สวัสดีคะเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน ปกติเราจะเป็นคนที่ชอบอ่าน อ่านมาเยอะเรื่องของคนอื่นๆ555555
นี่เป็น กระทู้แรกที่ เขียน ผิดพลาดประการใดก็ อภัยให้บ้างน๊า555
มาเริ่มกันเลยดีกว่า  ครอบครัวเรามีกันอยู่ 5คน มี พ่อ แม่ พี่ชายฝาแฝด แล้วก็เรา (เป็นลูกครึ่งนิวซีแลนด์-จีนคะ)แต่ปัจจุบันอยู่แค่ 4คน เพราแม่ เสียชีวิตแล้ว(เสียใจจัง ร้องไห้หนักมาก555) ตามหัวข้อกระทู้เลย คือเราเพิ่งจบ ม.3 กำลังหาที่เรียน ม.ปลาย พอดีว่าทางบ้าน พ่อเป็นนักการทูตต้องไปประจำที่นิวซีแลนด์ ก็จะเอาเราสามคนไปอยู่ด้วย แนะนำตัวละกันไม่ใช้ชื่อย่อให้งง พี่เราเป็นแฝด คนแรกชื่อซัน คนที่สองชื่อซี ส่วนเราชื่อแซนด์  ตลกดี5555เวลาใครมาบ้านเราจะเรียกกันว่า ครอบครัว ซ. โซ่  มาต่อๆ55555   พอรู้ว่าเราต้องไปที่นู้นกัน พี่เราก็ไม่ยอม เพราะว่า เราเป็นคนที่อ่อนแอมาก (ไม่รู้ว่าตอนเกิดแม่ให้กำลังกับพี่แฝดไปหมดแล้วแน่เลย) เป็นทั้งหอบ ภูมิแพ้ โลหิตจาง คือแม่กับเราเป็นแต่ทำไมพี่กับพ่อไม่เป็นไรเลย แล้วก็สายตาสั้นตั้งแต่เกิด (เกิดมาทำไม555ตายเถอะแบบนี้)   ซึ่งพี่ก็ไม่ยอม ก็ทะเลาะกับพ่อไปช่วงหนึ่ง ในที่สุดก็ได้ไป แต่ช้าแต่ ก่อนไป พี่เราท่าจะบ้า พาไปตรวจนู้นนี่ ว่าเดินทางไกลๆได้ไหม ไปอยู่ได้ไหม ซึ่งเราบอกว่าเราโอเค  พี่เค้าก็ยอมเราในที่สุด คือพี่เราจะห่าง และ หวงเรามากที่สุด ขอนอกเรื่องแป๊บ55555  เคยมีอยู่ครั้งหนึ่ง เราลืมเอาแว่นลงมาจากรถ แล้วมองไม่ค่อยชัด เลยยืมแว่นเพื่อนใส่ ทีนี้เราตกบันได พี่เราคะ นั่งร้องไห้ บอกว่าขอโทษที่ไม่ได้เอาแว่นมาให้ คือเรา เห้ยบ้าเปล่า แค่นี้เอง แซนด์ไม่โกรธซันกับซีหรอก กว่าจะหยุด พี่เราบ้ามากๆๆ  พี่ชายเรานี่เป็นแฝดที่ ต่างกันนิดๆ คือ ซันจะจะดุแต่ก็ใจดีในบางที ส่วนซี เป็นคนใจดีและเฮฮามากๆ เราก็สนิทกันมากๆ   มาต่อๆ นอกเรื่องเกินไปละ พอวันไป ก็มีคนมาส่งที่สนามบินเยอะมาก ทั้งเพื่อนเราและก็เพื่อนพี่เรา ไม่อยากจากเลยยเศร้า พอไปถึงที่ท่าอากาศยานนานาชาติออกแลนด์ ก็รอพ่อมารับ ขอบอกเลยเป็นประเทศที่น่าสนใจมากๆ ไปถึงวันแรก พ่อก็พาเราสามคนไปเข้าโรงเรียนที่ RANGITOTO COLLEGE ที่เมือง โอคแลนด์ คือ โรงเรียนใหญ่เฟร่ออ แต่ปกติแล้วคนที่ไปเรียนถ้าไม่ได้ภาษาต้องไปเรียน เพิ่ม1 ปี แต่เราสามคนได้ภาษาแล้ว เพราะพ่อเรา ก็เลยได้เข้าเรียนเลย  เหมือนชีวิตจะดีนะ แต่ ไม่ได้ดีเสมอ เพราะพี่เราแหละ มาอยุ่ โรงเรียนด้วยกันและเดียวกัน คือแบบ เห้ย อยากได้ส่วนตัวบ้าง ถ้าพี่มาอยู่เราก็ แรดไม่ได้สิ55555 เศร้าตรงนี้แหละ จะบอกว่ายิ่งไปกว่านั้นคือ ไปได้แค่สองสัปดาห์ ก็เปิดเรียน คือเตรียมใจไม่ทัน กลัวไม่มีเพื่อน แต่ ก็โชคดีไปที่ มีเพื่อน พอเราไปได้วันแรกก็มีเพื่อนสามคนเป็น ผญ. หมดเลย  ชื่อโซเฟีย มิลาด้า และ เคนเนดี้ นางสามคนนิสัยดีมาก  ไปวันแรกไม่เจอพี่โชคดีไป5555 พอเลิกเรียนเราก็กลับบ้านเท่านั้นแหละ มาเจอเพื่อนพี่ค้า มา5คน โอ๊ยๆ หล่ออมากกกก  แบบ ผช.ในฝันเลย  เสียใจตรงที่ เป็นเพื่อนพี่แหละคะ เรานี่อึ้งเลยคะ555มองพวกเค้านานไปหน่อย พี่เราก็ แฮ่มๆ  ไม่รู้ว่าเรามโนไปเองหรือเปล่านะว่ามีเพื่อนเค้าอีกคนที่มองเราตลอดเราก็มองเค้าเหมือนกัน5555 แล้วพี่เราก็แบ แซนด์ วันนี้ ไม่ต้องลงมาข้างล่างนะซันกับซีจะคุยกับเพื่อน คือเรา เฟลคะตอนนั้นหาตัวช่วยเลยคะ  ซี ให้อยู่ด้วยนะ ซึ่งซียอมเราทุกอย่างเพราะใจดี อ้อนไปอ้อนมาได้คะ ได้กินข้าวกับพี่ๆและเพื่อนพี่ กินพิซซ่า คือเลี่ยนมากๆ แต่จะอร่อยกว่าของบ้านเรานิสนุงง  ก็คือมีความสุขคะ ปกติเรากินข้าวที่เรานี่กินนึกว่าพายุ เพื่อนพี่ชายมาเท่านั้นแหละ กินแบบกุลสตรี55555 ตอนเรากินพิซซ่ากัน เราต้องกินยาเยอะมากๆ เพื่อนเค้าก้ถามว่า เป็นอะไรไม่กินเยอะขาดนั้น ยาเสริมสวยหร๋อ คือเราเห้ยไม่ใช่ๆ555 เราก็บอกเค้าไปว่าเราเป้นโรคไร อ่อนแอต้องหาคนดูแล (แรดจัง555)แต่เราสัมผัสได้ถึงเพื่อนพี่เราคะคนที่เราแอบปลื้มอะนะ เค้ามองเราตลอดเลย เราก้มองเค้า พอสบตาปุ๊บพี่เค้าก็เมินหนี แบบคงเขิลมั้ง อ่อลืมแนะนำเพื่อนพี่ชายไป  ออสติน ไบรอันต์ แอนดริว แลนเดอร์  แม็กซ์  คนที่เราแอบปลื้มๆก็คือ ออสติน คนนี้แหละที่มองเราตลอด5555
.
.
.
.

ก็เล่ามาเยอะละยังไม่หมดเท่านี้นะแต่ไม่กล้าพิมพ์ไปเยอะ กลัวไม่มีคนมาอ่าน แล้วจะแห้วว ถ้ามีคนมาอ่านและคอมเม้นให้เล่าต่อจะมาเล่านะค้า