#นี่อมธไงจำไม่ได้หรอ

สวัสดีค่ะ ขอเล่าประสบการณ์ชีวิตในรั้วมหาลัยหน่อยนะ ไว้เป็นไกด์สำหรับเด็กใหม่ รึ เป็นเรื่องราวสำหรับคนทั่วไปที่สนใจ/แวะมาตกกระทู้นี้พอดี😉
หลายคนอาจได้ยินอมธ.ในมุมแน่ๆมาเยอะแล้ว เราเองก็ไม่ได้จะบอกว่ามันดีเลิศเลอนะ องค์กรทุกที่ล้วนมีจุดบกพร่อง คนเองก็ไม่มีใครสมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซนต์ แต่เราทำให้ทุกอย่างดีขึ้นได้ค่ะ และดีสำหรับแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน
แต่สำหรับเรา  มัน "ดี" แล้วในความรู้สึกของเรา❤️

อมธ.เป็นจุดเริ่มต้นให้รู้จักใช้ชีวิตในรั้วมหาลัย เป็นมิตรภาพกลุ่มแรกที่ได้รับ จากวันนั้นมาจนวันนี้ก็เกือบๆ3ปีแล้ว กิจกรรมแรกของอมธ.ที่ทำให้ประทับใจและผูกพันธ์กับอมธ.คือค่ายนักกิจกรรม(YoungBloodCamp#2) มันเป็นค่ายเวทมนตร์มากสำหรับเด็กกำลังจะปีหนึ่งอย่างเรา มีรุ่นพี่ที่โคตรเจ๋ง เพื่อนที่มีอะไรเหมือนๆกัน  ได้มาอยู่ร่วมกัน ทำกิจกรรมแปลกๆด้วยกัน ได้รู้จักเพื่อนต่างคณะ ซึ่งมันเป็นไปได้ยากสำหรับเด็กสายวิทย์สุขภาพแบบเราที่จะมีเพื่อนนอกคณะได้เยอะขนาดนี้ พูดได้เลยว่ามีเพื่อนทุกคณะซึ่งสำหรับเรามันเป็นข้อดี มีพี่ที่ไม่รู้จักอ่ะ แบบบางคนจบไปแล้ว(ทั้งที่เราพึ่งขึ้นปี1) จากตอนนั้นถึงตอนนี้เรายังจำความรู้สึกนั้นได้ดีและนั่นคือเหตุผลว่า ทำไมเราถึงทำอมธ.?

ต้องขอบคุณพี่จูนแอ็ค[หมอเหมยลี่ในตำนาน] พี่นนท์[ผกท] พี่ฝัน[รวป] พี่ยู่ยี่[ยกค] พี่บิ๊ก[บกมน] พี่อ้อ[กล] พวกพี่เลี้ยงบ้านบานเย็นมากจริงๆ ที่ดูแลเอาใจใส่โคตรเป็นอย่างดี ...และนั่นคือก้าวแรก
ชีวิตปี1ห่างหายจากอมธ.พอสมควร ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง ต้องปรับตัว ทำกิจกรรมในคณะ ซึ่งทุกอย่างให้ความสุขเหมือนกัน ช่วงเวลานั้นก็ยังมีพี่มีเพื่อนจากยังบลัดอยู่นะ แต่หลักๆจะให้คณะมากกว่า
ชีวิตปี2 ทำอมธ.เต็มตัว ตอนนั้นโคตรตื่นเต้นที่ได้เป็นอมธ.(ตอนนี้นึกแล้วยังขำตัวเองอยู่ จริงๆแล้วอมธ.ไม่ได้ดีเด่นไปกว่าใครเลย ก็ยังเป็นนศ.ธรรมดาๆอยู่ดี) ก็ทำกิจกรรมมาเรื่อยๆ มีงานไหนมารับหมด(อย่าให้การเรียนมาทำกิจกรรมเสีย555บ้าบ้ามาก) ประชุมดึกดื่น กว่าจะได้ไปกินข้าวกัน โอ้เอ้
เมาท์มอย บลาๆ
🎈 อยากรู้ว่ารายละเอียดมากกว่านี้ ต้องลองมาทำนะ คิคิ
ตอนนั้นโคตรเหนื่อยอ่ะ บอกตรง แต่ไม่รู้ดิ่ มันก็มีความสุขดีนะ หลายครั้งที่หมดกำลังใจ แต่ไม่หมดไฟนะ(เป็นคนactiveมากก555) ก็มีพี่ๆเพื่อนๆ ผลัดกันให้กำลังใจ และเราก็ทำจนผ่านพ้นไป เราได้ประสบการณ์การทำงานเพิ่มขึ้นๆทุกครั้งที่ทำงาน ได้เรียนรู้จากข้อผิดพลาดต่างๆมากมาย เพราะต้องยอมรับนะว่าตัวเองหยิบจับงานเป็นศูนย์ (จริงๆแม้ม.ปลายจะเป็นเด็กกิจกรรมขนาดที่โรงเรียนส่งเข้าชิงนักเรียนพระราชทานแต่ไม่ได้นะ แล้วพูดทำไม,proud ไง555หมั่นไส้อยู่อ่ะดิ่) เราเลยรู้สึกว่าเรียนรู้ได้มากมั๊งนะ
อ่อๆ ที่อมธ. เราไม่ได้อยู่แบบบอส-ลูกน้อง แต่เราอยู่แบบครอบครัวจริงๆ(อันนี้มั่นใจว่าคนที่สัมผัสอมธ.จะรู้สึกแบบนี้,นี่ไม่ได้เว่อร์นะ ต้องอ่านต่อไปๆ) เราไม่มีการสอนงานกัน พี่จะให้น้องล้มและเรียนรู้ที่จะลุกและรู้ข้อบกพร่องของตัวเอง อันไหนที่เตือน ที่ช่วยได้ พี่ก็จะช่วยนะ(ไม่ได้ทิ้งไปเลยนะ) คือแบบนั่นแหละ ทำให้เรามีเกราะปกป้องตัวเอง ตลอดเวลาก็คิดว่า อนาคต ทำงาน เจอหนักกว่านี้ เจอตอนนี้ล้มตอนนี้ก็ดีแล้ว แผลยังเล็กน้อย ทนได้อยู่(ที่บ้านค่อนข้างเลี้ยงดูแบบประคบประหงมประหนึ่งลูกสวยมากกกก555) ต่อ
ถ้าเทียบในรุ่นปี2ด้วยกัน เราทำงานเป็นน้อยสุด ทำงานเกือบพังบ่อย จนได้ฉายา "บ้ง" เราก็ไม่ค่อยชอบหรอก มันแปลว่า พัง อะไรแบบนั้น พวกพี่ๆแก๊งอนงค์ใจบาป(พี่เอริก้า พี่นัชชัวน์ พี่ฟี่ พี่แพะ พี่พีช พี่ส้ม พี่ต่าย เอี๊ยม หมิวส์) ตั้งมา (พี่บัฟฟี่ที่น่ารักตั้งมั๊ง) แต่หลังๆมา ก็เฉยๆอ่ะ มันก็เป็นแค่คำที่คนสมมติขึ้นมา แต่ก็โอเคนะไม่ได้รู้สึกแย่อะไรขนาดนั้น เวลามีปัญหาตั้งแต่เรื่องขี้มด เรียนตก แบ่งเวลาไม่ได้ ทะเลาะกับเพื่อน ชอบเกย์ อกหัก อยากกินขนม อยากขึ้นชั้น2 เหงา เศร้า เซ็ง นอยด์ ถึงปัญหาใหญ่ๆ ก็คุยกันได้หมด เราสนิทถึงขั้นที่คุยเรื่องส่วนตัวได้อย่างสบายใจ เมาแล้วร้องไห้ได้อย่างกล้าหาญ ทำอะไรบ้าๆที่คนปกติเค้าไม่ทำกันเช่น ขับรถเปิดกระจกกรี๊ดบ้าง แซวผชบ้างอารมณ์เด็กเก็บกด(อยู่บ้านค่อนข้างเรียบร้อย) เต้นแร้งเต้นกา อ้วก ปีนเสา ยืนบนเก้าอี้ โวยวาย หัดแรด ได้อย่างสนุกสนาน(รู้นะคิดไร😏) ต้องขอบคุณพี่แพะทริเซียและแก๊งอนงค์ใจบาปที่ปลูกฝังความกล้าให้ และทุกครั้งที่ไปไหนมาไหนกับพวกพี่ๆเราจะรู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่แค่สนุกแต่มันปลอดภัยด้วย เราโคตรประทับใจและถ้าเรามีโอกาสเราจะดูแลรุ่นน้องให้เหมือนกับที่รุ่นพี่ให้มา
เราว่ามันโคตรดีนะ ที่เรามีพี่ที่เหมือนพี่ชายพี่สาวตัวเองในรั้วมหาลัยที่ห่างไกลบ้านมาช่วยดูแล และเป็นพี่ที่เป็นเพื่อนกันได้อ่ะ
🎈 อยากเข้าใจความรู้สึกนั้น ต้องมาลองเองนะ คิคิ(นี่ก็หลอกล่อจริงๆ ป่าวนะ เราเลียนแบบโฆษณาที่คั่นเวลาฟังเพลงยูทูปเท่านั้นเองอิอิ)
อ่ะ. เข้าเรื่องๆ ส่วนหนึ่งที่เรารู้จัก และสนิทกันได้มากขนาดนั้นเพราะทำกิจกรรมร่วมกันเลย เราผ่านการเป็นสตาฟมาค่อนข้างหลายงาน อย่างที่บอกมีงานไหนรับหมด(พวกบ้าพลังน่ะ อเลิทมากด้วย) ตั้งแต่โดนดุ โดนแซว ถึงเลี้ยงข้าว (พี่พวกนี้ปากแข็งไม่ค่อยชมหรอกอิอิ) แต่ก็ดีใจละที่ได้ทำงานร่วมกับพวกพี่ๆ
นอกจากพี่ๆ ก็ยังมีเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่ยังบลัดจนถึงปัจจุบัน สนิทบ้าง ห่างหายกันไปบ้างแต่ยังรู้จักยังทักทายกันปกติ
เราเป็นคนชอบเข้าสังคม ชอบทำกิจกรรม+เป็นคนอัธยาศัยดี พูดมาก ก็เลยมีเพื่อนต่างคณะด้วย(ก็รู้จักจากการทำกิจกรรมแหละ)
หลายคนคงคิดว่าเป็นเพื่อนแบบทั่วๆไปล่ะสิ๊
อื้อ ก็ประมาณนั้น เราสนิทกับทุกคนมันคงเป็นไปได้ยากอ่ะ แต่เพื่อนที่สนิท ที่ไม่ใช่ในคณะ ในเอก
ก็เป็นแก๊งค์หมีหมี เนี่ยแหละ ที่สนิทมากสนิทสุด รักสุดๆด้วย(คงไม่เล่ามากนะเดี๋ยวคนอ่านรำคาญมากไปกว่านี้ อิอิ)
นอกจากนั้นที่ภูมิใจดี๊ด๊าอีก ก็น่าจะเป็นอันนี้ ที่หลายคนอิจฉา ก็ได้รู้จักดาวเดือนแต่ละคณะ ไรงี๊ ได้ประสานงานกับtu cute boy ต่างๆ ไรงี๊ แต่เอาจริงๆ มันก็ฟินนะช่วงแรกๆ อยากจะประชุม จะมาเวิร์คช็อปทุกวันเลยจริงๆ😂😂 แต่หลังๆเราก็เป็นห่วง รัก มองเหมือนน้องชายน้องสาวเราจริงๆ

อ่ะ. มุมเป็นการเป็นงานก็มีนะคะ
ตารางกิจกรรม อมธ. (แบบอัพเดทที่เราจำได้)
- งานล่องสะเปาที่ลำปาง
- TU Painting กิจกรรมแข่งขันวาดรูประบายสี จิตรกรรมยูงทอง
- TU Show case ถนนคนเดินธรรมศาสตร์
- TU Asean Delegation (TUAD)
- TU Give&Share
- เสวนาการเมือง,วิชาการ
- TUMC ประกวดวงดนตรีภายในมหาลัย
- สงกรานต์ธรรมศาสตร์ ถนนข้าวโดม
- แรกพบ อมธ.
- Freshy Week แข่งขันกีฬา เชียร์ลีดเดอร์ พาเหรด แสตนด์ ภายในมหาลัย (งานใหญ่แห่งปี)
- งานรับเพื่อนใหม่ (งานใหญ่แห่งปี)
- ลอยกระทงธรรมศาสตร์
- Silent Power
- ค่ายนักกิจกรรมเพื่อประชาชน
- ค่ายนักกิจกรรม (YoungBloodCamp)
- ค่ายเตรียมธรรมศาสตร์ <อันนี้แก้ไข นึกออกเพราะน้องเกรซลูกสาวคนสวยรีทวิตรัวๆ>
- งานรับน้องSGS
- งานไหว้ครูมหาลัย
- งานตักบาตรร่วมใจ
- งานบอลจุฬา-ธรรมศาสตร์
และงานอื่นๆ ที่มาในรูป อีเวนท์ต่างๆ😱
เรียกได้ว่าสำหรับใครที่ไม่ชอบอยู่เฉยๆ กลัวว่าง อยากได้ประสบการณ์การเรียนรู้ต่างๆ เป็นคนอเลิท มีพลังสูง ชอบmake friends ชอบทำกิจกรรม ชอบอะไรก็ชอบอ่ะ ชอบพี่ก็ยังได้(ผิดงานค่ะ โทษๆ) และสามารถทนรับแรงเสียดสีจากคนรอบข้างด้วยนะ เพราะมีคนชอบก็ย่อมมีคนเกลียดเป็นธรรมดา☺️
อ่ะ. ฝากๆ
วันงานเราอาจดูยิ้มแย้มมีความสุขจนใครหลายคนนึกฉงนว่ามันมีอะไรดี จนเกิดเป็นความอิจฉาริษยา ให้ร้ายและพยายามจับผิดบ้างก็รู้แต่รู้ไม่จริง แต่กว่าจะถึงจุดนั้นได้เราต้องผ่านอะไรมาเท่าไหร่ ต้องเสียเวลา เสียน้ำตา เสียเหงื่อเสียแรงกายแรงใจไปเท่าไหร่ ไม่มีใครรู้(ไม่ต้องมาด่าซ้ำนะว่าทำทำไม,ก็อยากทำอ่ะ ชอบให้มันนิสัยส่วนตัว เคยเป็นป๊ะพยายามเต็มที่ ตั้งใจมาก แต่ถูกมองเป็นเรื่องเล่นๆไม่มีค่า หรือไม่ก็สักแต่ด่าอ่ะไม่ลืมหูลืมตาดูบ้าง คนเหมือนกัน เอาใจเขาใส่ใจเราหน่อย สังคมจะได้น่าอยู่ขึ้น ถ้าจะให้ดี มาช่วยกันทำด้วยกันก็ได้นะ เรายินดี เพราะคนทำมันน้อยมากจริง/จริงๆไม่ชอบดราม่า แต่ขอตอบโต้เบาเบาในจุดที่เราทำได้แบบไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร)
"คนที่ไม่ได้มายืนจุดเดียวกับเรา เขาจะไม่มีวันเข้าใจ อย่าไปใส่ใจ ไปให้ค่ากับคนเหล่านั้นเลย" เอาเวลานั้นไปให้ทาน คุ้มค่าเสียกว่า
อ่ะ. ฝากอีก
อยากฝากถึงทุกคนและน้องๆรุ่นใหม่ ที่มีใจรัก มีความรับผิดชอบและอดทน ลองมาดูได้นะ แล้วจะรู้ทำไม เรา ถึงรักอมธ.😊
❓ถ้าสงสัยอะไร อยากถาม อยากดีลงานไหน อยากเข้ามา แต่ไม่รู้เริ่มยังไง ถามได้นะ✌🏻️
ถ้าข้อมูลตรงไหนผิดพลาด ตกหล่น ขาด คอมเมนท์บอกนะ อย่าด่า เราsensitive
ปล. อยากให้เล่าประสบการณ์อะไรเพิ่ม บอกได้นะ
.........ขอบพระคุณมาก ที่อ่านมาจนจบ................