ผมเองนี่แหละ...แต่โทษใครไม่ได้ ต้องโทษที่ใจมันง่ายเอง
ผมจบกฎหมายครับ แต่ดันจบมาแล้วได้งาน HR ทำจนครบ
5 ปีแล้วครับ
(ส่วนอาชีพที่อยากทำจริงๆ คือ อาจารย์สอนกฎหมายครับ)
แต่เสียดาย ฐานะทางบ้านยากจนครับ ไม่มีโอกาสเรียนต่อ
ปริญญาโท ซึ่งที่จริงก็สอบชิงทุนเรียนก็คงจะพอมีโอกาส
อยู่บ้าง แต่ติดปัญหาตอนนั้น ผมมีน้องที่ต้องส่งเสียให้เข้า
เรียนมหาวิทยาลัย (ตอนนี้น้องเรียนจบมีงานทำมั่นคงแล้ว)
พ่อแม่ก็แก่ลงทุกวันๆ จะให้ท่านตรากตรำทำไร่ทำนามากไป
ก็สงสารท่าน

ผมจึงต้องละทิ้งความฝันทั้งหมด สละแล้วซึ่ง ปริญญาโท
ตั๋วทนาย และเนติบัณฑิต ประจวบกับจังหวะได้งาน HR
ทำงานนั้นเรื่อยมาจนครบ 5 ปี งานที่ดูเหมือนว่าจะลำบาก
ทั้งกายและใจ งานที่ไม่ใช่ core business (ธุรกิจหลักของ
องค์กร) อย่าว่าแต่ พระเอกหรือพระรองเลย ผมว่างาน HR
ไม่ต่างกับ  แม่บ้าน  คนสวน  คนขับรถ (จริงๆ ก็ คนใช้)

แต่อะไร ก็ไม่แล้วร้ายไปเสียหมด ในองค์กรที่ว่าร้ายกาจนั้น
ก็ยังมีดีที่เงินเดือน โบนัส และสวัสดิการ ที่ได้รับมาจาก core
นั่นแหละจ้า จนวันหนึ่งฐานเงินเดือน ทะลุ 30K ก็เริ่มตระหนัก
ว่าอยากทำงานด้านกฎหมายจริงจัง อยากอยู่ในแวดวงวิชาการ
อยากอยู่กับประมวลกฎหมายเล่มโตที่คุ้นชิน อยากหลีกหนีจาก
บรรดาสหภาพแรงงานฝีปากจัด เหนื่อยกับการที่ทำให้คนใน
องค์กรมีความสุข แต่เรากลับรู้สึกตรงข้าม (นั่นคือค้นพบว่าเรา
ขาดคุณสมบัติของ HR)

จนวันหนึ่งมีโอกาสเข้ามา มีบริษัทหนึ่งที่ค่อนข้างใหญ่ เสนองาน
ในตำแหน่ง นักกฎหมาย แต่ติดปัญหาที่ต้องลดเงินเดือนตัวเอง
ประมาณ 5K และสวัสดิการหายไป 5K สรุปเงินจะหาย 10K
ยังตัดสินใจไม่ได้เลย ว่าจะเลือกอะไร เครียดมาก คิดจนหนวด
หงอกแล้วเนี่ยะ


#มาแชร์ประสบการณ์ การทำงานไม่ตรงสายกันเถอะครับ
อย่าน้อยถ้ารู้สึกว่ามีคนแย่กว่าผม ผมอาจจะมีสบายใจขึ้น 555