สืบเนื่องมากจาก เกิดการพูดผิดหูท่านเมียขึ้นที่ร้านจิ้มจุ่มมีชื่อแห่งหนึ่ง พอกลับมาถึงห้องท่านเมียก้อได้เริ่มทำการสั่งสอนกระผมด้วยวาจาไปหลายดอก ด้วยโวลุ่มที่ดังขึ้น กระผมก้อให้เกลียดเมียด้วยการง้อโดยการทำหน้าตาให้รู้สึกผิดมาก และขอโทษด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่มันก็ไม่สามารถที่จะผลิกสถานการณ์ให้มันกลับคืนมาให้ดีได้ ("จะทำยังไงได้ คนมันพูดไปแล้ว รู้สึกผิดแล้ว เค้าขอโทษ" ประโยคเหล่านี้หลุดออกมาจากปากของผมซ้ำไปซ้ำมา) จนถึงจุดแตกหัก ท่านเมียได้กล่าวขึ้นมาว่า "เอาหน้ามาตบ 10 ครั้ง" ผมก้อรีบกุลีกุจอ เข้าไปยืนตรงหน้าท่านแล้วหลับตา ไม่กี่วินาทีมือขวามาก่อนเต็มแรง สลับไปทางมือซ้ายหนึ่งที จากนั้นมือขวาล้วนๆ กระผมนับรวมแล้วมันได้ 11 ที (ท่านตบกูเกิน1) สตั้นไปพักเล็กๆ เอาลิ้นคว้านดูกระพุ้งแก้ม นั่นไง เต็ม กูกินลาบเลือดตัวเองเข้าแล้ว เหล็กจัดฟันในปากผม บวก แรงประทะของมือที่เราเคยคิดว่านุ่มนวล มันทำให้เรามึนงง ว่าแผลไหนร้อนในอันเดิมกับแผลไหนของท่านเมียกันแน่ แต่ก้อแปลกมาก ที่ในใจตอนนั้นไม่คิดโกรธเมียเลยสักนิด ทั้งที่ในใจเราคิดว่าเราก้อไม่ได้ทำผิดถึงกับขั้นรุนแรง แต่ตอนนี้กลับกลัวท่านเมียมากกว่าเดิมหลายเท่า ยังไงก้อให้ระวังคำพูดคำจาไว้ด้วยครับ ใครที่คิดจะพูดเล่นกับท่านเมียก็คิดให้หนักเลย ก่อนเอ่ยวาจา ตอนนี้กินก๋วยเตี๋ยวหรือส้มตำนี่ รู้เลยว่าแผลมันอยู่ตรงไหนบ้าง