กระทู้นี้ขอระบาย ออกตัวเลย ผมรักหมา แมว แต่เกลียดคนเลี้ยงสัตว์ประเภทนี้
1.เลี้ยงหมา แมว แต่ปล่อยให้ไปขี้บ้านคนอื่น แล้วไม่คิดตามไปเก็บ แมร่งเกลื่อนถนน จนเรียกว่าห้ามเดินลอยหน้าลอยตากันเลยทีเดียว
2.พวกนี้เลวร้ายกว่าข้อแรก คือจงใจจูงพาเดินไปขี้ตามที่ต่างๆ ที่ห่างบ้านตัวเองไป อาจเป็นสุมทุมพุ่มไม้ ดงหญ้า หรือถนน โคนต้นไม้ตามทางเดิน แล้วก็ไม่เก็บ พวกนี้จะเลือกจุดที่ห่างบ้านตัวเองเพราะกลิ่นขี้หมาสดๆ เวลาเจอแดดจะเห็นมาก กลิ่นจะได้ไม่ลอยเข้าบ้าน เรียกว่าพ้นภาระ
3.เลี้ยงหมาแต่ไม่คิดจะฝึกควบคุม เพราะเรื่องพวกนี้ฝึกเค้าได้
3.1ปล่อยให้วิ่งไล่กวดจักรยาน มอเตอไซด์จนล้มบาดเจ็บกันมามากมาย เจ้าของหมาบางคนนั่งขำ แล้วตะโกนบอกไม่ต้องกลัว มันไล่เฉยๆ มันไม่กัด (สลัดเอ๊ย กรูจะรู้กับเมิงมั้ย)
3.2ปล่อยให้เห่าหอนเสียงดังทั้งวัน โดยเฉพาะกลางคืน พวกนี้เรียกว่าหมาปากเปราะ
4. เอาเข้าไปร้านอาหารด้วย คือ ต้องเข้าใจด้วยว่า คนอื่นเค้าไม่ได้รักหรือชอบสัตว์เลี้ยงเหมือนคุณ และมันก็ผิดกฏหมาย และหลักสาธารณสุขด้วย ที่เอาสัตว์ไว้ในร้านอาหาร มันมีทั้งคนแพ้ คนกลัว คนเกลียด บางทีลูกค้าสองโต๊ะ โต๊ะนึงเอาหมาเข้า ดต๊ะนึงเอาแมวเข้า ทีนี้เอาล่ะสิ
จะฆ่ากันในร้าน กินไปก็ระแวงไป แล้วธรรมชาติของหมาแมวคือการสะบัดขน คือคนอื่นต้องกินข้าวคลุกขนหมาขนแมวของคุณเหรอ
5. พวกใจบุญ ให้อาหารสัตว์จรจัดตามถนน อันนี้ไม่ได้เลวร้ายนะ แต่เรียกว่ารู้เท่าไม่ถึงการณ์ คือสัตว์พวกนี้มักจะมีฝูงและการสื่อสารกัน เมื่อมันรู้ว่าที่ใหนมีคนให้อาหารมันจะชักชวนกันมา ทีนี้ล่ะครับ เพียบ แล้วถ้าคนให้อาหารคอยจัดการดูแลเรื่องควาสะอาด ก็โอเค แต่นี่คือโยนให้เสร็จก็ไป อย่างซอยบ้านหลังเก่าของผม มีมนุษย์ป้าสามคนคอยเอาอาหารให้หมา จาก1 ตัวกลายเป็นเพียบเลยทีนี้ บางตัวก็ดุ เป็นโรค เหม็นขี้หมากันทั้งซอย เดินก็ต้องคอยระวังมันจะกัดมั้ย สัตว์อีกประเภทคือนก เวลามันมารวมกันเยอะๆ เรียกว่าเดินกางร่ม ใส่ผ้าปิดจมูกกันไปเลย
6. พวกเลี้ยงสัตว์ตามแฟชั่น เลี้ยงตามเพื่อน เลี้ยงเอาใจแฟน แล้วพอสุดท้ายไม่มีปัญญาเลี้ยง
ก็เอาไปปล่อยวัด เป็นภาระพระเจ้า และสังคม
7. พวกเลี้ยงสัตว์อันตราย เช่น จระเข้ คือเข้าใจว่าดูแลอย่างดี "มั่นใจว่าไม่มีหลุด ล้านเปอร์เซ็น" (จากคำพูดของไอ้คนเลี้ยงที่ผมรู้จัก ก่อนน้ำท่วมใหญ่ กทม.) ความแน่นอนคือความไม่แน่นอนป่ะ เคยได้ยินมั้ย ตอนน้ำท่วม บ้านเพื่อนผมที่ซอยลาดปลาเค้า จระเข้ว่ายมาลอยหน้าตาที่ริมรั้วหน้าบ้านในหมู่บ้านจัดสรรเลย คนทั้งหมู่บ้านถึงได้รู้ว่า เฮ้ยยยยย มีคนเลี้ยงจระเข้ในหมู่บ้าน ผวากันล่ะสิทีนี้ จริงอยู่มันสิทธิ์ของคุณ แต่มันก็ไม่ควรกระทบสิทธิ์คนอื่นด้วย
เหนื่อยล่ะ อยากให้เมืองไทยมีกฏหมายเอาผิดเจ้าของสัตว์ ที่ไม่มีจิตสำนึก และไม่เคารพสิทธิผู้อื่น
คิดจะมีลูกก็ต้องพร้อมเช็ดขี้ลูก คิดจะเลี้ยงหมาก็ต้องพร้อมเก็บขี้หมา
ใครที่เลี้ยงสัตว์และไม่ได้เป็นแบบที่กล่าวมานี้ คุณคือ คนที่มีความรับผิดชอบและจิตสำนึกดีมากครับ
คิดจะเลี้ยงหมา หรือสัตว์เลี้ยง ก็ต้องมีจิตสำนึก ความรับผิดชอบด้วยป่ะ
1.เลี้ยงหมา แมว แต่ปล่อยให้ไปขี้บ้านคนอื่น แล้วไม่คิดตามไปเก็บ แมร่งเกลื่อนถนน จนเรียกว่าห้ามเดินลอยหน้าลอยตากันเลยทีเดียว
2.พวกนี้เลวร้ายกว่าข้อแรก คือจงใจจูงพาเดินไปขี้ตามที่ต่างๆ ที่ห่างบ้านตัวเองไป อาจเป็นสุมทุมพุ่มไม้ ดงหญ้า หรือถนน โคนต้นไม้ตามทางเดิน แล้วก็ไม่เก็บ พวกนี้จะเลือกจุดที่ห่างบ้านตัวเองเพราะกลิ่นขี้หมาสดๆ เวลาเจอแดดจะเห็นมาก กลิ่นจะได้ไม่ลอยเข้าบ้าน เรียกว่าพ้นภาระ
3.เลี้ยงหมาแต่ไม่คิดจะฝึกควบคุม เพราะเรื่องพวกนี้ฝึกเค้าได้
3.1ปล่อยให้วิ่งไล่กวดจักรยาน มอเตอไซด์จนล้มบาดเจ็บกันมามากมาย เจ้าของหมาบางคนนั่งขำ แล้วตะโกนบอกไม่ต้องกลัว มันไล่เฉยๆ มันไม่กัด (สลัดเอ๊ย กรูจะรู้กับเมิงมั้ย)
3.2ปล่อยให้เห่าหอนเสียงดังทั้งวัน โดยเฉพาะกลางคืน พวกนี้เรียกว่าหมาปากเปราะ
4. เอาเข้าไปร้านอาหารด้วย คือ ต้องเข้าใจด้วยว่า คนอื่นเค้าไม่ได้รักหรือชอบสัตว์เลี้ยงเหมือนคุณ และมันก็ผิดกฏหมาย และหลักสาธารณสุขด้วย ที่เอาสัตว์ไว้ในร้านอาหาร มันมีทั้งคนแพ้ คนกลัว คนเกลียด บางทีลูกค้าสองโต๊ะ โต๊ะนึงเอาหมาเข้า ดต๊ะนึงเอาแมวเข้า ทีนี้เอาล่ะสิ
5. พวกใจบุญ ให้อาหารสัตว์จรจัดตามถนน อันนี้ไม่ได้เลวร้ายนะ แต่เรียกว่ารู้เท่าไม่ถึงการณ์ คือสัตว์พวกนี้มักจะมีฝูงและการสื่อสารกัน เมื่อมันรู้ว่าที่ใหนมีคนให้อาหารมันจะชักชวนกันมา ทีนี้ล่ะครับ เพียบ แล้วถ้าคนให้อาหารคอยจัดการดูแลเรื่องควาสะอาด ก็โอเค แต่นี่คือโยนให้เสร็จก็ไป อย่างซอยบ้านหลังเก่าของผม มีมนุษย์ป้าสามคนคอยเอาอาหารให้หมา จาก1 ตัวกลายเป็นเพียบเลยทีนี้ บางตัวก็ดุ เป็นโรค เหม็นขี้หมากันทั้งซอย เดินก็ต้องคอยระวังมันจะกัดมั้ย สัตว์อีกประเภทคือนก เวลามันมารวมกันเยอะๆ เรียกว่าเดินกางร่ม ใส่ผ้าปิดจมูกกันไปเลย
6. พวกเลี้ยงสัตว์ตามแฟชั่น เลี้ยงตามเพื่อน เลี้ยงเอาใจแฟน แล้วพอสุดท้ายไม่มีปัญญาเลี้ยง
7. พวกเลี้ยงสัตว์อันตราย เช่น จระเข้ คือเข้าใจว่าดูแลอย่างดี "มั่นใจว่าไม่มีหลุด ล้านเปอร์เซ็น" (จากคำพูดของไอ้คนเลี้ยงที่ผมรู้จัก ก่อนน้ำท่วมใหญ่ กทม.) ความแน่นอนคือความไม่แน่นอนป่ะ เคยได้ยินมั้ย ตอนน้ำท่วม บ้านเพื่อนผมที่ซอยลาดปลาเค้า จระเข้ว่ายมาลอยหน้าตาที่ริมรั้วหน้าบ้านในหมู่บ้านจัดสรรเลย คนทั้งหมู่บ้านถึงได้รู้ว่า เฮ้ยยยยย มีคนเลี้ยงจระเข้ในหมู่บ้าน ผวากันล่ะสิทีนี้ จริงอยู่มันสิทธิ์ของคุณ แต่มันก็ไม่ควรกระทบสิทธิ์คนอื่นด้วย
เหนื่อยล่ะ อยากให้เมืองไทยมีกฏหมายเอาผิดเจ้าของสัตว์ ที่ไม่มีจิตสำนึก และไม่เคารพสิทธิผู้อื่น
คิดจะมีลูกก็ต้องพร้อมเช็ดขี้ลูก คิดจะเลี้ยงหมาก็ต้องพร้อมเก็บขี้หมา
ใครที่เลี้ยงสัตว์และไม่ได้เป็นแบบที่กล่าวมานี้ คุณคือ คนที่มีความรับผิดชอบและจิตสำนึกดีมากครับ