เราขอเกริ่นก่อนนะ เรากับแม่อยู่คนละบ้านเราเป็นลูกคนเดียว แม่เราอยู่อีกบ้านกับยาย ส่วนพ่อเราก็อยู่อีกบ้านเพราะพ่อเรามี 2 บ้าน พ่อเราป่วยเป็นอัมพาตมาประมาณ 4-5 ปีแล้ว มาหาแม่ไม่ได้ เราก็ไปทำงานที่อื่นไม่ได้อยู่บ้านกับแม่ประมาณ 8 ปีแล้ว  แม่เราอยู่บ้านดูแลยาย เราเพิ่งย้ายที่ทำงานมาอยู่บ้านสามีได้ประมาณ 1 ปี  ส่วนเราแต่งงานมีลูกแล้ว 1 คน เราอยู่บ้านสามี เพราะอยู่ใกล้ที่ทำงาน บ้านสามีกับบ้านแม่เราอยู่ห่างกันประมาณ 50 โล แต่เราก็พาลูกไปหาแม่เกือบทุกอาทิตย์ พาแม่ไปหาหมอตามปกติ เงินเดือนเราสองหมื่นกว่า เราก็ให้แม่เดือนละ 5,000 แม่เราอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้มีอาชีพอะไร แม่ไม่ได้ทำงานประจำตั้งแต่แรก เราทะเลาะกับแม่บ่อยมาก เกือบทุกอาทิตย์ ทะเลาะกันเรื่องไร้สาระมาก เช่น พูดไม่เข้าหูผิดคำพูดนิดนึงแม่ก็โกรธเรา เล็กน้อยๆ ก็โกรธไม่พูดด้วย เวลาเค้าโกรธเค้าจะปิดโทรศัพท์ เราจะรู้เลยว่าแม่โกรธเราจะเครียดมาก เราก้อง้อทุกคร้ง  เราไม่เข้าใจเลย คิดว่าตัวเองเป็นลูกที่แย่มากขนาดนั้นเลยหรอ เรากลัวบาปมากๆๆๆ บางครั้งเราก็ไม่อยากง้อแม่เพราะเราอยากให้แม่เลิกโกรธเราแบบไร้สาระ  เราไม่รู้จะทำไงดีเป็นแบบนี้มาหลายปีมาก แต่ก่อนหน้านี้เราไม่เห็นแม่เป็นแบบนี้เลย ไม่รู้จะทำไงดี  เครียดมากๆ