เห็นหลายๆกระทู้ ที่มีผู้คนโจมตีศาสนาพุทธ แล้วรู้สึกหดหู่ครับ

นี่แหละครับ คำสอนของศาสนาพุทธแท้จริงสอนให้ใช้สติเพื่อให้เกิดปัญญา
แต่คนที่นับถือศาสนาส่วนมาก ไม่ได้ใช้สติ จึงไม่เกิดปัญญา สนใจแต่เปลือก งมงายในอวิชชา
มิจฉาทิฎฐิ เมาบุญสารพัด หลงเชื่อสิ่งที่ไม่ใช่พุทธว่าเป็นพุทธ แต่สิ่งที่เป็นพุทธแท้กลับไม่เคยรู้ ไม่อยากจะศึกษา
แม้แต่ผู้ถือเพศบรรชิตเอง ก็เห็นกันอยู่มากว่า มีข่าวคราวพฤติกรรมที่น่ารังเกียจอยู่มากมาย
เมื่อผู้คนเห็นพระสงฆ์และพุทธศาสนิกชนส่วนหนึ่ง ประพฤติปฎิบัติตนแบบนั้น ก็พากันเสื่อมศรัทธา พาศาสนาให้มัวหมองไปด้วย

หลายๆท่านถึงกับเลิกนับถือศาสนาพุทธ และหรือ เปลี่ยนไปนับถือศาสนาอื่นเลยก็มาก
คคห.ส่วนตัวนะครับ ไม่ได้มีเจตนาที่จะกล่าวตำหนิอะไรใครนะครับว่า จริงๆแล้ว บุคคลที่เลิกนับถือศาสนาพุทธ
และหรือ เปลี่ยนไปนับถือศาสนาอื่นนั้นเองก็ ไม่ได้แยกประเด็นหรือพืจารณาว่า ระหว่างตัวบุคคลที่นับถือศาสนาพุทธ
หรือตัวคำสอนของศาสนาพุทธนั้น อะไรกันแน่ ที่มีปัญหา

อยากจะชวนคิดและพิจารณากันนะครับว่า หากเราศึกษาให้ดีๆ เราจะพบว่า
เนื้อแท้ของคำสอนของพระพุทธเจ้านั้น ไม่ได้มีปัญหาอะไรเลยนะครับ
(ท่านลองศึกษาดูให้รู้จริงๆกันเถอะครับ)

แต่ปัญหา ที่สร้างความเสื่อมให้กับศาสนานั้น คือ คน ล้วนๆเลย

ส่วนตัวผม รู้สึกเสียดายนะครับ สำหรับผมแล้ว แก่นคำสอนแท้ๆของพระพุทธองค์นั้น ประเสริฐและมีค่ายิ่ง
หากท่านทั้งหลายเห็นความเสื่อมของบุคคล แล้วไม่ศึกษาถึงแก่น แล้วละทิ้งไปเลย ผมว่ามันน่าเสียดายนะครับ

คำสอนไม่เคยเสื่อมหรอกครับ ที่เสื่อมน่ะคือ คน ต่างหาก!!!

ขอสติจงมีแด่ทุกท่านนะครับ ขอบคุณครับ