ดิฉันขอเกริ่นก่อนนะคะ อายุ 17 ก็คืออยากไปเที่ยวบ้านเพื่อนบ้าง ไปสังสรรค์บ้านเพื่อน
ก็คือไปนอนค้างบ้านเพื่อนแหละค่ะ ก็คือก็ต้องมีดื่มเหล้าบ้างไงคะ แต่คือ พ่อแม่หนูไม่ให้นอนบ้านเพื่อนเลยค่ะ
เขาบอกว่าเป็นห่วง หนูก็รู้นะคะว่าเขาเป็นห่วง แต่หนูว่าอยากให้เขาปล่อย เพราะว่าอนาคตเราก็ต้องอยู่คนเดียวอยู่แล้ว
เคยมีครั้งนึงค่ะ ไปดื่มบ้านเพื่อน เขาก็โทรมาด่าแบบแรงๆเลยค่ะ เราก็คุยค่ะ สุดท้ายเราเกิดอาการติ๊ด ปิดเครื่อง แล้วก็ไปมันกับเพื่อนต่อ
คืนนั้นก็ค้างบ้านเพื่อนค่ะ
เช้ามาเราไม่กลับบ้านค่ะ กลัวจะโดนระเบิดลง เลยขี่รถไปบ้านตาซึ่งไกลมากๆ ประมาณชั่วโมงนึง พอถึงบ้านตาเราก็เช็คเฟสค่ะ
ก็เลยรู้ว่าพ่อแม่เราเป็นห่วงมากๆ ไปถามเพื่อนเรา สุดท้ายบ่ายๆแม่ก็โทรมา เราก็รับค่ะ เขาก็ไม่ว่าเรา แต่มีคนเดียวที่ด่าก็คือพ่อ
พอวันรุ่งขึ้นตาก็ไปส่งบ้านค่ะ ก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หลังเหตุการณ์วันนั้นเราก็แบบบอกนะว่าโตไปก็ต้องอยู่คนเดียว ก็ต้องมีสังคมแบบนี้บ้าง ให้เมาขี่รถกลับบ้านคงไม่ได้หรอก
เพราะอันตรายค่ะ ทางมืดมาก กลัวเกิดอุบัติเหตุ นอนบ้านเพื่อนก็จะปลอดภัยกว่า แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่ให้สักที

ปล.เขาบอกว่าเป็นห่วงเลยไม่ให้นอนบ้านเพื่อน แต่ทำไมเขาไม่เคยห่วงเราเลยว่าจะขี่รถกลับบ้านได้ไหม
ปล.2 คือก็พยายามบอกเขาไปหลายรอบแล้วนะคะ เขาก็ด่ากลับมาทุกครั้ง คือก็รู้ว่าเป็นห่วงค่ะ แต่เกินไปหน่อย

หนูขอฟังความคิดเห็นของพี่ๆเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้หน่อยค่ะ