เหตุจากติดละครเรื่อง สุดแค้นแสนรัก หลังจากไม่ได้ดูละครไทยมาน้านนานมาก พอดูแล้วก็ชอบพี่โดนัทในบทอัมพรมาก จนทำให้คิดถึงละครเรื่องแรกของพี่โดนัท ที่ได้ดูแบบจริงจัง และทำให้ชอบมาถึงทุกวันนี้  คือเรื่อง

รักนกบนปลายไม้ (2549)

ละครสะท้อนสังคมเรื่องเยี่ยมเรื่องนึง ที่ทั้งสนุกและให้ข้อคิดมากมายเลย เรื่องของ เหมือนธาร กับหมายทิพย์ สองพี่น้องกำพร้าแม่ ที่ต้องอาศัยในบ้านหลังเก่าอยู่กับตาขี้เมา และยายเกษียณราชการทำขนมขาย จนวันหนึ่ง ยายหกล้มหัวฟาดพื้นจนเป็นอัมพาต เหมือนธาร จึงต้องรับภาระดูแลบ้านและส่งน้องที่เรียนหนังสือเพียงคนเดียว มีแค่ เหตุการณ์ร้ายๆผ่านเข้ามาเรื่อยๆ หมายทิพย์หนีตามผู้ชายไปและถูกไล่ออกจากโรงเรียน แม่แท้ๆของเหมือนธารกลับมาอยู่บ้านพร้อมกับพ่อเลี้ยงจอมหื่น ลุงที่หายหัวไปทำงานที่เมืองนอก ก็กลับมาแย่งเงินบำนาญยายใช้อีก จนเหมือนธารหมดกำลังใจใช้ชีวิต จนได้พบกับ ฉม  เซลล์แมนที่ต่อสู้ชีวิตเหมือนกัน ทั้งสองเป็นกำลังใจให้กันฝ่าฟันอุปสรรคในชีวิตให้ได้

เรื่องนี้ที่อยากดู เพราะชอบพี่หยาดจาก อมฤตาลัย ก็เลยแบบ เห็นพลิกมาร้าย เลยดูซะหน่อย พอดูแล้วก็ชอบ
เหมือนธาร ที่เล่นโดย พี่โดนัท เล่นดีมาก คือสมัยอยู่อาร์เอส รู้สึกเฉยๆกับนางเอกคนนี้มาก แต่พอมาดูเรื่องนี้คือแบบ ถ้าเป็นคนอื่นเล่น ไม่รู้มันจะน่าสงสารแบบแบนไปรึเปล่า แต่พี่โดเล่นแล้วมันดูจริง  มันดูไม่น่าสงสารรันทดหดหู่จนเกินไป แต่ในความเข้มแข้งของเหมือนธาร มันมีความอ่อนแอซ่อนอยู่ ชอบน้ำเสียงเป็นการส่วนตัว

อีกคนที่รักมาก คือ พี่หยาด ในบท หมายทิพย์ เล่นร้ายครั้งแรกก็ปังมาก คือแบบ ใครบอกพี่หยาดเล่นละครไม่ดี อยากให้ดูเรื่องนี้ จริงๆ เล่นได้ทั้งน่าตบในตอนแรก แล้วตอนหลังน่าสงสารมากๆ นักแสดงคนอื่นก็เล่นดีทุกคน

***พอนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ทำให้ระลึกได้ว่าตัวเอง ไมได้ชอบแค่ละครตบๆอย่างเดียว แต่ชอบละครแบบชีวิตครอบครัว ฝ่าฟันอุปสรรคด้วย แต่ที่สำคัญคือมันต้องสนุก ละครน้ำดีของทีวีซีนหลังๆเหมือนเน้นคำสอนมากไป จนลืมความสนุก มันเลยดูเหมือนสารคดีมากกว่าละคร เสียดายมาก
ด้วยความเลิฟ โดนัท มนัสนันท์ และ หยาดทิพย์ ราชปาล สองนางเอกไทยที่ข้าพเจ้าชอบที่สุดตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงบัดนี้ <3