หลังจากริเริ่มสำนวน "ปรบมือดังๆ..." แล้วก็หายไปนาน วันนี้ขอกลับมาอีกครั้งกับ ละครน้ำ (โคตร) ดี สุดแค้นแสนรัก

คือ ละครมันชีวิต มันดราม่า จะมาคาดหวังกับมุมกล้อง แสง สี สวยงามอะไรมากมายก็คงไม่ได้
แม้เรื่องนี้จะไม่ดีงามมากมาย แต่ไม่ขี้เหร่จนมันกวนใจ

ประเด็นหลักอยู่ที่ บท และ นักแสดง ล้วนๆค้าาาา T[]T

ต้องพูดทั้งน้ำตา เพราะขนาดบางตอน บทมันก็เหมือนๆกับละครเรื่องอื่น แต่พอเป็นละครเรื่องนี้ทำไมมันอินก็ไม่รุ้
อารมณ์ อินเนอร์นักแสดงแต่ละครมาเต็ม

โดยเฉพาะรัดเกล้า จขกท.ชอบแกตั้งแต่เล่นละครเวทีกับคุณบอย เธอเป็นคนที่ใช้น้ำเสียงในการพูดเก่งมาก คือมีน้ำหนัก มีขึ้น มีลง มีอารมณ์ร่วมต่างๆ คือ แค่น้ำเสียงเราก็เข้าใจได้ว่าตัวละครตัวนี้กำลังรู้สึกอะไรอยู่ ไหนจะภาษาไทยที่รัดเกล้าใช้ พูดชัดถ้อย ชัดคำ อักระ ร ล ชัดเจน เว้นวรรคได้สละสลวย ฉากด่านางก็จัดซะถึงพริกถึงขิง อารมณ์ อินเนอร์ ภาษาบวกกันแล้ว แม่โว้ยยยยยยย โดนน พอเมื่อกี้ฉากโวยวายร่ำไห้ อิชั้นก็น้ำตาไหลเป็นทางเลยยย

ไม่ใช่แค่รัดเกล้าคนเดียวนะ โดนัท เบนซ์ ย้อนไปนู้น โฬม คนกลุ่มนี้เล่นด้วยกันแล้วเวิร์คมากกก คือละครมันดีงามมากเพราะคนกลุ่มนี้จริงๆ

ไม่อยากพูดมาก ปรบมือค่ะ ปรบมือออออออออออออออออ T[]T  

ปล. เพื่อนๆคิดว่ายังไงกันบ้างคะ ?