เรากับสามีเริ่มคบกันตอนอายุ 15 บ้านสามีค่อยข้างจน เค้าเลยทำงานตั้งแต่เด็ก  สามีเป็นคนขยันมาก  สามีมาทำงานกับพ่อของเรา เรากับสามีเลยเจอกันทุกวันแล้วเริ่มคบเป็นแฟนกันโดยที่เราไปจีบเค้าก่อน อิอิ เพราะเค้าขยันเราชอบคนขยัน และเค้าก้อตกลงคบกับเราเค้าบอกว่า ผมเพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามานะ เราก้อบอกว่าเราจะเป็นกำใจให้เทอ ให้เทอลืมแฟนเก่าให้ได้ เราคบกันโดยที่ผู้ใหญ่ทุกฝ่ายรับรู้  คบกันได้แค่5เดือน เย็นวันนั้นเค้าโทรมาหาเราและบอกกับเราว่ามีคนจะคุยด้วย ปลายสายเป็นเสียนผู้ ญ   ผู้ ญ คนนั้นพูดมาว่าขอบคุณที่ดูแลแฟนเราต่อไปเราจะดูและเอง.  ตัวเราอึ้งและพูดไม่ออกได้แต่วางสายแล้วร้องให้กับเพื่อน วันนั้นไม่เป็นอันเรียนเลย. เราเสียใจมาก แต่เค้าก้อมาทำงานกับพ่อนเราปกตินะ
ผ่านไปได้สัก 2 เดือน สามีมาบอกว่าเราคืนดีกันนะ เราถามว่าแล้วผู้ ญ คนนั้นอะ สามีบอกว่าเค้าไปมีแฟนไหม่ (ลืมบอกไปว่าสามีเลิกกับแฟนเก่าครั้งแรกก็เพราะผู้ ญ คนนั้นมีแฟนใหม่). เรารักเค้าเราเลยทำใจให้อภัยเค้า ช่วงแรกผู้ ญ คนนั้นก้อตามขอคืนดีกับสามีเราเหมือนกัน แต่สามีเราไม่สนใจ ปีแรกที่เริ่มคบกับใหม่เราทะเลาะกันทุกวัน เราระแวงเค้าทุกอย่างไม่ว่าจะไปไหนเช็ดตลอด ช่วงนั้นทุกข์มาก คิดว่าไปไม่รอด ก็เลยคิดว่าปล่อยไปตามเวรตามกรรมและกัน ตั้งแต่นั้นมาเลิกหึงเลิกระแวงเลิกตาม ได้ผลมาก เราไม่เคยทะเลาะกันเลยอยู่อย่างมีความสุขมาก พอเรียนจบเราก็มีลูกด้วยกัน 1คน ผ่านมาถึงตอนนี้ ผ่านมา11ปีและ ตอนนี้เรา26 เรามาเปิดร้านขายของด้วยกัน เราเลยอยู่ด้วยกันแทบจะ24ชั่งโมง สามีเป็นคนดีมากค่ะ ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ไม่ติดเพื่อนทำแต่งาน. ใช้แทบตัวเองว่าผมตลอดไม่เคยพูดกูกันเลย ไม่เลยด่าเราสักคำ ให้เกียรติเราทุกอย่าง
ลองคิดย้อนกลับไปถ้าวันนั้นเราไม่ไห้อภัยเค้า เราคงไม่มีวันนี้ ถึงตอนนั้นเค้าจะเห็นเราเป็นแค่ตัวสำรอง