สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนอีกครั้งนะคะ
ต่อเนื่องจากกระทู้นี้
http://ppantip.com/topic/33633895 คือจริงๆกะว่าจะปิดที่กระทู้นี้เลย
แต่แหมะ ..พอเริ่มเล่า ก็คันสิคะ อยากเล่าต่อ เอาเป็นว่า มาเล่าบางเรื่องที่ประทับใจเพิ่มเติมดีกว่า (อย่าเพิ่งรำคาญนะคะ)
.......................................................
หลังจากที่จขกท.ไปตรวจอาการอยู่เรื่อยๆ ก็ทำให้ได้คุยกับหมอสนมากขึ้นเพราะนางแวะมาดูด้วยตัวเองตลอดดด(กรี๊ดสิคะ
)
การณ์อันที่ได้มาของไลน์นั้นก็คือ ...
" ขอ " แบบด้านๆเลยค่ะ 5555
จขกท. : พี่หมอคะ (เริ่มเปลี่ยนสรรพนามแบบเนียนๆ)
หมอสน : ครับ?
จขกท. : แนนขอเบอร์ติดต่อพี่หมอไว้ได้มั๊ยคะ เผื่อแนนเจ็บขาหรือยังไงขึ้นมาจะได้ไลน์มาถามเลย (คือคำถามตรงมากกกกก !)
หมอสน : """ ทำหน้าอึ้งเล็กๆ """
จขกท. : ไม่ได้เหรอคะ (ทำหน้าเศร้า)
หมอสน : พี่ก็มาดูแนนทุกครั้งที่มาตรวจนี่นา พี่ว่าคงไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ.....ยิ้มมมมม
จขกท. : .....เงียบบบบบบบ นะคะ
หมอสน : อ่ะๆก็ได้ครับ (เยี่ยมมมมมม ! )
.....สุดท้ายก็ได้เบอร์มาค่ะ แต่ก็ยั๊งงงงไม่กล้าไลน์ไปอยู่ดี
มีอยู่วันนึง พอดีแถวมหาลัย เค้าจัดงานประจำปีค่ะ สวยๆอย่างเรา ออกเที่ยวสิคะ ทั้งขาเดี๊ยงๆอย่างนั้นเลย และระหว่างดูของอยู่นั้น
ก็รู้สึกตัวว่ามีคนมายืนข้างๆ แต่จขกท.ก็ไม่หันไปนะคะ ยืนดูของอยู่สักพัก ก็มีเสียงทักจากคนข้างๆตัวว่า.....
ชาย : เลือกยังไม่ได้เหรอครับ เห็นเลือกอยู่ตั้งนานแล้ว
จขกท. ก็เอ๊ะ! ใครกัน พูดกับเราเหรอ เลยหันไปมอง...
จขกท. : อ้าว พี่หมอ (ทำทีสะดุ้งเล็กๆ ...พร้อมแกล้งเอามือไปตีเบาๆ) ตกใจหมด คิดว่าใครที่ไหน
หมอสน : ...ยิ้มมมมมมมมมมม
จขกท. : รู้ตัวมั๊ย ว่าเนี่ย ยิ้มมมมมของตัวเองพลานุภาพร้ายแรงแค่ไหน
หมอสน : ...ยิ้มมมมมมม ทำไมเหรอ? (แหนะยังจะถาม) แล้วมาเดินอย่างนี้จะหายมั๊ยครับ ขาน่ะ พร้อมกับก้มลงดู และยิ้มขำ
คืออยากบอกว่า สภาพที่ไปเที่ยวนั้น โทรมมมมากก หน้าไม่แต่ง เสื้อยืด กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะหูคีบหนึ่งข้าง และรองเท้าพลาสติก (ขาข้างที่เดี๊ยงคือใช้ถุงพลาสติกหุ้ม ทำแทนรองเท้าค่ะ)
จขกท. : ก็อยู่ที่ว่า หมอเจ้าของไข้ดูแลดีแค่ไหน 55555 (จัดไปหนึ่งหยอดดดด
)
นางก็ยิ้มมมมมมมม แทนคำตอบ (เป็นคนที่ยิ้มมมมมง่ายมาก....หัวใจอ่อนแอ)
หมอสน : พรุ่งนี้เข้าไปเอารองเท้าที่รพ.นะ จะได้ไม่ต้องเอาถุงพลาสติกมาทำเป็นรองเท้านะครับ
จขกท. : อ้าวก็ทำไมตอนนั้นพี่หมอไม่ให้รองเท้ามาล่ะ เนี่ยหนูใช้วิธีนี่ตั้งหลายวัน ต้องไปรบกวนขอถุงจากเซเว่นด้วย
หมอสน : จะได้เจอกันบ่อยๆงัย (นี่ !!!! คือ !! หยอดกลับช๊ะ?!?! ) ผมว่าแนนน่าจะชอบรพ.น่ะ
จขกท.อยากบอกออกไปมากกกก ว่ารพ.น่ะไม่ชอบ แต่ชอบคนที่ทำงานที่นั่นค๊าาาาาาาา 5555
สุดท้ายเราก็เดินแยกย้ายกันไป เพราะนางก็มากับเพื่อนของนาง จขกท.ก็มากับเพื่อนจขกท. แต่ก่อนแยกย้ายกัน...
จขกท. : งั้นเดี๋ยวแนน ไลน์ไปถามนะคะว่าให้เข้าไปเอารองเท้าตอนไหนดี (หาข้ออ้างที่จะได้ไลน์ไปแล้วววว.....เริศ!)
หมอสน : ครับผม..ยิ้มมมมมมม
ก็เป็นจุดเริ่มต้นให้จขกท.ได้ไลน์ไปคุยกันค่ะ
มาถึงตรงนี้ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ เหตุผลที่อยากเล่าต่อ เพราะรู้สึกสนุก พอได้พิมพ์ ได้เขียน ได้นึกย้อนไปแล้วมันสนุก ประทับใจ ตลกตัวเองจริงๆค่ะ ว่าตอนนั้นทำไปได้ยังไง แต่ถ้าตอนนั้นไม่ทำอย่างนั้น คงไม่ได้มาจุดนี้แน่ๆค่ะ...
ขอบคุณมากๆค่ะ
แชร์ประสบการณ์จีบหมอหนุ่ม อีกสักกระทู้นะคะ
ต่อเนื่องจากกระทู้นี้ http://ppantip.com/topic/33633895 คือจริงๆกะว่าจะปิดที่กระทู้นี้เลย
แต่แหมะ ..พอเริ่มเล่า ก็คันสิคะ อยากเล่าต่อ เอาเป็นว่า มาเล่าบางเรื่องที่ประทับใจเพิ่มเติมดีกว่า (อย่าเพิ่งรำคาญนะคะ)
.......................................................
หลังจากที่จขกท.ไปตรวจอาการอยู่เรื่อยๆ ก็ทำให้ได้คุยกับหมอสนมากขึ้นเพราะนางแวะมาดูด้วยตัวเองตลอดดด(กรี๊ดสิคะ
การณ์อันที่ได้มาของไลน์นั้นก็คือ ...
" ขอ " แบบด้านๆเลยค่ะ 5555
จขกท. : พี่หมอคะ (เริ่มเปลี่ยนสรรพนามแบบเนียนๆ)
หมอสน : ครับ?
จขกท. : แนนขอเบอร์ติดต่อพี่หมอไว้ได้มั๊ยคะ เผื่อแนนเจ็บขาหรือยังไงขึ้นมาจะได้ไลน์มาถามเลย (คือคำถามตรงมากกกกก !)
หมอสน : """ ทำหน้าอึ้งเล็กๆ """
จขกท. : ไม่ได้เหรอคะ (ทำหน้าเศร้า)
หมอสน : พี่ก็มาดูแนนทุกครั้งที่มาตรวจนี่นา พี่ว่าคงไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ.....ยิ้มมมมม
จขกท. : .....เงียบบบบบบบ นะคะ
หมอสน : อ่ะๆก็ได้ครับ (เยี่ยมมมมมม ! )
.....สุดท้ายก็ได้เบอร์มาค่ะ แต่ก็ยั๊งงงงไม่กล้าไลน์ไปอยู่ดี
มีอยู่วันนึง พอดีแถวมหาลัย เค้าจัดงานประจำปีค่ะ สวยๆอย่างเรา ออกเที่ยวสิคะ ทั้งขาเดี๊ยงๆอย่างนั้นเลย และระหว่างดูของอยู่นั้น
ก็รู้สึกตัวว่ามีคนมายืนข้างๆ แต่จขกท.ก็ไม่หันไปนะคะ ยืนดูของอยู่สักพัก ก็มีเสียงทักจากคนข้างๆตัวว่า.....
ชาย : เลือกยังไม่ได้เหรอครับ เห็นเลือกอยู่ตั้งนานแล้ว
จขกท. ก็เอ๊ะ! ใครกัน พูดกับเราเหรอ เลยหันไปมอง...
จขกท. : อ้าว พี่หมอ (ทำทีสะดุ้งเล็กๆ ...พร้อมแกล้งเอามือไปตีเบาๆ) ตกใจหมด คิดว่าใครที่ไหน
หมอสน : ...ยิ้มมมมมมมมมมม
จขกท. : รู้ตัวมั๊ย ว่าเนี่ย ยิ้มมมมมของตัวเองพลานุภาพร้ายแรงแค่ไหน
หมอสน : ...ยิ้มมมมมมม ทำไมเหรอ? (แหนะยังจะถาม) แล้วมาเดินอย่างนี้จะหายมั๊ยครับ ขาน่ะ พร้อมกับก้มลงดู และยิ้มขำ
คืออยากบอกว่า สภาพที่ไปเที่ยวนั้น โทรมมมมากก หน้าไม่แต่ง เสื้อยืด กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะหูคีบหนึ่งข้าง และรองเท้าพลาสติก (ขาข้างที่เดี๊ยงคือใช้ถุงพลาสติกหุ้ม ทำแทนรองเท้าค่ะ)
จขกท. : ก็อยู่ที่ว่า หมอเจ้าของไข้ดูแลดีแค่ไหน 55555 (จัดไปหนึ่งหยอดดดด
นางก็ยิ้มมมมมมมม แทนคำตอบ (เป็นคนที่ยิ้มมมมมง่ายมาก....หัวใจอ่อนแอ)
หมอสน : พรุ่งนี้เข้าไปเอารองเท้าที่รพ.นะ จะได้ไม่ต้องเอาถุงพลาสติกมาทำเป็นรองเท้านะครับ
จขกท. : อ้าวก็ทำไมตอนนั้นพี่หมอไม่ให้รองเท้ามาล่ะ เนี่ยหนูใช้วิธีนี่ตั้งหลายวัน ต้องไปรบกวนขอถุงจากเซเว่นด้วย
หมอสน : จะได้เจอกันบ่อยๆงัย (นี่ !!!! คือ !! หยอดกลับช๊ะ?!?! ) ผมว่าแนนน่าจะชอบรพ.น่ะ
จขกท.อยากบอกออกไปมากกกก ว่ารพ.น่ะไม่ชอบ แต่ชอบคนที่ทำงานที่นั่นค๊าาาาาาาา 5555
สุดท้ายเราก็เดินแยกย้ายกันไป เพราะนางก็มากับเพื่อนของนาง จขกท.ก็มากับเพื่อนจขกท. แต่ก่อนแยกย้ายกัน...
จขกท. : งั้นเดี๋ยวแนน ไลน์ไปถามนะคะว่าให้เข้าไปเอารองเท้าตอนไหนดี (หาข้ออ้างที่จะได้ไลน์ไปแล้วววว.....เริศ!)
หมอสน : ครับผม..ยิ้มมมมมมม
ก็เป็นจุดเริ่มต้นให้จขกท.ได้ไลน์ไปคุยกันค่ะ
มาถึงตรงนี้ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ เหตุผลที่อยากเล่าต่อ เพราะรู้สึกสนุก พอได้พิมพ์ ได้เขียน ได้นึกย้อนไปแล้วมันสนุก ประทับใจ ตลกตัวเองจริงๆค่ะ ว่าตอนนั้นทำไปได้ยังไง แต่ถ้าตอนนั้นไม่ทำอย่างนั้น คงไม่ได้มาจุดนี้แน่ๆค่ะ...
ขอบคุณมากๆค่ะ