หนูชื่อ    เกิดเมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2529 อายุ 29 ปี  
  อยู่บ้านเลขที่  61 หมู่ 3 ต.กำแพงแสน  อ.กำแพงแสน  จ. นครปฐม เป็นลูกของ นายสนั่น อันทะรินทร์ และ นางศิริ อันทะรินทร์ มีพี่น้อง 3คน หนูเป็นลูกคนกลาง ความพิการของหนูเกิดขึ้นเมื่อ พ.ศ.2543 สาเหตุเกิดจากกระดูกไขสันหลังติดเชื้อ ทำให้เส้นปลายประสาท ระบบควบคุมกล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายอ่อนแรง จึงทำให้หนูกลายเป็นคนพิการรุนแรง ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ในเรื่อง กิจวัตร และการดำเนินชีวิตประจำวัน เช่น การอาบน้ำ ใส่เสื้อผ้า และการขับถ่าย เป็นต้น ส่วนสิ่งที่พอจะช่วยเหลือตนเองได้ คือ การกินข้าว และหยิบจับสิ่งของเล็กๆน้อยได้เอง
ครอบครัวของหนูมีอาชีพเก็บของเก่าขาย และซื้อของเก่าขายบ้าง กับรับจ้างทั่วไป จะมีรายได้ไม่แน่นอน วันละประมาณ 200-300บาท แต่ไม่ทุกวัน ซึ่งจะไม่พอกับค่าใช้จ่ายภายในบ้าน เช่นค่าน้ำ ค่าไฟ และชำระหนี้สิ้น หนี้สินที่เกิดจากกู้ยืมมารักษาตัวและการประกอบอาชีพ
ดังนั้นทางครอบครัวของหนู จึงไม่มีเงินเก็บในการสร้างบ้านใหม่ บ้านที่อาศัยอยู่ในตอนนี้ สร้างเมื่อ พ.ศ.2541 หลังคาเป็นสังกะสี โครงสร้างเป็นลำไม้ไผ่ ใช้สังกะสีกับไม้กระดานทำเปนผนังบ้าน ส่วนพื้นบ้านเปนดิน ใช้ไม้กระดานทำเปนที่สำหรับนอน ตอนนี้สภาพบ้านทรุดโทรมมาก และไม่มีความแข็งแรง หากฝนตก หลังคาจะรั่ว ทำให้ที่นอน และพื้นดินในบ้านเฉอะแฉะ บางครั้งสัตว์มีพิษ จะเลื้อยเข้าบ้าน ในเวลาที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ หนูกลัวว่าจะเกิดอันตรายจากสัตว์มีพิษ และสิ่งแวดล้อมรอบข้างที่ไม่ดีด้วย และสภาพบ้านอาจจะพังลงมาทับได้
จากอดีต ณ ปัจจุบันนี้ ก็ยัง อาศัย อยู่ในเขตของที่ดินชลประทาน ไม่รู้ว่าจะโดนไล่ที่ไปเมื่อไหร่ ???????????

หนูเคยเขียนจดหมายฎีกาขึ้นพระเทพฯ ในปี พ.ศ. 2552  เรื่องขอพระราชทานความช่วยเหลือเรื่องบ้าน  แต่ตอนนั้นก็ได้มีหน่วยงานเข้ามาช่วยเหลือเบื้องต้น  และส่วนเรื่องสร้างบ้านให้ใหม่คือทางครอบครัวของหนูอาศัยอยุ่ในเขตของพื้นที่ชลประทานจึงไม่ใช่ที่ของตัวเอง  ตามกฎระเบียงของรัฐ คือจะต้องมีที่ดินเป็นของตัวเอง จึงจะสร้างให้ได้ ก็ไม่ได้สร้างให้ใหม่จนถึง ณ ปัจจุบันนี้
นี่คะหลักฐานจดหมายฎีฏา


หลังที่ทำเรื่องถวายฎีกาผ่านไปหลายปี จนถึงวันนี้ เวลาก้อทำให้สภาพบ้านที่อยู่ก็ทรุดโทรมลงเป็นอย่างมาก ถึงขั้นต้องใช้เสาไม้อันใหม่มาดันเสาบ้านดัวเดิมไว้ เพราะเสาบ้านตัวเดิมมันพุจนหมดแล้ว
เมื่อวันที่ 22\03\2015  ที่ผ่านมาจู่ๆได้มีมรสุมของฝนตกอย่างกระทันหัน จากสภาพบ้านที่ทรุมโทรมอยุ่แล้ว จึงทำให้มีฝนรั่วมาตามหลังคาสังกะสีพุๆรั่วๆและเกิดน้ำไหลเข้าบ้าน จนทำให้หนูและครอบครัวต้องมาคอยระวังอยุ่ตลอดเวลา

ถึงคราวที่ฝนตกทีไร จะต้องเจอกับปัญหาหลายๆอย่างตามมาตลอดค่ะ

เมื่อเดือนที่แล้วได้รับข่าวร้ายคือ หนูเป็นโรคไตอักเสบ  หนูภาวนานะคะว่าขออย่าเพิ่งเป็นอะไรตอนนี้เลย ขอทำความฝันของตัวเองให้เป็นความจริงสะก่อน หนูรักพ่อและแม่มาก ทุกๆวันต้องนอนเห็นพ่อและแม่ออกไปทำงาน โดยที่เราช่วยอะไรท่านทั้งสองไม่ได้เลย หนูรุ้ดีว่าท่านทั้งสองเหนื่อยมากกับการทำงานใช้แรงงานหาเช้ากินค่ำไปวันๆ
และทุกครั้งพอถึงคราวเวลาหน้าฝนตกทีไร ถ้าพ่อและแม่ไปทำงานข้างนอก ก็จะเป็นห่วงหนู กลัวว่าฝนจะสาดไหม น้ำไหลเข้าบ้านมาหาลูกไหม ตะขาบจะขึ้นมาหาลูกหรือป่าว??  การที่หนูอยากจะมีความฝันที่ไม่รุ้ว่าจะเป็นจริงไหม? แต่หนูอยากฝัน และอยากให้ความฝันนั้นเป็นจริง
หนูอยากเห็นพ่อแม่สบาย อยุ่ในบ้านที่แข็งแรงไม่ต้องมาระวังรึเปนห่วงอะไรค่ะ  แค่นี้หนูก็หมดห่วง พ่อ และแม่แล้วค่ะ ถึงหนูตายไปหนูไม่เสียดายชีวิตค่ะ  ความฝันที่จะมีบ้านหลังแรกในชีวิต สำคัญต่อในชีวิตของครอบครัวของหนูมากๆค่ะ

นี่คะคือรายละเอียดสภาพบ้านปัจจุบันของหนู

หนูก็ไม่รุ้ว่าความฝันของหนูที่มีมานานหลายปี จะมีบ้านหลังใหม่ ที่เป็น บ้านสักหลังที่แข็งแรง อยุ่กันได้ 3 คน พ่อ แม่ ลูก ไม่ต้องทนหลังคารั่วเวลาฝนตก น้ำไหลเข้าบ้าน สัตว์มีพิษเข้าบ้าน และปลอดภัยจากสิ่งแวดล้อมรอบข้างที่ไม่ดีก็เพียงพอแล้วค่ะ

ขอขอบพระคุณพี่ๆและเพื่อนๆทุกๆคนๆด้วยนะคะ ที่ได้มาอ่านตั้งแต่ต้นจนจบกับเรื่องราวความฝันของคนพิการคนหนึ่ง