สวัสดีค่ะวันนี้มีเรื่องลี้ลับจะมาเล่าค่ะ
คือวันนั้นเป็นวันบายเนียร์กับโรงเรียนค่ะ เรียกง่ายๆว่าเลี้ยงส่งกันเพราะเราก็เรียนจบกันแล้ว เรากับเพื่อนได้ไปบายเนียร์กันที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ในจังหวัดกระบี่ค่ะ วันแรกพอมาถึงโรงแรมพนักงานก็แจกคีย์การ์ดเพื่อเปิดห้อง พอไขประตูเสร็จ ก็เราคีย์การ์ดแตะที่ข้างประตู เพราะมันเป็นระบบอัติโนมัติ พอแตะปุ๊ป ไฟฟ้าก็ทำงาน ไปเปิด แอร์เปิดและทุกๆอย่าง เราก็จัดเสื้อผ้าใส่ตู้ตามปกติ ออกไปเที่ยว ต่างๆนาๆ กลุ่มเรามีทั้งหมด 6 คนค่ะ แบ่งกันเป็น 3 คน  1 ห้อง
พอหลังจากไปเที่ยวกันเสร็จ อีก 3 คนนั้นก้อมานั่งเล่นห้องเราแล้วพวกมันก็ทักกันว่า
’’ ทำไมห้องพวกเหม็นจังวะ ’’
’’ จมูกพวกอ่ะ เป็นรัดดวง พวกกูไม่เห็นได้กลิ่นไรเลยตอนเข้ามาก็ปกติ ’’
แล้วพวกมันก็กลับห้องของตัวเองไป
วันแรกที่พวกเราไปก็นอนกันปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เพื่อนอีกคนนึงที่อยู่ห้องเดียวกับเรามันก็บอกว่ามันรู้สึกแปลกๆ มันเลยตื่นมาดูพวกเราอีกสองคน พอมันเห็นว่าไม่มีอะไรมันก็หลับต่อ
   พอเช้าวันที่ 2 อีก 3 คนมันก็มาห้องเราอีก แล้วมันก็สังเกตุเห็นแล้วมันถามว่า
’’ ทำไมห้องฝาผนังลอกว๊ะ ดูดิ ’’
พวกเราทั้ง 6 คนก็ดูแล้วเราก็บอกว่า ไม่มีไรหรอก ก็แค่ฝาผนังลอก แล้วเราก็เปิดตู้เย็นจะกินน้ำ แมร่งน้ำก็กลายเป็นน้ำเเข็งไปแระ
’’ กูอยากไปดูห้องพวกบ้างว่ะ ขึ้นไปนั่งห้องพวกดีกว่า ’’
’’ เออ ’’
แล้วพวกเราก็เดินขึ้นไปในห้องเพื่อนอีก 3 คน พอเข้าไปเสร็จ
เราก็พูดขึ้นมาว่า
’’ ห้องพวกนั่นแหละเหม็น แมร่ง ยังเสือกรก ’’
ด้วยความที่หิวน้ำ ก็เลยเปิดตูเย็นเพื่อหวังมากินน้ำห้องเพื่อน น้ำมันก็ไม่แข็งทื่อเหมือนห้องเราเลยอ่ะ
   พวกเรานั่งคุยกันแบบสนุกมากจนมาพูดลบหลู่เรื่องผี ไม่ได้ลบหลู่อะไรมากหรอก แค่พูดว่าผีไม่มีจริงอะไรประมาณนี้
หลังจาหนั้นก็แยกย้ายกันไปห้องของตัวเอง เพราะตอนเย็นอาจารย์นัดให้มารวมตัวกัน พวกเราก็ต่างคนต่างเเต่งตัวเต็มที่เพราะในสาขาตั้งธีมชุดราตรี ไรประมาณนี้แหละ ก็แต่งกันไป พวกเราแต่งช้ามาก จนเพื่อนอีกกลุ่มต้องมาตาม ตามหลายครั้งแล้วไม่เสร็จสักที พอคนนู้นเสร็จ คนนี้ไม่เสร็จ รอกันไปรอกันมา ด่าก็แล้ว แมร่งยังไม่เสร็จ พวกจะไปออกงานอีเว้นกันหรอ แค่แต่งตัวลงไป-ข้าว - -
พอพวกเราแต่งตัวเสร็จ ก็ลงไปข้างล่าง
เพื่อนๆก็แสดงต่างๆนาๆ เต้นบ้าง ร้องเพลงบ้าง สนุกกันกัน พอถึงเวลาก็กินข้าว จากนั้นก็ออกไปถ่ายรูปกัน พอถ่ายเสร็จ ท้องก็ร้อง เพราะหิวอีก จะไม่ให้หิวได้ไงล่ะ ถ่ายรูปนานกว่ากินข้าวอีก จากนั้น ต่างคนต่างแยกย้ายกลับไปที่ห้องของตัวเอง
แต่พวกเรายังไม่กลับไปห้อง แต่เดินไปเซเว่น เพื่อที่จะไปซื้อม่าม่ากินตอนค่ำๆ เดินไปไกลพอสมควร พอซื้อเสร็จ ก็เดินกลับ พวกเราไม่มีทางเดินกลับเงียบๆหรอก หึ เมาท์สิครับท่าน เมาท์ไรไม่เมาท์ เมาท์เรื่องผี อีกแล้ว - -
เดินคุยไป หัวเราะไป ตามประสาคนบ้า ห๊ะ ??!
พอถึงโรงเรมพวกเราทั้ง 6 คนก็แยกย้ายกันไป เราก็เป็นคนถือคีย์การ์ด ก็ไขกุญแจ แล้วแตะ ไฟก็เปิดทุกอย่าง จากนั้นก็ตั้งมาม่า น้ำ ทุกๆอย่างลงบนพื้น เปิดทีวี แล้วก็นั่งกินมาม่า ยังไม่ทันได้แกะเครื่องปรุง ไฟดับ พรึ๊บบบบบ !!!!! ~~~~~~~~
เพื่อนคนนึงกระโดดมาที่ตักเพื่อนอีกคนด้วยความตกใจ เราก็นั่งตกใจเล็กน้อยเพราะชินกับเรื่องไฟดับ
เรากับเพื่อนก็เดินเกาะกันไปแตะที่คีย์การ์ดว่ามันเอียงรึเปล่า เลยขยับๆ ซ้ายขวานิดหน่อย ไฟมันก็เปิด พอครั้งที่ 2 ก็ทำท่าที่จะนั่งเพื่อกินมาม่าต่อ...
ไอ่ฝัด !!! ในจังหวะที่เอาตูดลงพื้น ตุ๊บ  ~~~~ พรึ๊บบบ !!!!!! ~~~~ ไฟดับ คราวนี้แหละวิ่งขึ้นไปบนห้องเพื่อนอีก 3 คน แล้วเล่าให้พวกมันฟัน หึ มันเชื่อไม่เว่ย !! ยังหัวเราพวกตูอีก - -
เลยบอกว่า ’’ งั้นพวกมานั่งห้องพวกกูสักพักได้มั้ยว๊ะ ’’
’’ เออ ’’ แล้วพวกมันก็ลงมาที่ห้องของพวกเรา
แล้วก็เอาคีย์การ์ดแตะ ถ้าสังเกตุอีกทีมันไม่มีทางเลื่อนได้เพราะมันล็อคไว้อยู่แล้ว
พอเข้ามาในห้องก็รู้สึกสบายใจนิดหน่อย มีกันตั้ง 6 คน
สายตาก็ไปเห็นมาม่า ไปนั่งที่เดิมที่จะกิน
พอจังหวะที่นั่งเท่านั่นแหละ ไอ่ห่าาาาา เหมือนเดิมเลย
นั่งปุ๊ป ไฟดับปั๊ป พรึ๊บ !!!!!!!! วิ่งสิครับท่าน ไอ่ตัวที่ไม่เชื่อแล้วหัวเราะ วิ่งก่อนเพื่อน !!! เพื่อนอีกคนที่นั่งข้างๆ ปัดมาม่ากระจายยยย แล้วทีนี้ก็ได้ยินเสียง กรี๊ดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!?!?? ในใจก็คิดว่า เอาแล้ววว เล่นตูแล้ว ผีมาแล้วววววว ที่ไหนได้ เพื่อนอีกคนกรี๊ด - - ’’ ไอ่ฝัด !!!!!! กูนึกว่าผี กรี๊ดเหมือนผีเลยนะ !! ’’เพื่อนอีกคนพยายามเปิดประตูแต่มันกลับบอกว่า  ’’ เฮ้ยยย !!! ทำไมเปิดประตูไม่ออกวะ ’’
ในใจคิดว่า ’’  เหมือนในหนังเลยว่ะ !!!!! ’’ แล้วเพื่อนอีกคนก็ตะโกนว่า ’’ ทำไมไม่ปลดล็อควะ !!!! ’’ อื้อหืออออออ ไอ่ห่าาา เหมือนเอาภูเขาออกจากอก (มันมีกลอนล็อคตัว U อยู่ ไม่ปลด ทำให้เพื่อนเขว
พอเปิดประตูออกไปข้างนอกได้ ก็รวบรวมสติได้ แล้วคุยกันว่าจะเอาไงต่อ แล้วอีกคนก็บอกว่า ’’ งั้นพวกก็ไปนอนห้องกูกันให้หมดนี่แหละ ’’ จากนั้นก็รวบรวมความกล้าเข้าไปในห้องอีกครั้งเพื่อไปเอาเสื้อผ้าและผ้าห่ม หมอน ออกมา และไม่ลืมที่จะเอามาม่าไปด้วย - - พอออกมาเสร็จก็กำลังจะขึ้นบรรได เราก็พูดขึ้นมาว่า ’’ เฮ้ยย พวก กูลืมเอาเครื่องปรุงมาม่าออกมาว่ะ ไม่ใส่เดี๋ยวมันไม่แซบ ’’ ’’ ยังมีจิตใจกินอยู่อีกหรอ ไอ่ห่า ’’
’’ เดี๋ยวมันไม่อร่อยยยยย -3- ’’ แล้วพวกเราก็กลับไปที่ห้องอีกครั้ง เพื่อไปเอาเครื่องปรุงมาม่า

เอิ่มมมมม มันยังมีอีกยาวอ่ะ ขอพักยกก่อนนะ เดี๋ยวมาเล่าต่อ .....