เราทำถูกใช่ไหมที่เลือก ความรู้สึกเขา มากกว่า ความรู้สึกตัวเอง ?
....เรื่องมีอยู่ว่า เราเลิกกับแฟนที่คบมาประมาณเกือบปีกว่าเเล้ว เวลาที่ผ่านมาตลอดก็มีคนเข้ามาคุยด้ยวตลอดเเต่มันไม่ใชสำหรับเรา บ้างครั้งก็เพื่อนกันเองเพื่อนยังไงก็คงเป็นเพื่อนค่ะ เเล้วเราก็มาเจอใครคนนึง เข้ามาทักเราในเฟสที่เรายอมคุยก็เพราะเคยเห็นหน้าบ้างเพราะเราอยู่โรงเรียนเดียวกัน เลยคุย คุยเเรกๆก็ไม่ได้คิดอะไร เเต่มาวันที่สอง สาม สี่ เขาก็เป็นฝ่ายทักเรามาตลอดจนเราเเลกไลน์กัน เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเราเพื่อนเราบอกว่าเขาอ่าเจ้าชู้ เบื่อง่าย คือเป็นผู้ชายที่คุยไปไม่จิงจังกับใครมั้ง 555555  เราเชื่อเพื่อนนะ พอคุยๆก็รู้คำพูดคำจาเหมือนคนเจ้าชู้ ตอนเเรกๆเราก็คุยแบบไม่จิงจังเหมือนกันนั้นเเหละเเต่มีข้อความบ้างข้อความที่เขาส่งมาเเล้วทำให้เราอยากเริ่มต้นใหม่ไปกับเขา เขาเป็นคนซื่อๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะเจ้าชู้ เราคุยไลน์กันเริ่มเปลี่ยนคำเเทนกันเเละกัน ว่า เค้า ตัวเอง ตัวเองอย่างโน้นอย่างนี้ ตัวเองเค้าไปข้างนอกนะบอกทุกอย่างที่เขาทำ เราก็บอกเราสองคนคุยเหมือนเเฟนกันทั้งๆที่เขาหรือเราไม่เคยมีใครเคยขอคบ คงเป็นเพราะเราล่ะมั้งที่ตอนเเรกบอกเขาว่า อยากคุยไปเรื่อยๆไม่อยากมีเเฟนกลัวเสียเขาไป เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักสำหรับเราเขาดีทุกอย่าง ทักตลอด จนบางครั้งมันทำให้เรารู้สึกเราอยากเริ่มใหม่กับเค้า เเต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง เเล้วเราก็ยังเชื่อเค้าไม่ค่อยเท่าไหร่ ตามที่ใครๆเค้าบอกว่าเขาเบื่อคนง่าย เราเลยกลัวการโดนหลอกอีก เราคุยได้เกือบๆ 4 เดือน คุยคือคุยไลน์กันมา โทรคุยเเค่สองครั้งเองตั้งเเต่คุยกันมา ช่วงอาทิตย์หลังๆการพิมที่เขาส่งมาเริ่มแปลกๆจนวันนึงเขามาสารภาพหลังที่ไปค่ายมา ว่ามีเพื่อนชอบเค้ามาตั้งเเต่มอสี่ เเล้วเขาก็รู้สึกดีเพราะว่าใกล้ชิดตลอด วันนั้นเหมือนโลกหยุดหมุน ทุกอย่างเงียบ เสียงร้องไห้ในใจดังมาก เดินเข้าห้อง เเล้วก็ร้องไห้ เเต่เราก็เเกล้งที่จะคุยปกติเหมือนไม่ได้เป็นอะไรทั้งๆทีร้องไห้อยู่มือไม้สั่นตอนพิมบอกเค้าไม่เป็นไรทั้งที่ร้องไห้หมดเเรงจนบอกไม่ถุก "เเล้วเราก็พิมกับไปว่า เราไม่เป็นไรหรอก เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันตั้งเเต่เริ่มต้นเเล้ว" ทั้งทีเรารู้สึกดีกับเขามาตั้งนานเเล้ว เวลาคุยกับเค้ามีความสุข เราเชื่อเขา เขาเชื่อเราทั้งๆที่เราคุยกันผ่านไลน์เพราะอะไรไม่รู้ เราเลยบอกให้เค้าเลือกความรู้สึกของเขา ความรักคงไม่ผิดที่พาเขามารู้จักกับเรา ความรักคงไม่ผิดที่ทำให้เค้าเลือกความรู้สึกนั้นมากว่าความรู้ที่เพิ่งเกิดที่เพิ่งก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาใหม่ ที่เราไม่อยากมีเเฟนเพราะมันเป็นช่วงหัวต่อของการเข้ามหาลัยกลัวไม่เจอกัน เคยคิดว่าเราจะคุยกันไปก่อนอย่างงี้ เเต่ความหวังเราพังหมดเเล้ว ความหวังที่จะเริ่มใหม่
ผ่านมาสักเดือนกว่าเเล้วที่เราไม่ได้คุยกัน คิดถึงเเต่เเสดงออกไม่ได้ ก็เค้ามีเเฟนเเล้ว เราก็คงต้องอยู่ที่ที่เหมาะกับเรา ทั้งทีตัวเรารู้สึกดีกับเค้ามีความสุขทุกครั้งที่เห็นหน้าเห็นรอยยิ้มอยู่ใกล้ๆกันเเต่เราก็เลือกที่จะให้เธอจากไปเพราะมันเป็นความต้องการของเธอ...เพราะสถานะเราไม่ชัดเจน ขอบคุณเธอที่ผ่านมาเเล้วผ่านไป ผ่านมาเเค่ให้จำ ฉันมีความสุขมากมากน่ะทุกเวลาที่มีเธออยู่กับฉัน ถึงมันจะน้อยนิดเเต่สำหรับฉันเธอคือความรัก.