เรามีแฟนเป็นเพศเดียวกันค่ะ ประเทศของแฟนค่อนข้างที่จะเจริญในเอเชีย
แต่ก็ยังไม่มีกฏหมายรองรับการแต่งงานของเพศที่ 3

ตอนนี้เรากับแฟนคบกันแบบ long distance relationship มาได้ครึ่งปีแล้วค่ะ
อาจจะดูว่าเป็นช่วงเวลาที่สั้น แต่ในทุกๆ วัน ที่รอมันยาวนานมากจริงๆ
บางทีเราว่างตรงกัน แค่อยากออกไปทานข้าวด้วยกันยังทำไม่ได้เลย
ที่ทำได้คือคุยวีดีโอคอลกันก่อนนอนทุกคืน

เราใช้ภาษาอังกฤษคุยกันค่ะ ซึ่งภาษาของแฟนจะดีกว่าเราค่อนข้างมาก
เคยคุยกันไว้ว่า เราไม่โอเคนะ ถ้าจะต้องคบกันแบบระยะไกลแบบนี้ไปตลอด
แบบที่ 1 ปี จะได้เจอกันแค่ 3 ครั้ง ต้นปี กลางปี ท้ายปี

เค้าเคยมาหาที่ไทยค่ะ เราอยู่ด้วยกันทุกวันเกือบเดือน เป็นช่วงเวลาที่มีความสุข
พอเค้ากลับไป เราก็มีแรงผลักให้ตัวเองพยายามเก็บเงิน เพื่อที่จะไปหาเค้าบ้าง

แต่ถ้าเป็นแบบนี้ไปตลอดคงไม่ดีแน่ เพราะตัวเราทั้งคู่ก็อยู่ในช่วงกำลังสร้างตัว
ยังไม่มีความพร้อมที่จะบินไปหากันบ่อยๆ เก็บเงินได้เท่าไหร่ก็ไปหมดกับการเดินทาง

ที่คิดกันไว้ตอนนี้ก็คือ พอเค้าเรียนจบ จะลองมาหางานทำที่ไทย เค้าโอเคกับการทำงานต่างประเทศ
เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้กัน ได้ใช้เวลาด้วยกัน ได้เรียนรู้กัน ส่วนตัวเราเองตอนนี้ก็เรียนภาษาของเค้าอยู่
เผื่อวันนึงอาจจะต้องเป็นเราไปที่นั่นเอง

หลายครั้งที่เราเอง ก็เกือบจะยอมแพ้แล้ว คิดว่าจะเป็นไปได้เหรอ
พอมองไปข้างหน้า เราก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะไปต่อกันยังไง

อย่างเพื่อนเราที่มีแฟนต่างชาติ เป็นคู่ ช-ญ ปกติ
ก็อยู่ในจุดที่เค้าคุยกันเรื่องแต่งงานได้ แล้วไปอยู่ด้วยกัน
ปัญหาเรื่อง Visa ก็จะไม่มี

ตอนนี้เราก็ได้แต่รอเวลา เผื่อวันนึงเราหรือเค้ามีความมั่นคงขึ้นมา

เราอยู่กันตั้งไกล คนมีตั้งเป็นล้านๆ กว่าจะได้มาเจอกัน
เราไม่อยากยอมแพ้ไปเฉยๆ

มีใครที่มีประสบการณ์เดียวกันเราบ้างมั้ยคะ ?