ทุกวันนี้ยังค้างคาใจอยู่มาก ตอนลูกขวบ 8เดือนเอาไปฝากเลี้ยงโรงพยาบาลกล้วยน้ำไท พอวันที่3 ไปรับเร็ว ประมาณเกือบบ่าย 3โมง มีพี่เลี้ยงคนแรกพาจูงออกมาจากห้องเลี้ยงเด็ก ยืนคุยกับเขาอยู่ไม่ถึงห้านาที่แล้วมีพี่เลี้ยง ผอมๆดำๆ เดินออกมา ลูกเราจ้อง แล้วก็จ้องย้ำอีที แล้วร้องให้เสียงดังเลย เหมือนเขากลัวพี่เลี้ยงคนนี้มาก เรามองหน้าพี่เลี้ยงคนนั้นเลย มันพูดขึ้นว่าคงยังใหม่อยู่เลยยังไม่คุ้น แต่มันพูดไม่กล้าสบตา ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว กลับบ้านมาสังเห็รอยแดงที่ขาเป็นทางยาว ตอนนั้นคิดว่าลูกคงเดินไปชนอะไร วันรุ่งขึ้นเราโทรไปถามที่เนิสว่ามันเกิดอะไร เขากบอกว่าเลี้ยงที่เนิสมันไม่เหมือนอยู่บ้านหรอกค่ะ เรายากจะสวนกลับแรงๆว่า ถ้าลูกกลัวพี่เลี้ยงเลี้ยงแล้วยังกะเห็นเปรต แล้วเราจะไว้วางใจให้ลูกอยู่ที่เนิสได้อย่างไร ลูกเราเป็นคนร่าเริงมาก ไม่กลัวคน แต่กับพี่เลี้ยงคนนั้นรู้สึกว่าผิดปกติ เราเลยตัดสินใจไม่ให้ไป แล้วก็ขอทวงเงินที่จ่ายล่วงหน้าคืน เขาบอกว่าตืนให้ไม่ได้
เราก็ตามเรื่องอยากคุยกับหัวหน้าเนิส ทั้งไปที่เนิส และโทรไปถาม โดยบ่ายเบียงตลอด บอกว่ารับเรื่องไว้แล้ว แล้วจะติดต่อกลับ
อยากบอกว่าถ้าคุณคิดจะทำธุรกิจ โดยเฉพาะดูแลเด็กเล็กๆ มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก คัดคนหน่อย อย่าเอาคนที่กากๆมาทำงาน เพราะคนพวกนี้เพียงคนเดียวสามารถทำให้สถานที่คุณเสียชื่อได้
ลูกใครๆใครก็รัก ไม่ใช่ลับหลังแล้วจะทำยังไงกับเด็กก็ได้
เคยคุยกับคนที่เคยพาลูกไปฝาก เขาบอกเราเลยว่าเนอสที่นี่ตีเด็ก คนแถวย่านนั้นรู้กันดี ตอนนั้นเราปี๊ดมากเราอยากไปตบอีพี่เลี้ยงคนนั้นเลย

ขอเเตือนพ่อแม่ทั้งหลายว่า เป็นไปได้ให้ญาติๆหรือตัดใจลาออกงานเลี้ยงเองดีกว่า เกิดอะไรขึ้นมามันไม่คุ้ม