แม้ว่าธีมของตอนนี้คือ "ศักดิ์ศรี" และมีการใช้คำนี้บ่อยๆในเรื่องเกี่ยวกับ "ศักดิ์ศรี" ที่ไม่ยอมคุกเข่าให้ใคร แต่สำหรับเรา บทโทรทัศน์ไม่ได้บิ้วท์ให้รู้สึกตามนั้นจริงๆ บางทียังแอบคิดว่า เรื่องศักดิ์ศรีที่ไม่ยอมคุกเข่าให้ใคร เป็นเรื่องที่ยัดเยียดให้มาโดยไม่ได้รู้สึกจริงๆของความมีศักดิ์ศรีอะไรทั้งนั้นของคนพรรคเขี้ยวสิงห์ (คือเนื้อเรื่องไม่ได้แสดงให้เห็นตรงส่วนนี้ นอกจากใช้บทพูดๆเอา ถ้าจะให้เห็นตรงนี้ชัดคงต้องย้อนไปตอนที่แก๊งค์ตั้งตัวใหม่ๆ คิดว่านะ)

แต่สิ่งที่เรารับรู้มาตลอดการดูเรื่องนี้โดยไม่รู้ตัวและมาพีคให้ชัดขึ้นในตอนจบจนร้องไห้สะอื้นด้วยความเศร้าอย่างสุดรันทด ก็คือ "ความจงรักภักดี" ที่อาปอมีต่อเฮียตง และก็ถ่ายทอดคุณธรรมนี้มาถึงลูกชาย อาอัน ที่มีต่อนายน้อย สิ่งที่สำคัญของสองพ่อลูก คือหน้าที่ที่ต้องรักษาในการดูแลคุ้มครองตายแทนนายได้จนวันตาย ไม่มีเรื่องไหนสำคัญมากไปกว่าการได้ทำหน้าที่ แสดงความจงรักภักดี จนถึงที่สุด

ในขณะที่คนหนึ่งเป็นเจ้าพ่อแก๊งใหญ่ กลับพยายามปกป้องลูกชายด้วยการผลักไสให้ออกจากแก๊งค์ (ทั้งๆที่แก๊งค์ตัวเองก็ทำเรื่องดีๆ สิ่งนี้ควรจะถ่ายทอดให้ลูกได้มีความภูมิใจและสืบทอดเจตนารมณ์สิ) แต่อีกคนที่เป็นแค่ลูกน้องมือขวา กลับสอนให้ลูกได้ภูมิใจในหน้าที่และได้ส่งต่อหน้าที่นี้ต่อไปในรุ่นลูก

แน่นอนไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่เจ็บปวดที่ลูกตาย คนหนึ่งทำทุกอย่างเพราะกลัวลูกตาย แต่อีกคนเข้าใจวิถีชีวิตและไม่คิดเสียดายชีวิต  น้ำจิตน้ำใจอาปอช่างกล้าหาญและยึดมั่นในอุดมการณ์จริงๆ เราว่า อาปอ นี่คือคนใจสิงห์ตัวจริง

และอีกความจงรักภักดีก็คือ ความรักของหยกมณีที่มีต่ออาอัน ผู้ชายใจสิงห์กับผู้หญิงใจเดียว คือความรักที่เรากินใจมากจากเรื่องนี้

ขอสดุดีและไว้อาลัยกับ อาอัน.....

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้#ร้องไห้หนักมาก #ตาบวม #ดีนะที่เป็นวันหยุด

เข้ามาแก้ชื่อค่ะ อาปอ ค่ะ (ร้องไห้จนหูอื้อ)