ปล. ขอโทษนะคะพึ่งตั้งกระทู้ครั้งแรก เพราะปัญหานี้ไม่ไหวจริงๆค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ถ้าผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนเราคนนึงมาประมาณ4ปี ขอเรียกเค้าว่าบีมนะคะ ช่วงปีแรกๆบีมเป็นคนงี่เง่ามาก อารมณ์ร้อน ขี้หึง ทุกๆอย่าง ไม่ยอมให้เราไปหาเพื่อน คิดว่าเราให้ความสัมพันธ์กับเพื่อนมากกว่า คืองี่เง่ามากๆ เวลาทะเลาะกันหนักๆก็ชอบใช้กำลังกับเรา(ผลักบ้าง หรือโยนของใส่ ไม่ถึงกับทำร้ายรุนแรง) แต่ด้านดีๆของบีมก็คือรักเรามาก หวงเรามาก ไม่เคยมีคนอื่น ซื่อสัตย์กับเรามาก ดูแลเราทุกๆอย่างทุกๆเรื่องในชีวิตเรา เราเลยไม่เลิกกับบีม พอคบมาประมานปีที่2 เราก็ไปแอบชอบคนอื่น เพราะเราเบื่อกับความงี่เง่าของแฟน รู้ว่าเป็นห่วงรู้ว่ารักแต่บางทีมันมากไป เรื่องไม่เป็นเรื่องก็เอามาทะเลาะ สุดท้ายเราก็ชอบคนนั้นมากๆ แอบคุยไลน์ แต่คนๆนั้นไม่ได้ชอบเราเพราะรู้ว่ามีแฟนแล้วก็คุยกันมาแบบพี่น้อง(เค้าอายุน้อยกว่าเรา) แต่ยังไงเราก็ชอบคนๆนั้นมากจริงๆ วันนึงบีมแอบจับได้ว่าเราคุยก็โมโหมาก ไลน์ไปด่าน้องคนนั้น และโกรธเรา เราเข้าใจที่บีมทำแบบนั้นเป็นเราเราก็คงทำ แต่ความรู้สึกเรากับบีมมันเปลี่ยน เรารู้สึกกับบีมน้อยลงมาก ยังรักแต่น้อยกว่าเดิม เราสับสนมาก เราจึงขอเลิกกับบีมเพราะเราไม่รู้จะทำยังไง เราไม่ได้จะกลับไปคุยกับน้องคนนั้นแล้วเพราะยังไงก็จบแล้ว แต่บีมไม่ยอมเค้าอ้อนวอนเราทุกๆอย่าง กอดขาเราร้องไห้ ร้องไห้หนักขนาดที่เราไม่เคยเห็นบีมเป็นแบบนี้มาก่อน ตอนนั้นเราสงสารบีมมาก แต่เราทนความ ของเราไม่ได้จริงๆเลยแค่ขอห่างไป กะว่าจะไปคิดว่าควรทำยังไง บีมก็ยอมแต่เค้าก็ยังไลน์หาเรา เราตอบช้าเราไม่ค่อยตอบบีมก็ยังไลน์หาเราตลอด จนวันนึงเราก็กลับไปหาบีม เค้าดีใจมากจนร้องไห้ แล้วเราก็ขอโทดทุกๆอย่างที่เราทำ สุดท้ายเรารู้ใจตัวเองว่ายังไงก็คือบีม เราก็คบกันต่อ บีมก็เปลี่ยนตัวเองทุกๆอย่าง จากที่เคยงี่เง่า อารมณ์ร้อน ขี้หึง หรือทุกๆเรื่องที่เค้าเคยนิสัยไม่ดี เค้าเลิกทำทั้งหมด บีมกลายเป็นคนดีมากๆค่ะ อารมณ์เย็นมาก เลิกงี่เง่า เลิกทำร้ายร่างกายเวลาทะเลาะหนักๆบีมก็แค่นิ่งๆและฟังเรา ก็รักกันดีมากๆค่ะ ความสัมพันธ์ยิ่งเพิ่มมากขึ้น เราก็รักบีมมากๆ ทุกๆอย่างดำเนินไปด้วยดีเรากับเค้าก็ทำธุรกิจเล็กๆด้วยกันค่ะ ขายของออนไลน์ ช่วยกันทำทุกอย่าง บางอาทิตย์ก็ไปขายตามตลาดกลางคืนด้วยกันเพื่อหาเงินเพิ่มค่ะ คือแบบลำบากมาด้วยกันทุกๆอย่าง จนมาช่วงหลังๆเนี่ยค่ะ เราเริ่มทำนิสัยตามใจตัวเองมากเกินไป เพราะบีมตามใจเรามาก ยอมเราทุกๆอย่าง บวกกับเราเป็นคนชอบเหวี่ยง อารมเสียง่ายแต่หายเร็ว เราก็ชอบด่าบีมแรงๆเวลาทะเลาะกัน หรือชอบทุบเค้าที่แขน หรือพูดจาประชดใส่ บีมก็ยอมเราตลอด เงียบๆฟังเรา ใจเย็นกับเราทุกครั้ง สุดท้ายเราก็ไปขอโทษเค้าเองตลอด บีมก็บอกว่าเค้าก็เสียใจนะ แต่ไม่เคยโกรธเราที่เราทำแบบนี้ เราก็ยิ่งรักมากๆเพราะคงหาคนที่ทนเราและรักเราขนาดนี้ได้ยากจริงๆ

ผ่านมาจนเข้าปีที่4 ทุกๆอย่างก็เหมือนเป็นเวรกรรมอะค่ะ วันนั้นเป็นวันเกิดเรา แต่บีมไม่ว่างต้องไปทำงานพิเศษกับเพื่อนไปเที่ยวกับเราไม่ได้(เป็นวันเสาร์) เราโมโหบีมมาก เพราะคิดไว้แล้วว่าจะไปไหนไปทำอะไรด้วยกัน ทั้งๆที่เหตุผลของแฟนเราก็ไม่มีอะไรน่าโกรธแต่เรางี่เง่าเอง เอาแต่ใจมากเกินไป เราเหงามากเลยไปเที่ยวคนเดียว และว่าบีมไปต่างๆนาๆในไลน์ บีมมารับเราจากที่เราไปเที่ยวเราก็ไม่มองหน้าเค้า ใส่หูฟังในรถตลอด จนพอวันรุ่งขึ้นบีมก็เอาพิซซ่ามาเซอไพรส์เราที่บ้านเป็นการขอโทษ เราก็ไม่สนใจไล่เค้ากลับไป วันนั้นบีมเงียบไปทั้งวันไม่ไลน์มาหรือโทรมาเลย พอตอนดึกเราเลยไลน์ไปว่าหายไปไหน บีมตอบมาว่าอยากอยู่คนเดียว เราตกใจมากเราเลยขอไปคุยกับเค้าวันพรุ่งนี้ พอมาคุยบีมไม่ยอมพูดอะไรเลยเค้าบอกแค่ว่าเค้าเหนื่อย อยากอยู่คนเดียว จะขอห่าง เราก็ขอโทษต่างๆนาๆ ทุกๆอย่างที่เราเคยทำกับเค้า บีมก็นิ่งไม่ได้ว่าอะไรเรา แค่นิ่งแล้วก็ฟังเรา บีมบอกไม่ไหวขออยู่คนเดียว จนเราต้องยอมเค้า ผ่านไปประมาณ2วันเราทนไม่ได้กับการไม่ชัดเจนของความสัมพันธ์ เราเลยขอคุยกับบีมอีกรอบ คราวนี้บีมบอกเลิกเราค่ะ เราช้อคมากๆเราแบบฟูมฟายไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ตอนแรกเราไม่ยอมเลิก เพราะเราไม่เชื่อว่าเหตุผลแค่นี้เค้าจะเลิกกับเราได้ บีมจึงยอมบอกว่าเค้ามีคนอื่น เรานิ่งไปแปปนึงแล้วทรุดไปกับพื้น กรี้ดเหมือนคนบ้าโวยวายทุบตีตัวเอง มันเจ็บแบบเหมือนตายทั้งเป็นอยู่ตรงนั้น ที่เราเจ็บมากเพราะบีมซื่อสัตย์กับเรามาตลอด บีมติดเรามาก รู้ทุกๆอย่างในชีวิตของกันและกัน คุยกันทุกเรื่องในชีวิต ไม่มีเรื่องไหนปิดบังกัน เราจึงเชื่อใจบีมมากและเราคิดว่าเหตุผลนี้คงเป็นเหตุผลสุดท้ายที่บีมจะเลิกกับเรา พอเราเริ่มได้สติเราก็ขอร้องบีมว่าอย่าไป เราอยู่ไม่ได้จริงๆ เราทำทุกอย่างตั้งแต่ร้องไห้กอดเค้ายันกราบตีน เรายอมทั้งหมด เราให้อภัยเค้าเรื่องคนนั้น ขอแค่บีมกลับมา ยังไงบีมก็ไม่ยอมกลับเค้าบอกรู้สึกว่าตัวเองเลวที่ทำกับเราแบบนี้ เราถามเรื่องผญ.คนนั้นบีมก็ไม่ยอมบอกอะไรเราเลย บอกแค่ว่าคุยกันประมานสามอาทิตย์ จากนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก เราก็เขียนเหมือนจดหมายลาหาพ่อกับแม่ของบีมเพราะเราสนิทกับพ่อแม่เค้ามาก พ่อแม่เค้ารักเรามากไว้ใจเรามาก รักเราเหมือนลูกคนนึง เราเข้าออกบ้านเค้าได้ตลอดเวลา เราก็เขียนไปลาพ่อกับแม่และขอโทษที่ไม่ได้มาลาต่อหน้า บีมก็ไปส่งเรา เราก็กอดเค้าเค้าก็กอดเรา ดูเหมือนจะจบจริงๆแต่ไม่ค่ะ พอมาตอนกลางคืนเราทนไม่ไหว เราเลยโทรไปหาบีมขอร้องเป็นครั้งสุดท้ายว่า กลับมาคบกันได้มั้ยถ้ากลับมาสัญญาว่าจะเปลี่ยนตัวเองทุกๆอย่างที่เรานิสัยไม่ดีจะเลิกทำจริงๆ และจะให้อภัยเรื่องที่เค้าไปมีคนอื่น แต่ถ้าไม่กลับเราจะยอมโดยไม่มีข้อแม่ จะไม่ติดต่อ ไม่เซ้าซี้ ไม่ตื๊ออะไรอีกเลย บีมก็เงียบไปละบอกว่าจะให้คำตอบพรุ่งนี้ เราเลยแอบเข้าไลน์บีมในคอม ปรากฏว่าเห็นแชทที่เค้าคุยกับผญ.คนนั้น ขอเรียกนางว่าแพรนะคะ แต่อ่านไปได้นิดเดียวเพราะบีมลบแชทตลอด เค้าคุยกันแบบกู- คุยกันแบบเพื่อนสนิทมากๆ และก็มีเรื่องเราในแชทเค้าประมานว่าแพรก็รู้ว่าบีมคบกับเรา เราเริ่มแปลกใจเลยสืบไปเรื่อยๆจนรู้ว่าแพรเป็นเพื่อนของเพื่อนในกลุ่มบีม พอวันรุ่งขึ้นเราแอบไปที่บ้านบีมตอนเช้าเพื่อไปขอคำตอบนั้นเพราะเรารู้อยู่แล้วว่าถ้ารอจากในโทรศัพท์คงได้คำตอบว่าไม่ ถ้ามาคุยต่อหน้าอาจจะได้เห็นสายตา เห็นความจริงใจกัน ก็เจอพ่อแม่บีมก่อนเพราะเค้ายังไม่ตื่น พ่อกับแม่ก็ตกใจมาก แม่บีมร้องไห้บอกว่าไม่อยากให้เราไป แม่เค้าถามเหตุผลเราจึงเล่าให้ฟังทั้งหมด แม่เค้าก็ตกใจและยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมว่าทำไมลูกเค้าทำแบบนี้ รักกันมานานผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะอยู่ดีๆทำไมไปเลือกคนอื่นที่พึ่งคุยได้ไม่ถึงเดือน เราก็ร้องไห้กับแม่เค้าไป พ่อเค้าก็โมโหว่าทำไมลูกชายเค้าเป็นแบบนี้ แม่เค้าก็ให้กำลังใจเรา จะช่วยพูดและขอให้เราได้กลับไปคบกับบีม เรานึกยังไงไม่รู้อยู่ๆเราก็ไปโทรคุยกับเพื่อนในกลุ่มของบีมคนที่เป็นเพื่อนกับแพร ขอร้องให้ช่วย พอเพื่อนแพรรู้เค้าตกใจมาก เพราะเค้าดันบอกว่าแพรคุยกับเพื่อนอีกคนในกลุ่มอยู่ เรายิ่ง งงไปใหญ่ว่าสรุปแล้วมันยังไงกันแน่บวกกับแชทที่เราแอบอ่านคุยกันกู-กับแฟนเรา เราเลยยิ่งสงสัยจนเราได้เบอร์แพรและโทรไป ก็คุยๆสรุปเค้าจะยอมเลิกคุยกับแฟนเรา เค้าจะยอมไปเองเพราะเค้ารู้ตัวว่าเค้าเป็นคนผิด เราดีใจขึ้นมานิดหน่อยแต่เราสงสัยเลยถามเรื่องที่เค้าคุยกับเพื่อนอีกคนในกลุ่มแฟนเรา เค้าบอกเค้าคุยจริงแต่ไม่ได้ชอบ ก็วางไป เราก็ไปเคลียกับบีมบอกว่ารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว บีมเครียดมากและขอเคลียกับแพร เราก็ยอมให้คุยโทรศัพท์กันสองคน สรุปแพรยอมจบจริง แล้วบีมก็ยอมเล่าเรื่องทุกอย่างให้เราฟัง ความจริงคือ บีมบอกว่าเพื่อนในกลุ่มที่เป็นเพื่อนกับแพรพาแพรมาสังสรรค์กับเพื่อนในกลุ่มบีมด้วยช่วงเดือนที่ผ่านมา บีมบอกตอนแรกเจอก็เฉยๆแต่ก็แอบสนใจเพราะตรงสเปกมาก แต่ก็ไม่ได้ไปคุยหรือขอไลน์อะไร แล้วมารู้ว่าเพื่อนคุยอยู่จึงไม่ได้ไปยุ่ง ไปๆมาๆเจอกันบ่อยก็เริ่มคุยกันแต่คุยแบบเพื่อนเวลาเจอกันแค่นั้น บีมบอกว่าแพรคุยถูกคอเค้ามาก นิสัยเหมือนกันมาก แพรภายนอกดูใสๆตัวเล็กๆแต่ความจริงเป็นคนแมนๆ จริงใจ พูดตรงๆทุกอย่าง บีมบอกเข้ากันได้ดีมาก แฟนเราก็เป็นคนฮาๆผญ.ก็ชอบ เลยเริ่มคุยกันมากขึ้น ไลน์คุยกัน หลังๆนัดเจอไปกินข้าวเย็นกันทั้งๆที่ยังคบกับเราอยู่ แต่บีมบอกว่าก็เล่าเรื่องเราให้แพรฟังทุกอย่าง ปรึกษาทุกอย่าง ไปๆมาๆทั้งคู่ก็เริ่มชอบกัน บีมบอกก็พูดไปตรงๆกับแพรคนนั้น แพรก็บอกรู้สึกเหมือนกัน แต่บีมบอกว่า แพรพูดตลอดว่าให้เค้ากลับมาหาเรา แต่คือตอนนั้นเราทำตัวไม่ดีด้วยทำให้บีมยิ่งไปหาแพรบ่อยๆ เพราะเค้าบอกว่าไปคุยไประบายอยู่กับแพรแล้วสบายใจ บีมเล่าเรื่องทุกๆอย่างระหว่างเค้ากับแพรให้เราฟัง บอกเลยตอนฟังเราเจ็บมากๆ คือแฟนเราชอบแพรจริงๆ แต่เราก็อดทน แล้วสุดท้ายบีมก็ยอมกลับมาคบกับเรา แต่เค้ากลายเป็นอีกคนไปเลย ไม่เหมือนเดิม เหมือนเราได้แค่ตัวเค้ามาเพราะใจเค้าไปแล้ว เราทุกข์มากๆแบบจะตายให้ได้ ที่ต้องอยู่ในสภาพนี้ วันต่อมาบีมเลยขอเคลียอีกรอบบอกไม่ไหวจริงๆ ตอนนี้สับสนมาก แล้วก็อึดอัดมาก คือบีมยังรักเราอยู่แต่ก็คงน้อยมากแล้ว(เหมือนตอนนั้นที่เราเคยเป็นกับบีมตอนเราไปมีคนอื่น) บีมขอเลิกกับเรา เราก็ทำใจมาสักพักแล้ว ครั้งนี้เราเลยยอมเลิกกับบีม บีมบอกว่ายังคุยกันได้เหมือนเดิม ถ้ามีปัญหาหรืออยากให้รับส่งก็บอกเค้าได้ แต่เค้าแค่ขอเลิกไปก่อนเค้าไม่อยากทนอยู่ในสภาพนี้ เค้าบอกเค้าก็สงสารเราเค้ารู้ว่าเราทุกข์ตอนที่ลองกลับไปคบกัน

ผ่านมาจนถึงตอนนี้ประมานสามสี่วัน เราก็คุยกับบีมในไลน์ เค้าก็ตอบช้ากว่าเดิม เราก็เข้าใจเพราะสถานะของเรามันเปลี่ยนไปแล้ว มีนัดเจอกันกินข้าวด้วยกันบ้าง แล้วก็คุยกันในไลน์ตลอด บีมบอกว่าเค้าไม่เคยรำคานที่เราทักไป เค้าเต็มใจตอบเต็มใจมาเจอกัน เหมือนว่าเค้าก็ยังผูกพันธ์ยังรู้สึกดีๆกับเรา แค่มันน้อยลง ในใจเราก็คิดว่าจะรอเค้า จะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ แต่เราก็เจ็บเพราะบางทีบีมก็ไม่ตอบเราเลย หายไปเกือบครึ่งวัน มันยิ่งกระวนกระวาย เราเลยนึกไปถึงเรื่องแต่ก่อนที่เราเคยทำกับบีม เราเลยแบบเวรกรรมจริงๆ ถ้ารู้จะเป็นอย่างนี้คงไม่ทำเรื่องเลวๆแบบตอนนั้น เพื่อนๆคิดว่าเราควรรอต่อไปมั้ยคะ หรือเราควรหยุดคุยและตัดใจให้ได้ เราไม่รู้จะทำยังไง ใจนึงเราก็อยากจะตัดให้ได้ไม่อยากเป็นอยู่แบบนี้แล้ว มันไม่มีความสุขเวลาบีมไม่ตอบ พอไม่ได้เจอก็คิดถึงมาก ยิ่งบีมไม่ตอบเราเราก็ยิ่งทุกข์มากๆ พอบีมตอบเราก็โล่งและมีความสุขมากๆ เราเลยยังอยากรอต่อไป รอให้เค้ากลับมา เพื่อนๆว่าเราควรทำยังไงดีคะ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆค่ะ ตัดใจไม่ได้เลยจริงๆ รักเค้ามากจริงๆค่ะ