ไม่ใช่กระทู้รีวิวท่องเที่ยวอะไรซักทีเดียวนะครับ เรียกว่าเล่าเรื่องราวการไปเที่ยวดีกว่า ฮ่าๆ
"ปากเซ-สามพันโบก"
หัวลำโพง
12 เมษา ... เริ่มต้นสถานีรถไฟหัวลำโพง ตั๋วยืน กทม.-อุบล รถออกเวลา 6.40น. กำหนดปลาย ทาง 18.50น. ด้วยความที่เช้าไม่ค่อยจะตื่นกัน เลยมานอนรอที่หัวลำโพงซะเลย 6.40น. รถไฟมาตรงเวลา คนมีค่อนข้างเต็มเกือบทุกโบกี้ แต่ก็ยังเห็นที่ว่างพอสมควร สบายหละ เลยเลือกที่นั่งลงหลักปักฐานกัน จนเจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วเดินมาตรวจก่อนจะจากไปได้ทิ้งท้ายประโยคไว้ว่า ถ้าเจ้าของที่มาลุกให้เจ้าของด้วยนะครับ .. ... ช่วงรถไฟออกและจอดถี่ช่วงสถานนีต้นๆเราก็นั่งไปลุ้นไปว่าเจ้าของที่ขึ้นมาไหม หรือเราจะฟลุ๊คได้นั่งกันยาวๆ แต่ยั๊งงงไม่ทันไร "สถานีบางเขน" ชายหญิงคู่นึงได้ขึ้นมาเดินหาที่นั่งและนั่นคือแจ๊คพอตเรา เจ้าที่ตัวจริงมาซะแล้ว ... นี่เราต้องยืนไวไปไหม ฮ่าๆ
บางเขน-ลำตะคอง
ช่วงระหวาง อยุธยา - สระบุรี รถไฟจอดระหว่างสถานีรับผู้โดยสารที่ขึ้นมาเป็นจำนวนมาก จากยื่นโล่งๆก็เริ่มยืนกันเต็มโบกี้ แต่ยังไม่ถึงกับเบียดเออัด ยังมีที่ว่างให้ขยับแข้งขา เปลี่ยนท่าทางได้บ้าง แต่ก็มีผู้คนขึ้นมาเรื่อยๆทุกสถานีพร้อมกับอาหารการกินทุกสถานีของดีทุกอำเภอทุกจังหวัด ฮ่าๆ ผมยืนได้ถึงลำตะคองเพื่อนผมยังไหว แต่ตัวผมไม่สู้แล้ว ลงนั่งยองๆ แล้วก็เหมือนฟ้าประทาน ครอบครัวที่นั่งอยู่บริเวรที่ผมลงตัวนั่ง บอกกับผมว่า เดี๋ยวก็ได้นั่งแล้ว พวกเขาจะลงสถานีหน้า ... นี่มันเสียงสวรรค์ชัดๆ พอได้ทิ้งตัวนั่ง จัดแจงข้าวของเสร็จเท่านั้นแหละครับ ... หลับยาวววววว
ปากเซ-สามพันโบก รึนี่คือรีวิว รึนี่ไม่ใช่รีวิว
"ปากเซ-สามพันโบก"
12 เมษา ... เริ่มต้นสถานีรถไฟหัวลำโพง ตั๋วยืน กทม.-อุบล รถออกเวลา 6.40น. กำหนดปลาย ทาง 18.50น. ด้วยความที่เช้าไม่ค่อยจะตื่นกัน เลยมานอนรอที่หัวลำโพงซะเลย 6.40น. รถไฟมาตรงเวลา คนมีค่อนข้างเต็มเกือบทุกโบกี้ แต่ก็ยังเห็นที่ว่างพอสมควร สบายหละ เลยเลือกที่นั่งลงหลักปักฐานกัน จนเจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วเดินมาตรวจก่อนจะจากไปได้ทิ้งท้ายประโยคไว้ว่า ถ้าเจ้าของที่มาลุกให้เจ้าของด้วยนะครับ .. ... ช่วงรถไฟออกและจอดถี่ช่วงสถานนีต้นๆเราก็นั่งไปลุ้นไปว่าเจ้าของที่ขึ้นมาไหม หรือเราจะฟลุ๊คได้นั่งกันยาวๆ แต่ยั๊งงงไม่ทันไร "สถานีบางเขน" ชายหญิงคู่นึงได้ขึ้นมาเดินหาที่นั่งและนั่นคือแจ๊คพอตเรา เจ้าที่ตัวจริงมาซะแล้ว ... นี่เราต้องยืนไวไปไหม ฮ่าๆ
ช่วงระหวาง อยุธยา - สระบุรี รถไฟจอดระหว่างสถานีรับผู้โดยสารที่ขึ้นมาเป็นจำนวนมาก จากยื่นโล่งๆก็เริ่มยืนกันเต็มโบกี้ แต่ยังไม่ถึงกับเบียดเออัด ยังมีที่ว่างให้ขยับแข้งขา เปลี่ยนท่าทางได้บ้าง แต่ก็มีผู้คนขึ้นมาเรื่อยๆทุกสถานีพร้อมกับอาหารการกินทุกสถานีของดีทุกอำเภอทุกจังหวัด ฮ่าๆ ผมยืนได้ถึงลำตะคองเพื่อนผมยังไหว แต่ตัวผมไม่สู้แล้ว ลงนั่งยองๆ แล้วก็เหมือนฟ้าประทาน ครอบครัวที่นั่งอยู่บริเวรที่ผมลงตัวนั่ง บอกกับผมว่า เดี๋ยวก็ได้นั่งแล้ว พวกเขาจะลงสถานีหน้า ... นี่มันเสียงสวรรค์ชัดๆ พอได้ทิ้งตัวนั่ง จัดแจงข้าวของเสร็จเท่านั้นแหละครับ ... หลับยาวววววว