เราในฐานะ นิสิต ม.นเรศวร รุ่น 2551 เราว่านะ ควรมีรถจักรยานยนต์เป็นของตัวเอง
เพราะมหาวิทยาลัยก็ใหญ่อยู่นะ บางทีไปเรียนคณะ บางทีไปเรียนตึกรวม บางทีก็ไปหอ
แต่ถึงไม่มีจักรยานยนต์ มหาวิทยาลัย ก็มีรถไฟฟ้าวิ่งรอบ ม อยู่แล้ว หรือเราจะอาศัยไปมอไซร์เพื่อนก็ได้

รถยนต์ถ้าไม่ได้ไปทำธุระ หรือไปเที่ยวในเมืองพิษณุโลกบ่อยๆ ก็ไม่จำเป็นนะคะ
เพราะเราสามารถแว๊น มอไซร์ ไปได้ หรือ รถนั่งประจำทาง (เข้ามาจอดรับใน ม) หรือ สามารถโทรเรียก แท็กซี่มารับได้

มหาวิทยาลัยนี่ก็มีสถานบันเทิงรอบมหาลัย เช่น คาราโอเกะ ร้านคอมพิวเตอร์ ร้านเหล้า ร้านอาหาร มี เซเว่น โลตัส ตลาดนัด

หอพัก มีเยอะมาก รอบ ม เลือกเอาได้เลย ส่วนหอในมหาวิทยาลัยก็มี ราคาจะถูกกว่า หอ นอก แต่ต้องอยู่รวมกัน 4 คน

ค่าครองชีพถือว่าถูกมาก เมื่อเทียบกับมหาวิทยาลัยดังๆ ของไทย (กินข้าว 1 จานในร้านอาหารติดแอร์ ก็เริ่มต้นประมาณ 25,30 น้ำฟรี)

ส่วนใน ม ก็มี หอพระเทพ+อ่างเก็บน้ำ ให้วิ่งออกกำลังกาย ไปเดินเล่น ไปให้อาหารปลา มีลานสมเด็จพระนเรศวรให้กราบไหว้เพื่อยึดเหนี่ยวทางใจ
มีโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยด้วย

มหาวิทยาลัยนี้ เน้นการทำกิจกรรมมากนะ เท่าที่เราสัมผัสมาและชอบมาก เพราะกิจกรรมทำให้เรารู้จักทำงานร่วมกันกับผู้อื่น
เหมือนฝึกเราก่อนออกไปเผชิญโลกทำงานในสังคมจริงๆ เราจะได้ทักษะ ได้เพื่อนต่างสาขา ต่างคณะ บางทีสนิทกันมากกว่าเพื่อนในเอกอีก

การเรียนก็เน้นมาก เพราะเราก็เห็น อธิการบดี พยายามทำให้ ม นเรศวรนี้ กลายเป็นสถาบันแห่งการวิจัย เพื่อให้ติดอันดับ ม ต้นๆ ของประเทศ

ปล. สิ่งดีๆ ที่อยากบอก ตอนที่เราเรียนน่ะ เหล่าคณาจารย์เมตตาให้ความสนิทสนมกับนิสิตมากเลย (เราเองยังรู้สึกเหมือนอาจารย์เป็นคนในครอบครัวเลย เป็นห่วงเราทุกอย่าง สงสัยอะไรไปเคาะประตูห้องถามได้เสมอ หรือมีปัญหาอะไรท่านก็พร้อมเข้ามาช่วยแก้ไขให้เสมอ แม้กระทั่งเราเรียนจบมาแล้วก็ตาม) อายุอาจารย์บางก็ใกล้เคียงกับนิสิตจนบางทีนิสิตยังนึกว่าอาจารย์เป็นนิสิตซะอีก เราว่าการเข้าหาอาจารย์นั้นในมหาลัยยังง่ายกว่าการเข้าหาอาจารย์ในระดับมัธยมซะอีก เราเลยทั้งเรียนและทำกิจกรรมอย่างมีความสุข (เราได้เพื่อนร่วมทำกิจกรรมดีดีด้วย) บอกเลย เราคิดไม่ผิดจริงๆ ที่มาเลือกมาศึกษาในมหาวิทยาลัยนเรศวร แห่งนี้ เราภูมิใจนะ ที่ได้บอกใครต่อใครว่าเราจบมาจากที่นี่น่ะ

เราไม่ได้จะอวย มหาลัยตัวเองนะ บางคนอาจจะชอบสไตล์นี้ บางคนอาจจะไม่ชอบ แต่ทั้งหมดนี้คือมุมมองของเราจริงๆ