ชีวิตผมอยู่กับ ปู่ ย่า มาตั้งแต่เด็ก พอสิ้นท่านตอนผมอายุ 15 ปี ผมก็ต้องหาเงินส่งตัวเองเรียน จนจบ ม.6
หลังจากนั้นก็ทำงาน ได้เจอกับแฟนคนแรกตอนอายุ 18 ปี คบมาจน 23 ปี ก็เลิกกัน
เจอแฟนคนที่ 2 ตอนเปลี่ยนงาน คบกันตั้งแต่ ผมอายุ 24 ปีจนตอนนี้ผมอายุ จะ 36 ปี ในไม่อีกกี่เดือนนี้
ตอน 5 - 6 ปี หลังผมต้องอยู่ต่างจังหวัดบ่อย ๆ ไม่ค่อยได้กลับกรุงเทพ ไม่ค่อยได้เจอแฟนเท่าไหร่
ผมเพิ่งมารู้เมื่อตอนปลายปีที่แล้ว ว่า เค้าแอบมีคนอื่น เพราะฝ่ายคนของเขาโทรมาหาผม โทรมาแสดงตัวเป็นเจ้าของ
ผมกลับมาอยู่กรุงเทพ เมื่อต้นปี แต่แยกไปอยู่ต่างหาก โดยที่ตอนแรกคิดว่ายังใช้ความรักที่ผมมีสามารถดึงเธอกลับมา
แต่เปล่าเลย เธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลย บอกว่าคบกันแบบนี้ก็ได้ ผมก็เลยตามเลยสักพัก ทั้ง ๆ ที่ใจก็รับไม่ได้
จนมาอาทิตย์ผมไม่ไหวแล้ว จึงขอเลิก แต่ก่อนเลิก ผมตัดขาดโลกภายนอกมา 7 วัน แทบไม่ได้กิน ไม่ได้นอน
ร้องไห้อย่างเดียว หลังจากนี้ผมไม่รู้จะเดิน จะใช้ชีวิต อย่างไร อยู่ไปเพื่อไร ในเมื่อผมไม่เหลือใครอีกแล้วบนโลกนี้
*** ผมอาจเรียบเรียงเนื้อหาได้ไม่ดีนัก เขียนสดๆ ไม่ได้ร่าง อาจจะอ่านแล้วงง ๆ หน่อย
ชีวิตไม่เหลือใคร...อยู่คนเดียว หมดพลัง หมดกำลังจะเดินต่อ อยากตาย
หลังจากนั้นก็ทำงาน ได้เจอกับแฟนคนแรกตอนอายุ 18 ปี คบมาจน 23 ปี ก็เลิกกัน
เจอแฟนคนที่ 2 ตอนเปลี่ยนงาน คบกันตั้งแต่ ผมอายุ 24 ปีจนตอนนี้ผมอายุ จะ 36 ปี ในไม่อีกกี่เดือนนี้
ตอน 5 - 6 ปี หลังผมต้องอยู่ต่างจังหวัดบ่อย ๆ ไม่ค่อยได้กลับกรุงเทพ ไม่ค่อยได้เจอแฟนเท่าไหร่
ผมเพิ่งมารู้เมื่อตอนปลายปีที่แล้ว ว่า เค้าแอบมีคนอื่น เพราะฝ่ายคนของเขาโทรมาหาผม โทรมาแสดงตัวเป็นเจ้าของ
ผมกลับมาอยู่กรุงเทพ เมื่อต้นปี แต่แยกไปอยู่ต่างหาก โดยที่ตอนแรกคิดว่ายังใช้ความรักที่ผมมีสามารถดึงเธอกลับมา
แต่เปล่าเลย เธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลย บอกว่าคบกันแบบนี้ก็ได้ ผมก็เลยตามเลยสักพัก ทั้ง ๆ ที่ใจก็รับไม่ได้
จนมาอาทิตย์ผมไม่ไหวแล้ว จึงขอเลิก แต่ก่อนเลิก ผมตัดขาดโลกภายนอกมา 7 วัน แทบไม่ได้กิน ไม่ได้นอน
ร้องไห้อย่างเดียว หลังจากนี้ผมไม่รู้จะเดิน จะใช้ชีวิต อย่างไร อยู่ไปเพื่อไร ในเมื่อผมไม่เหลือใครอีกแล้วบนโลกนี้
*** ผมอาจเรียบเรียงเนื้อหาได้ไม่ดีนัก เขียนสดๆ ไม่ได้ร่าง อาจจะอ่านแล้วงง ๆ หน่อย