แบงค์เล่นได้ดีอย่างนี้เนี่ย  คนอื่นรู้สึกว่าต้องเค้นอารมณ์  บางฉากดี  บางฉากก็ไม่ดี บางก็แย่  แต่ลือชัยนี่แค่เดินมาแต่ไกลก็เห็นประกาย  
เห็นดวงตาเว้าวอน น่าสงสาร  พอตอนพูดก็ยิ่งมีเสน่ห์น่าฟังขึ้นไปอีก  คือเฟรมไหนออกมามองแต่หน้าแบงค์  จับอยู่แต่หน้าแบงค์นี่แหละ
ตอนติดยาก็หล่อ  นัยน์ตาก็ดูเศร้า  แทบไม่ต้องเค้นอารมณ์เลย  พอบำบัดยาเสร็จอะไรออร่าพุ่งแรงมาก