เรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆสำหรับใครหลายๆคนโดยเฉพาะผู้ชาย
เรื่องมันมีอยู่ว่าแฟนเราต้องไปนอนหอเพื่อนซึ้งเขาก็ได้จัดการเสื้อผ้าอะไรของเขาเอง
( บอกไว้ก่อนนะคะว่าส่วนมากเวลาไปไหนเราจะเป็นคนจัดแจงในส่วนนี้มากกว่า )
เราก็เลยเอยถามไปว่า " ตัวเองเอากางเกงในไปยัง แปรงสีฟันละ "
เขาก๊ตอบกับมาว่า " เราไม่อาบน้ำหอเพื่อนหรอก "
เราเองรู้นิสัยแฟนของตัวเองดีว่าเป็นยังไง พอเขาบอกว่าไม่อาบน้ำเราเลยบอกไปว่า " ไม่อาบน้ำก็ล้างน้องชายกับแปรงฟันด้วยละ "
เขาเองก็ทำท่าทีว่า อะไรมากมายวะประมาณนี้ แต่เราก็ชินกับนนิสัยชอบเถียงของเขาละแหละว่ายังไง
เราก็เลยเดินไปหยิบกางเกงใน ถุงเท้า และแปรงสีฟันให้ แค่นั้นแหละเขาถึงกับออกสีหน้าอย่างชักเจนว่า เอาไปทำไม? ประมาณนี้ รำคาณจัง
จากน้นเราก๊มาส่งเขาที่หอเพื่อน แต่ละหว่างทางเราทะเลาะกันไม่มีไครยอมใคร เขาก๊พูดไม่ยอมหยุดว่าประมาณว่า
" ไม่เข้าใจว่าจะให้เอามาทำไม ? มันเยอะแล้ว " ในใจเราคิดเลยว่า แต่แปรงสีฟันกับกางเกงในอ่ะนะ ?
เขาก็หาว่าเราอ่ะไม่เข้าไจเขา ไม่เข้าไจอะไรในตัวเขาเลยทั้งที่เราอยู่กับเขามาจะ2ปีแล้ว
( คือเราอยู่ด้วยกันพ่อแม่รับรู้ งานบ้านทุกอย่างเราทำ ซักผ้า รีดผ้า ทำอาหาร เก็บบ้าน ถูกวาด บล่าๆๆ บางทีก็จะเป็นแม่ถ้างานเราเยอะจริงๆ)
เราก็เริ่มรู้สึกน้อยใจเขาขึ้นมา หาว่าเราเนี้ยนะไม่รู้ใจ ไม่รู้นิสัยเขา เราเลยพูดกับไปว่า " แต่เราก็นิสัยแบบนี้มาตั้งนานละนะ เราจะจู้จี้จุกจิกแค่เรื่องความสะอาดเธอก็รู้ " เราคิดว่าเขาเองต่างหากที่ไม่รู้นิสัยเรา หรือ ไม่เคยใส่ใจ มากกว่า สุดท้ายเราเลยบอกเขาไปว่าค่อไปนี้เธอจะทำอะไรเชิญ
อยากไม่อาบน้ำ ไม่แปรงฟัน หรืออะไรก็ตาม มันเรื่องของเธอ เพราะตอนนี้เราเข้ากันไม่ได้แล้ว ตามสบาย หลังจากจบบทสนทนานี้
เราก็เงียบและไม่พูดกับเขาจนถึงที่หมาย
ประเด็นคือเราอยากรู้จริงๆว่า จริงๆความห่วงใย ใส่ใจของเรา มันเป็นเรื่องน่าเบื่อน่ารำคาณ ? หรือจริงๆแล้วเราควรจะปล่อยเขาไมสนใจอีกเลย
ผู้ชายทุกคนเห็นความหวังดีของผญ เป็นเรื่องน่ารำคาณใช่ไหม?
เรื่องมันมีอยู่ว่าแฟนเราต้องไปนอนหอเพื่อนซึ้งเขาก็ได้จัดการเสื้อผ้าอะไรของเขาเอง
( บอกไว้ก่อนนะคะว่าส่วนมากเวลาไปไหนเราจะเป็นคนจัดแจงในส่วนนี้มากกว่า )
เราก็เลยเอยถามไปว่า " ตัวเองเอากางเกงในไปยัง แปรงสีฟันละ "
เขาก๊ตอบกับมาว่า " เราไม่อาบน้ำหอเพื่อนหรอก "
เราเองรู้นิสัยแฟนของตัวเองดีว่าเป็นยังไง พอเขาบอกว่าไม่อาบน้ำเราเลยบอกไปว่า " ไม่อาบน้ำก็ล้างน้องชายกับแปรงฟันด้วยละ "
เขาเองก็ทำท่าทีว่า อะไรมากมายวะประมาณนี้ แต่เราก็ชินกับนนิสัยชอบเถียงของเขาละแหละว่ายังไง
เราก็เลยเดินไปหยิบกางเกงใน ถุงเท้า และแปรงสีฟันให้ แค่นั้นแหละเขาถึงกับออกสีหน้าอย่างชักเจนว่า เอาไปทำไม? ประมาณนี้ รำคาณจัง
จากน้นเราก๊มาส่งเขาที่หอเพื่อน แต่ละหว่างทางเราทะเลาะกันไม่มีไครยอมใคร เขาก๊พูดไม่ยอมหยุดว่าประมาณว่า
" ไม่เข้าใจว่าจะให้เอามาทำไม ? มันเยอะแล้ว " ในใจเราคิดเลยว่า แต่แปรงสีฟันกับกางเกงในอ่ะนะ ?
เขาก็หาว่าเราอ่ะไม่เข้าไจเขา ไม่เข้าไจอะไรในตัวเขาเลยทั้งที่เราอยู่กับเขามาจะ2ปีแล้ว
( คือเราอยู่ด้วยกันพ่อแม่รับรู้ งานบ้านทุกอย่างเราทำ ซักผ้า รีดผ้า ทำอาหาร เก็บบ้าน ถูกวาด บล่าๆๆ บางทีก็จะเป็นแม่ถ้างานเราเยอะจริงๆ)
เราก็เริ่มรู้สึกน้อยใจเขาขึ้นมา หาว่าเราเนี้ยนะไม่รู้ใจ ไม่รู้นิสัยเขา เราเลยพูดกับไปว่า " แต่เราก็นิสัยแบบนี้มาตั้งนานละนะ เราจะจู้จี้จุกจิกแค่เรื่องความสะอาดเธอก็รู้ " เราคิดว่าเขาเองต่างหากที่ไม่รู้นิสัยเรา หรือ ไม่เคยใส่ใจ มากกว่า สุดท้ายเราเลยบอกเขาไปว่าค่อไปนี้เธอจะทำอะไรเชิญ
อยากไม่อาบน้ำ ไม่แปรงฟัน หรืออะไรก็ตาม มันเรื่องของเธอ เพราะตอนนี้เราเข้ากันไม่ได้แล้ว ตามสบาย หลังจากจบบทสนทนานี้
เราก็เงียบและไม่พูดกับเขาจนถึงที่หมาย
ประเด็นคือเราอยากรู้จริงๆว่า จริงๆความห่วงใย ใส่ใจของเรา มันเป็นเรื่องน่าเบื่อน่ารำคาณ ? หรือจริงๆแล้วเราควรจะปล่อยเขาไมสนใจอีกเลย