่ได้สักที  อันนี้ไม่ได้พรรณนาสรรพคุณนะ ป่าวเลยยย กริกริ
แค่อยากรู้ว่า เข้าวัยทำงานแล้ว มันหายากจริงๆหรอแฟนเนี่ยย ไปหากันที่ไหนอ่ะ เหงานะรู้มั๊ย ต้องกินข้าวคนเดียว งื้ออออออ
ใครตกอยู่ในภาวะนี้รายงานตัวหน่อย หาที่ไหนไม่ได้ หามันที่นี่แหละ มันต้องมีสักคน กริกริ

ด้วยรักและปลาทู
ขอบคุณค่ะ