เรื่องของเรื่องค่ะคุณผู้ชม
มากจากกระทู้อันเก่าที่ได้รีวิวสถานที่เที่ยวที่เกาหลี
>> http://ppantip.com/topic/33551956 จิ้มไปอ่านโลดดดดด ^///^

เลยมาทำให้อีฉันต้องมาเขียนรีวิวอันนี้ต่อ
ทั้งเพื่อนจากเฟสบุ๊ค และเพื่อนๆจาก Pantip แห่งนี้
ต่างก็ถามกันมาว่า
"อยากเห็นหน้าจุนโอปป้าอะ"
"เจเดนโอปป้าหล่อป่ะ?"
"แกรรร ไปเจอแฟนแกที่ไหน?" etc.

ก็เลยคุยกับแฟนโอปป้าตัวจริง ว่าเขียนที่มาที่ไปของเราดีป่ะ??
รู้ไหมคะ? นางตอบว่าอะไร???
นางทำเสียงเอือมๆ เรียก "ชื่ออีฉัน...เราไม่ใช่สิงโตในเอเวอร์แลนด์นะ"

หึ๋ยยยยยยย เห็นไหมๆๆ ผู้ชายเกาหลี ใครว่า อ่อนหวานเหมือนในซีรีย์ที่ดูค่ะ
โนว์ จ้ะ โนว์ เลยยย

จนสุดท้ายนางก็บอก "ตามใจ" ฮ่าๆๆ**
ว่าแล้ว เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ย้อนไปอดีตกันค่ะคุณขาา



พ.ย. 2555
เป็นช่วงที่อีฉันกำลังศึกษาอยู่ มหาวิทยลัย ชั้นปีที่ 4 เทอมสุดท้ายจะต้องออกไปฝึกงาน และสถานที่ฝึกงานนั้นก็คือสายการบินแห่งหนึ่ง
ดังนั้นจึงต้องนั่งรถไฟ Airport Link จากบ้าน ไป สุวรรณภูมิ ไป-กลับ ทุกวัน เฮือกก!!!
แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายเลยสักนิด เพราะที่แห่งนี้ คือสถานที่แห่งการเริ่มต้นต่างๆ ไม่ว่าจะหน้าที่การงาน จิปาถะ แม้กระทั่งความรัก >///<

เรื่องมันมีอยู่ว่า...วันนั้นอีฉันก็กลับบ้านปกติ แต่ไม่ปกติก็คือ พี่ที่กลับด้วยกันเป็นประจำ ไม่อยู่ วันนี้เลยกลับคนเดียว
ขณะที่รอต่อแถวเติมเงินเข้าบัตร Airport Link อีฉันก็พบกับผู้ชายท่าทาง งงๆคนนึงค่ะ ยืนอยู่ข้างหน้าพยายามซื้อตั๋วที่ตู้ขายตั๋วอัตโนมัติอยู่
แล้วเค้าก็หันมาอาตี๋ใส่แว่นนนนนนนนนนน >////<
หน้าตาแบบนี้ญี่ปุ่นชัวร์ ฉันพูดได้ ฉันพูดได้ มาๆๆๆๆ
ด้วยความที่เรียนภาษาญี่ปุ่นมาค่ะ อยากใช้ให้เกิดประโยชน์ ร่วมถึงใจงามของหญิงไทยแล้ว
เลยจัดภาษาญี่ปุ่นชัวร์เลยจ้ะ

ฉัน ::    “นันเดสโชวกะ?” (มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?)
อาตี๋::    = o =”
ฉัน::    เงิบบ...ตูว่า ไม่ใช่ละ อะอะ อังกฤษไปสิ  “แวร์ ยู ว้อน ทู โกกก?”
อาตี๋::    “อ่า ข้าวสารโล๊ด”
ฉัน::    เงิบบบ อีกรอบ ไอ้สถานีข้าวสารโล๊ดดด เนี่ยมันมีที่ไหนเหล่า

ไปๆๆ พญาไท ก่อนละกัน ค่อยว่ากันอีกที
หลังจากนั้นอีฉันก็ทำการซื้อตั๋วให้เค้า แล้วก็บอกเค้า ฟลอโร่มี นะยูว์  นางก็ฟลอโร่มี ตามมาอย่างว่าง่ายจ้ะ น่าเอ็นดูจริงๆ คิๆ
พอได้ขึ้นรถไฟ เราก็ทำความรู้จักกันมากขึ้น นะตอนนั้น คืออายเหมือนกันนะ พูดภาษาอังกฤษก็งูๆปลาๆ
แต่ต่างคนต่างก็พยายามเข้าใจกัน สุดท้ายก็รู้ว่านางเป็นคนเกาหลี ไม่ใช่คนญี่ปุ่นแต่อย่างใด ฮ่าฮ่า
ชื่อเล่นของเขาชื่อ เจ ชื่อเต็มๆเขานะหรอ…เอิ่ม ลืมๆมันไปเหอะ จำยากอ้ะ
นางมาเมืองไทยครั้งแรก คนเดียว ก็คุยกันเรื่อยเปื่อย ทำไมถึงมาไทย มาทำอะไร กี่วัน
แล้วเราก็คุยอวดบ้าง ว่าเราอะจะชอบดูซีรีย์เกาหลี  เรื่องนั้น เรื่องนี้ สรุปเป็นยังไงรู้ไหมคะ? นางไม่รู้จักจ้ะ จอบอออออ!

ฉัน::    “เนี่ยๆเธอ ฉันชอบดูซีรีย์เรื่อง You’re beautiful อ้ะ หนุกเนอะๆ”
อาตี๋::    “เอะ? เรื่องอะไรนะ ผมไม่ค่อยชอบดูซีรีย์เท่าไหร”
ฉัน::    อะไรแว้... “เนี่ยๆที่ จางกึนซอก กับปาร์คชินเฮ เล่นอะ หล่อเนอะๆๆ”
อาตี๋::    “งั้นๆอะ จางกึนซอก” นางตอบพร้อมกับทำหน้า แหยงๆ
ฉัน::    เหอะ! เงิบบบบบบ นางทำฉันเงิบ  อีกรอบละนะ โอ้โห้ มั่นมากกกกก กึนซอก งั้นๆ ตาแว่นเอ้ยยยย
    “ว่าแต่ อายุเท่าไหรแล้วอ้ะ?”
อาตี๋::    25 แต่จริงๆแล้ว 24
ฉัน::    เอิ่ม...เยอะเนอะ (เพิ่งรู้ทีหลังว่า เกาหลีจะนับอายุมากกว่าเรา 1 ปี คือเค้านับอายุตั้งแต่อยู่ในท้องแม่เลยนู้นนน)
“เห้ยๆๆเธอ งี้เราก็ต้องเรียกเธอ โอปป้า ได้ อ่าดิ คิคิ เรา 22 ปี”    ใฝ่ฝันมานานค่ะ ว่าอยากเรียกโอปป้าเหมือนใน
ซี รีย์ คิคิ น่ารักอ้ะ ><

อาตี๋::    “ฮ่าๆๆๆ” นางหัวเราะรัว พร้อมพยักหน้างึกๆ

เอาจริงๆแล้วนางน่ารักมาก ตัวสูงไหม ก็ประมาณ 175 ได้ ผิวขาวตัดกับเสื้อโปโลสีกรม
ใส่แว่นตาอันใหญ่ๆ หน้ากลมๆ พร้อมผมหน้าม้า จมูกก็โด่ง ปากก็นิดนึง
นั่งข้างๆก็แอบฟิน มโนไปเรื่อยๆ พอหมดเรื่องจะคุยกัน
ฉันก็เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น เปิด Line
เค้าก็โผล่หน้ามาดู และแล้วก็เกิดบทสนทนาขึ้นอีกครั้ง

โอปป้า::    “เธอ เล่นไลน์ด้วยหรอ?”
อีฉัน::    “ใช่แล้ว โอปป้าก็เล่นหรอ?”  ชิชิ จะขอไลน์ฉันละซิ (///▽///) เล่นตัวดีไหมเนี่ย คิคิ
โอปป้า::    “เปล่า ไม่ได้เล่นหรอก คนเกาหลีไม่ค่อยเล่นไลน์หนะ”  
อีฉัน::    (ถามตูเพื่อออออ?) เงิบบบบ  “    งั้นเค้าเล่นไรกันอ้ะ คนเกาหลีอะ”
โอปป้า::    “Kakao Talk”
อีฉัน::    “แอป อะไรนะ ไหนเอามา ดาวน์โหลดซิ”  พอจัดการโหลดเสร็จปุ๊บบบบ

อีฉัน::“อุ้ยยย ไม่มีเพื่อนเลยอะ โอปป้า ไอดี อะไรอ้ะ?”

คิคิ นี่คือ...หญิงไทยใจงาม งามแบบเนียนๆค่ะ สุดท้ายแล้ว ฉันก็มีเค้าเป็นเพื่อน อุว๊ากกฮ่ะฮ่าาา สะใจเล็กน้อย ย้ำนะคะ เล็กน้อย โฮ๊ะๆ

พอรถไฟมาหยุดอยู่ที่สถานีพญาไท เราก็แยกย้ายกัน พร้อมส่งเขาขึ้น Taxi ไป ข้าวสารโล๊ดดด แล้วฉันก็ขึ้น BTS กลับบ้านอย่างปลอดภัย : )

หลังจากวันนั้น เราก็มีติดต่อกันบ้าง (จะติดต่อเขาได้ ก็ตอนเขาอยู่โรงแรม เพราะไม่มี wifi)
ตอนแรกก็อยากจะไกด์เขานะ แต่ด้วยที่เราฝึกงานก็เหนื่อยแล้ว
วันว่างหาได้ไม่ตรงกัน ทำให้เราเลยไม่ได้เจอกันอีก
และสุดท้ายเขาก็กลับเกาหลีไป นี่แหละ คือที่มาที่ไป ว่าเราสองคน เจอกันได้ยังไง...

แล้วยังไงต่อหนะหรอ....
ก็คือ...ว่า...


ระยะเวลาเนิ่นนาน ที่ไม่ได้คุยกัน ส่วนแอป Kakao Talk อะหรอ มีไว้ประดับโทรศัพท์เท่านั้นแหละค่ะ ฝุ่นเกาะเชียว
เอาจริงๆ เราก็มีแฟนอยู่แล้ว เลยไม่ได้สานสัมพันธ์กันต่อ รวมถึงเขาก็ดูจะเฉยๆด้วย ทำให้เราสองคนขาดการติดต่อกันไป


แต่แล้ว...
เขาก็
กลับมา....

ธ.ค. 2556
Kakao Talk ku ♫ ♬ ♪ ♭ ♪   เสียงข้อความเตือนว่ามีข้อความเข้ามา จากแอปที่ฝุ่นเกาะ พอเปิดข้อความเข้ามาก็พบว่า
“ชื่ออีฉัน... ผมจะไปเมืองไทยอีกครั้งเดือน พ.ค. นะ ปีหน้า : )”

ผมนี่ตาโตเลยครับ ฮ่าฮ่า O_o

เดี่ยวมาต่อนะ ^^