ขออภัยถ้าหัวข้อกระทู้อาจดูรุนแรงนิดนึง แต่อยากให้ทุกคนเข้ามาอ่านคะ
สวัสดีชาวพันทิปทุกคนค่าา ก่อนอื่นต้องขอบอกว่ากระทู้นี้เป็นกระทู้แรก อาจจะติดๆขัดๆเล็กน้อยนะค้า ดิฉันตั้งใจสมัครสมาชิกพันทิปเพื่ออยากลงกระทู้นี้โดยเฉพาะ อยากให้คนรักน้องหมาเข้ามาอ่านกันเยอะๆนะค้า
วันที่7 พฤษภาคม 2558
วันนี้เราได้มีโอกาสได้ไปทำบุญให้น้องหมา ที่มูลนิธิบ้านสงเคราะห์สัตว์พิการ (ในความอุปถัมภ์ของหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน) ที่ปากเกร็ดคะ จู่ๆก็นึกอยากไปเพราะไม่เคยไปมาก่อนก็เลยจูงมือคุงแฟนไปทำบุญด้วยกัน การเดินทางก็ไม่ลำบากเลยค่า เดี๋ยวเราจะขอยืมแผนที่ในกูเกิลมาให้ชมกันนะค้า

นี่คือทางไปนะค่ะ สวนเราเลือกเดินทางโดยการนั่งแทกซี่ไปค่ะ หรือใครเดินทางไปด้วยวิธีอื่นก็แบ่งปันข้อมูลกันได้นะค่า พร้อมกับอาหารสุนัข1กระสอบและยารักษาต่างๆ ตอนนี้ทางมูลนิธิก็ต้องการสิ่งของเป็นจำนวนมากคะ เพราะน้องหมามีมากขึ้นเรื่อยๆ

นี่คือสิ่งของที่ทางมูลนิธิต้องการคะ อาหารสุนัขก็ไม่แพงมากนะค่ามีตั้งแต่ประมาณ200กว่าบาทขึ้นไปเรียกได้ว่าวัยนักเรียนก็สามารถซื้อได้เลยค่ะ
เมื่อเรามาถึงแล้ว ทางมูลนิธิก็จะมีคนมาตอนรับอย่างดีเลยคะ พร้อมกับช่วยขนอาหารสุนัขคือทุกอย่างสะดวกสบายมาก คุณผู้หญิงไปกันสองคนก็ไม่ต้องกลัวว่าจะแบกไม่ไหวเลยคะ ^^

พนักงานตอนรับ แมวสุดตั๊ลล๊าคค ><
พอไปถึงเขาก็ให้เราเยี่ยมชมสุนัขเลยค่า ตื่นเต้นจังงๆๆ จะได้เจอน้องหมาแล้ว ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าที่นี่มีสุนัขทั้งหมดประมาณ400ตัวและมีแมวด้วยแต่ไม่มากคะ มีทั้งหมด2ชั้นคะ  เราสามารถนำพวกลูกชิ้นหรือขนมสุนัขไปป้อนกับมือได้เลยนะค่ะ แต่เจ้าหน้าที่แนะนำว่าให้คนละลูกพอ ถ้าใครอยากให้สามารถโทรไปแจ้งเจ้าหน้าที่ เขาจะสั่งซื้อลูกชิ้นให้เราได้ในราคาถูกคะ

เมื่อแว๊บแรกที่เจอ ก็พบกับสุนัขตัวหนึ่งนอนมีผ้าพันแผลอยู่เต็มหลัง ที่ป้ายเขียนว่าชื่อน้องเสือ ถูกคนใจร้ายตีกลางหลังสามารถจับผมได้นะครับ ผมไม่กัด น่าสงสารจริงๆคะ ขออภัยไม่ได้ถ่ายมาเนื่องคุงแฟนถ่ายให้

ต่อมาเราก็เดินมาเรื่อยๆก็จะเจอกรงสุนัขจะมีทั้งกรงปิดและกรงเปิดคะสุนัขที่นี่บางตัวก็เป็นขี้เรื้อนคะ  บางตัวก็ตาบอด เราเห็นแล้วอดไม่ได้บ่อน้ำตาแตกเลยคะ คือไม่รู้จะพูดยังไงกับสิ่งที่เห็น คือแต่ละตัวน่าสงสารมากจริงๆ



สุนัขที่นี่ส่วนมากขาเขาจะพิการไม่พิการขาหน้าก็ขาหลังคาดว่าน่าจะเป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงคะ

ด้วยความที่พิการเดินไม่ได้เลยทำให้น้องทับอุนจิตัวเองคะT^T


บางตัวก็มีแผลตามร่างกายอาจจะเกิดจากโรคที่เป็นอยู่หรืออะไรก็แล้วแต่แต่เรารับรู้ได้ถึงความเจ็บของเขาเลยคะ ขนาดเราหกล้มยังกรี๊ดแทบลั่นบ้าน
นับประสาอะไรกับสุนัขพวกนี้
ก่อนอื่นสิ่งแรกเลยที่เราประทับใจคือความเฟรนด์ลี่ของเขาคะคือสุนัขพวกนี้นางน่ารักมากกกกกกก คะจริงๆจะเข้าหาเราไม่กัดอยากจะเล่นพอเราเดินไปกรงไหนก็เหมือนจะรู้งานก็จะเดินๆมาต้อนรับเราเล่นกับเรา คือบางตัวนี่กัดเสื้อเราไว้ไม่ไห้เราไปไหนเลยนะคะ มีการหวงเล็กน้อยไม่อยากให้เราไปจับตัวอื่นด้วย5555+

ด้านหลังมองแล้วพูดว่า จับหนูบ้างจิๆๆ อิอิ พูดแล้วคิดถึงจริงๆ

ไม่ดื้อไม่ซนนะลูก เดี๋ยวจะไปเยี่ยมบ่อยน้า ^^

สุนัขเยอะจริงๆคะ สำหรับคนรักสุนัขนะคะ เราจะรู้สึกเหมือนมาเยี่ยมลูกเลยอะคะ เค้าทำให้เรารู้สึกเหมือนรู้จักกันมานาน


อันนี้เป็นชั้นแรกนะค่ะ เดี๋ยวเราขึ้นไปดูชั้นสองกันต่อคะ
เมื่อเดินขึ้นมาชั้นสองก็อึ้งกับภาพที่เห็นคะ ต้องขออภัยคนที่กำลังทานข้าวอยู่ด้วยนะคะ ถ้ารูปภาพไม่น่าดู


ตัวนี้คือน้องบุ๊บบิ๊บคะ ไม่รู้เขาเป็นโรคอะไรแต่มีอาการฉี่เป็นเลือดคะ เรานี่น้ำตาแตกก๊อกสองเลย T^T แฟนเราตกใจคะ เราร้องไห้โฮเลย ก็สงสารเขางะ เราก็เลยเดินไปหา น้องน่ารักมากเลยคะเขามาซุกไซร้ดมๆไห้เราจับอยู่นานเลย รู้เลยว่าน้องใจสู้มากจริงๆ และยังมีอีกตัวนะคะที่ฉี่เป็นเลือด แต่ไม่ได้ถ่ายมาคะ
สรุปคือเราเดินไปเล่นกับน้องๆเกือบทุกกรงเลยคะ 5555 ไม่จับกลัวจะโดนหาว่าลำเอียง อิ้อิ้ บางกรงเขาก็เขียนระวังสุนัขดุนะคะ แต่เท่าที่เจอนะคะ ก็ไม่ดุเลย บางตัวออกแนวติ๊งต๊องนิดๆ ขี้เล่นหน่อยๆ ><  พอเยี่ยมชมน้องหมาเสร็จก็ไปติดต่อห้องข้างในคะ เขามีให้สมัครโครงการพ่อ-แม่อุปถัมภ์


เราอุปถัมภ์น้องมาดี สาวน้อยหน้าหว๊านหวาน
นี่คะเราก็สมัครไปโดยการโอนเงินให้น้องๆเดือนละ300ทุกเดือนหรือใครจะให้หักผ่านบัตรเครดิตก็ได้นะ หรือสามารถเอาไปจ่ายที่เคาเตอร์เซอวิสทุกสาขา
เนื่องจากวันที่ไปฝนตก ก็เลยได้คุยกับคุณป้าที่เป็นเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง เขาก็บอกว่าเดี๋ยวจะมีที่บางเลนอีกที ที่นั้นมีสุนัขประมาณ800ตัวเลยคะ ก่อนหน้านี้สร้างเสร็จแล้วแต่หลังจากน้ำท่วมสิ่งก่อสร้างเสียหายหมด เลยต้องสร้างใหม่คะ แล้วคือตอนนี้สิ่งของที่จำเป็นและอยากได้มากที่สุดก็คือตัวนี้คะ

เป็นยารักษาของสุนัขที่มีอาการเกี่ยวปัสสาวะ เช่นน้องบุ้บบิ้บคะ
สุดท้ายอยากจะฝากถึงผู้ใจบุญและคนที่รักสุนัขทุกคน ถ้ามีเวลาว่างอยากให้ไปเยี่ยมพวกเขาบ้าง บางคนอาจไม่มีเงินหรือข้าวของไปบริจาค แต่คุณสามารถเดินเข้าไปเล่นกับพวกเขา กอดพวกเขา บอกพวกเขาให้สู้ๆ ดิฉันเชื่อว่าเขาสามารถรับรู้ความรู้สึกของเราได้คะ
เขาพูดไม่ได้หรอกคะว่าต้องการอะไร
เขาไม่สามารถบอกเราได้ว่าเขาเจ็บแค่ไหน
มีแต่เราเท่านั้นที่สามารถต่อชีวิตและลมหายใจของพวกเขาได้ จบการรีวิวเพียงเท่านี้คะ หวังว่ากระทู้นี้คงมีประโยชน์ไม่มากก็น้อยนะค่ะ ขอบคุณคะ

ปล. สิ่งที่มูลนิธิทำก็คือให้โอกาสให้ชีวิตน้องหมาเหล่านี้ ให้พวกเขาได้รับการดูแล การรักษา ให้พวกเขาได้มีข้าวกินไม่ต้องเป็นสุนัขจรจัด ขอบคุณเจ้าหน้าที่ทุกคนที่ทุ่มเทแรงกาย แรงใจ ขออานิสงส์ผลบุญที่ทำส่งเสริมให้ชีวิตมีแต่ความสุขนะคะ แล้วพบกันใหม่นะจ้าาหมาน้อย