เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนี้ผมอายุ30ปี  เรียนจบก็มีงานทำเป็นมนุษย์เงินทั่วไป   เมื่อปี57ผมรวมตัวกับเพื่อนสมัย ปวช. ที่ไม่ได้เจอกันมาประมาณ 10ปี  
ผมก็คุยกันพยายามที่จะคุยกับเพื่อนให้ครบทุกคน  มันน่าตลกคืนจำกันไม่ค่อยได้  แต่เมื่อคุยกันไปก็ถามหาเพื่อนคนหนึ่งแต่ได้คำตอบมาว่าเขาเสียชีวิตแล้ว  ณ บัดนั้นผมรู้สึก งง เสียใจ  สงสาร แต่ก็คงทำอะไรไม่ได้เพราะคิดว่าเขาตายไปแล้ว  แต่เมื่อเวลาผ่านไป1ปี เพื่อนในกลุ่มบอกว่าเขายังไม่ตายยังมีชีวิตอยู่
ที่แรกพวกผมก็ไม่เชื่อ   เพื่อนมันเลยถ่ายรูปส่งมาให้ดู  พวกผมรู้สึกดีมากที่เขายังอยู่    แต่ ! เพื่อนที่ไปเจอบอกว่า  เขาพิการเดินไม่ได้   เมื่อเขาเห็นเพื่อนไปเยี่ยมถึงกับร้องไหออกมา  เขาคงเหงามากเลย   เขาอยู่กับยายสูงอายุกันเพียงสองคน สาเหตุที่เขาพิการเดินไม่ได้เพราะถูกทำร้ายเมื่อ 10ปีก่อน ปัจจุบัน
มีเพียงเงินช่วยเหลือคนพิการเดือนละ 800บาท กับเงินผู้สูงอายุของยายเดือนละ 500บาท สองคนยายหลานอยู่กันอย่างลำบาก 1เดือนเขามีเงินเพียง1300บาททำให้เขาไม่มีเงินไปรักษา ผมว่าแค่ค่ากินก็ไม่พอแล้ว เพื่อนผมเขายืนได้แต่ไม่สามารถเดินได้   ผมว่าถ้าเขาได้รักษาเขาน่าจะกลับมาเดินได้   ผมเชื่ออย่างนั้น
          จากเรื่องของเพื่อนผมที่พิการ  มันทำให้ผมได้คิดว่าชีวิตมันไม่มีอะไรแน่นอน  จากเด็กหนุ่มอนาคตไกลเรียนจบหางานหาเงินมาเลี้ยงยาย  แต่ต้องกลับมานอนอยู่กับที่ไปไหนไม่ได้    ( นี่ละน่าชีวิต )   เบื้องต้นพวกผมในกลุ่มตั้งใจกันว่าจะรวมเงิน+ข้าวสารแล้วเอาไปช่วยเพื่อนเบื้องต้นก่อน  
แต่ผมอยากช่วยให้ได้มากกว่านี้แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง   ผมไม่รู่ว่ามีหน่วยงานใดที่พอช่วยเรื่องแบบนี้บ้าง หรือจะตั้งเงินบริจาคให้เขาต้องให้ใครช่วยถึงจะได้
พอที่รักษา  หากมีท่านใดรู้ช่วยแนะนำด้วยครับ  เพื่อผมที่พิการเขาอยู่ที่ เพชรบุรี