แปลก....ที่การเลือกตั้งครั้งแรกปี2476 แทบจะไม่มีการค่อนแคะ “เพื่อนร่วมชาติ” คนอื่นๆ ในทำนองว่าคนด้อยการศึกษาหรือคนชนบทไม่ควรมีสิทธืมีเสียง.....ไม่มีแม้เสียงค่อนแคะเหน็บแนมเช่นนี้เล็ดลอดออกมาจากหอคอยงาช้างของคนที่จบการศึกษาสูงระดับปริญญาเอกแม้แต่น้อย   และไม่มีเสียงค่อนแคะจากคนกรุงกระทบหูของคนนอกกรุงเลย.....ต่างฝ่ายต่างเคารพสิทธิ์และเสียงว่าเท่ากันหมด  จะบ้านนอกหรือในกรุง  ปริญญาเอกหรือประถม......ซึ่งแตกต่างจากสมัยนี้อย่างสิ้นเชิง   สมัยที่ถือว่า”ช่องว่าง” ด้านการศึกษาถูกกระชับให้เล็กลแล้ว   และความเป็น”บ้านนอก” หรือ “ในกรุง”ก็เป็นเพียงสิ่งสมมุติอุปทานน้ำมาอ้างเพื่อยกฐานะของคนกลุ่มหนึ่งให้ดูดีกว่าคนอีกกลุ่มหนึ่งเท่านั้น     การเข้าถึงแหล่งข้อมูลแทบจะเท่าเทียมกันหมดไม่ว่าบ้านนอกหรือในกรุง......หากแต่การ “ทับถม” และ “ถากถาง” กลับดังก้องกังวานกว่าในอดีต     บ้างก็ว่าบางกลุ่มบางคนควรมีสิทธิ์มีเสียงมากกว่าคนบางกลุ่ม   ที่โหดเหี้ยมไปกว่านั้น......บางคนทับถมเพื่อนร่วมชาติด้วยกันถึงขั้นให้ “ลิงบาบูน” มาใช้สิทธิ์ใช้เสียงแทนจะดีมีคุณภาพกว่า!!    ระบอบประชาธิปไตยในประเทศไทยจึงเดินโซซัดโซเซเหมือนคนป่วย??    "การศึกษา" ไม่ทำให้บางคนสูงขึ้นเลยแม้แต่น้อย



การเลือกตั้งครั้งล่าสุดต้องล้มเหลวไม่เป็นตามที่คาดหวังและวางแผน.....สาเหตุหลักๆ ก็เพราะการโหมกระพือดูถูกเหยียดหยามการใช้สิทธิ์ใช้เสียงว่าของฉันมีคุณภาพกว่าของเธอ??  และที่สำคัญผู้กุมบังเหียนการเลือกตั้งก็เห็นดีเห็นงามไปด้วย  การเลือกตั้งจึงพับพาบลงอย่างน่าสะเทือนใจ.....ภาพผู้ใช้สิทธิ์ที่ต้องปีนข้ามประตูเหล็กเพื่อไปใช้สิทธิ์ใช้เสียง   ภาพผู้ใช้สิทธิ์พยายามเดินฝ่าฝูงคนที่กีดขวางพร้อมคำด่าสาปแช่ง(ในการไปใช้สิทธิ์ของตน)  แม้จะเป็นภาพที่ "งดงาม" ในระบอบประชาธิปไตย   หากแต่กลับกลายเป็นภาพที่น่า "สะพึงกลัว" สำหรับคนที่เรียกตัวเองว่า "ผู้ดีมีการศึกษา"


การ “ปฏิรูป” ที่กำลังดำเนินการในรัฐบาลปัจจุบัน ณ ตอนนี้คงจะเป็นเพียง “ปฏิรูป” เหมือนที่เคยถูกทำมาครั้งแล้วครั้งเล่า   ที่แทบจะไม่ได้ส่งผลอะไรเลยต่อการยกระดับ “จิตวิญญาณ” ในการเห็นคุณค่าของความเป็น “เพื่อนร่วมชาติ”  ด้วยกัน    รวมไปถึงการเคารพความแตกต่างด้านฐานะ  การศึกษา หรือแม้แต่ท้องถิ่นที่คนๆ นั้นถือกำเนิด.....สุดท้ายการ “ปฏิรูป” ก็คงจะลงเอยที่ “ปฏิโลม” เหมือนที่ผ่านๆ มา  (ปฏิโลม แปลว่า ทวนไปทวนมา)   อนิจจา....อนิจจาประเทศไทย