เรื่องมีอยู่ว่า พอผมดูเรื่อง Kiyuku Yawaku จบ แล้วอารมย์ค้าง ของขึ้น อยากดูหนังเก่าๆขึ้นมาซะงั้น เลยไปขุดหามาซะยกใหญ่ ทั้ง Be with you, Nada Sou Sou, Love Letter, Sky of Love, Crying out love in the center of the world หรือซีรีย์ Proposal Daisakusen นั่งไล่ดูมันติดๆกันเลย 2 วันเต็มๆ ว่าแล้ว.. ยังไงผมก็ชอบ Be with you ที่สุด (สำหรับการดูรอบที่ 3) แต่พอเริ่มดูรอบที่ 4 เท่านั้นแหละ ผมกลับคิดว่า Sky of Love นี่สุดยอดกว่า Be with you อีกแหะ ในแง่รายละเอียดและความเจ็บจี๊ด..
ล้ำลึกที่สุดก็คงเป็น "แหวน" รอบที่ 4 เนี่ยแหละ ถึงมาสังเกตุได้ว่า ความเป็นไปของแหวนนี่ มันมีตั้งกะต้นเรื่อง ยันท้ายเรื่องเลย นอกจากหน้าของมิกะกับฮิโระแล้ว แหวนคือสิ่งที่คุณจะเห็นมันอยู่เกือบจะทั้งเรื่องเลยก็ว่าได้ (แต่อาจไม่ทันได้สังเกตุ) มีอยู่ช๊อตนึงที่ไม่รู้ว่าผมเพ้อเจ้อไปเอง หรือผู้กำกับตั้งใจ คือตอนขึ้น ม. 5 แล้วฮิโระไม่ค่อยได้ไปโรงเรียน แล้วมิกะ ติดต่อไม่ได้จึงไปหาถึงบ้าน แล้วฮิโระไม่ยอมพบ นอนอยู่บนเตียง ดูครั้งที่ 1 ผ่านไป ดูครั้งที่ 2 ผ่านไป ดูครั้งที่ 3 เอ๊ะ มือมันแปลกๆ ท่านอนไม่เป็นธรรมชาติ ขัดหูขัดตา ดูครั้งที่ 4 เอ๊ะ หรือฮิโระ กำลังกุมแหวนไว้อยู่? เข้าสู่คำถามแรกเลยครับ เพื่อนๆคิดว่า ผมเพ้อเจ้อ หรือฮิโระน่าจะกุมแหวนไว้อยู่จริงๆ? อย่าลืมการเดินทางของแหวนด้วยนะครับ เอาเป็นว่าเขาใส่ใจมากๆ มากกว่าที่จะเป็นแค่พ๊อปธรรมดาๆ จะเห็นว่า มิกะใส่แหวน..ตลอดเวลา.. แม้จะในชุดนอน จนกระทั่งถอดเก็บไว้ในลิ้นชักหน่ะนะ หรือกระทั้งตอนที่นั่งอยู่บนรถไฟ ทั้งต้นเรื่องและท้ายเรื่อง มิกะใส่สร้อยที่มีแหวน 2 วงคล้องอยู่..
ยกตัวอย่างอีกช๊อตที่ผมไม่ทันสังเกตุ คือ ในห้องสมุด ที่กระดานดำ ตอนวันจบการศึกษา ที่มิกะเขียนว่า "ตอนนั้นเธอมีความสุขรึเปล่า?" แล้วก็ไปยืน ซาโยนาระ ฮิโระ ที่โรงยิม ก่อนที่จะเข้าห้องสมุดมาอีกทีแล้วเจอ "ตอนนั้นฉันมีความสุขมาก" และมิกะก็ บ๊ายบาย สักพักก็มีเสียงใสๆเพลงเพราะๆขึ้นมา มันช่างเหมาะเจาะซะจริง ประเด็นอยู่ที่ว่า ผมดูเวอร์ชั่นที่เขาแปลเนื้อเพลงด้วย เลยทำให้พลาดไป เพิ่งมาสังเกตุเห็นเอาตอนที่ดูรอบหลังๆว่า หลังจากมิกะ บ๊ายบาย ตอบกลับไป ก็มีต่อว่า.. "แต่ฉันจำมันไม่ได้เสียแล้ว.." วินาทีนั้น ผมอึ้งครับ จี๊ดเลย เพลงก็เปิดคลอไปซิ แล้วชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป มิกะขึ้นมหาลัย ดูมีความสุข ที่ได้อยู่กับเพื่อนๆ กับยู.. และก็อีกนั่นแหละสิ่งที่ผมพลาดไปในการดูครั้งสองครั้งแรก "ฉัน..จำไม่ได้แล้ว" -*- มันตอกย้ำจริงๆ สรุปคือ พอแปลเพลงแล้วซับมันยาวๆเร็วๆแถมเสียงเพลงก็ดังพอที่จะกลบเสียงของมิกะ ทำให้ผมดูช๊อตนั้นแบบผ่านๆ ไม่ได้อ่านจนหมด อันนี้ผมพลาดเอง
และที่สำคัญที่สุด ก็คือ มิกะ ทั้งตอนที่มีความสุข ยิ้ม เขิน หัวเราะ นิ่ง งง สงสัย เศร้า ร้องไห้ เสียใจ รายละเอียดอารมย์ต่างๆเยอะมากและเป็นธรรมชาติมากๆ ชนะมิโอะแบบกินขาด กลายเป็นมิโอะนี่ดูแข็งไปเลย ง่ายๆก็ลองไปสังเกตุตอนที่คุยจีบกันตอนปิดเทอมดู "งั้นก็บอกชื่อเธอมาก่อนสิ.. แปลว่าเธอสนใจฉันหรอ.. ไม่ใช่ แต่มันไม่ยุติธรรม.. ฉันชื่อ..ความลับ" ทุกช๊อตที่ซูมหน้าเลย สีหน้า สายตา มุมปาก เทียบกับที่คุยกันประโยคต่อประโยค เรานี่ยิ้มตามเลย..
สุดท้าย Sky of Love ก็เบียดแชมป์ 10 ปี (หนังที่ผมชอบมากที่สุด) อย่าง Be with you เข้าวินไปเรียบร้อย.. คือในแง่ความแปลกใหม่ ลำดับเรื่อง มุมมอง การเล่าเรื่อง Be with you ยังเหนือกว่า แต่เรื่องรายละเอียดเล็กๆน้อยๆกับอารมย์ Sky of Love นี่สุดกว่าแหะ.. ผมคิดว่างั้นนะ..
Sky of Love... Koizora
ล้ำลึกที่สุดก็คงเป็น "แหวน" รอบที่ 4 เนี่ยแหละ ถึงมาสังเกตุได้ว่า ความเป็นไปของแหวนนี่ มันมีตั้งกะต้นเรื่อง ยันท้ายเรื่องเลย นอกจากหน้าของมิกะกับฮิโระแล้ว แหวนคือสิ่งที่คุณจะเห็นมันอยู่เกือบจะทั้งเรื่องเลยก็ว่าได้ (แต่อาจไม่ทันได้สังเกตุ) มีอยู่ช๊อตนึงที่ไม่รู้ว่าผมเพ้อเจ้อไปเอง หรือผู้กำกับตั้งใจ คือตอนขึ้น ม. 5 แล้วฮิโระไม่ค่อยได้ไปโรงเรียน แล้วมิกะ ติดต่อไม่ได้จึงไปหาถึงบ้าน แล้วฮิโระไม่ยอมพบ นอนอยู่บนเตียง ดูครั้งที่ 1 ผ่านไป ดูครั้งที่ 2 ผ่านไป ดูครั้งที่ 3 เอ๊ะ มือมันแปลกๆ ท่านอนไม่เป็นธรรมชาติ ขัดหูขัดตา ดูครั้งที่ 4 เอ๊ะ หรือฮิโระ กำลังกุมแหวนไว้อยู่? เข้าสู่คำถามแรกเลยครับ เพื่อนๆคิดว่า ผมเพ้อเจ้อ หรือฮิโระน่าจะกุมแหวนไว้อยู่จริงๆ? อย่าลืมการเดินทางของแหวนด้วยนะครับ เอาเป็นว่าเขาใส่ใจมากๆ มากกว่าที่จะเป็นแค่พ๊อปธรรมดาๆ จะเห็นว่า มิกะใส่แหวน..ตลอดเวลา.. แม้จะในชุดนอน จนกระทั่งถอดเก็บไว้ในลิ้นชักหน่ะนะ หรือกระทั้งตอนที่นั่งอยู่บนรถไฟ ทั้งต้นเรื่องและท้ายเรื่อง มิกะใส่สร้อยที่มีแหวน 2 วงคล้องอยู่..
ยกตัวอย่างอีกช๊อตที่ผมไม่ทันสังเกตุ คือ ในห้องสมุด ที่กระดานดำ ตอนวันจบการศึกษา ที่มิกะเขียนว่า "ตอนนั้นเธอมีความสุขรึเปล่า?" แล้วก็ไปยืน ซาโยนาระ ฮิโระ ที่โรงยิม ก่อนที่จะเข้าห้องสมุดมาอีกทีแล้วเจอ "ตอนนั้นฉันมีความสุขมาก" และมิกะก็ บ๊ายบาย สักพักก็มีเสียงใสๆเพลงเพราะๆขึ้นมา มันช่างเหมาะเจาะซะจริง ประเด็นอยู่ที่ว่า ผมดูเวอร์ชั่นที่เขาแปลเนื้อเพลงด้วย เลยทำให้พลาดไป เพิ่งมาสังเกตุเห็นเอาตอนที่ดูรอบหลังๆว่า หลังจากมิกะ บ๊ายบาย ตอบกลับไป ก็มีต่อว่า.. "แต่ฉันจำมันไม่ได้เสียแล้ว.." วินาทีนั้น ผมอึ้งครับ จี๊ดเลย เพลงก็เปิดคลอไปซิ แล้วชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป มิกะขึ้นมหาลัย ดูมีความสุข ที่ได้อยู่กับเพื่อนๆ กับยู.. และก็อีกนั่นแหละสิ่งที่ผมพลาดไปในการดูครั้งสองครั้งแรก "ฉัน..จำไม่ได้แล้ว" -*- มันตอกย้ำจริงๆ สรุปคือ พอแปลเพลงแล้วซับมันยาวๆเร็วๆแถมเสียงเพลงก็ดังพอที่จะกลบเสียงของมิกะ ทำให้ผมดูช๊อตนั้นแบบผ่านๆ ไม่ได้อ่านจนหมด อันนี้ผมพลาดเอง
และที่สำคัญที่สุด ก็คือ มิกะ ทั้งตอนที่มีความสุข ยิ้ม เขิน หัวเราะ นิ่ง งง สงสัย เศร้า ร้องไห้ เสียใจ รายละเอียดอารมย์ต่างๆเยอะมากและเป็นธรรมชาติมากๆ ชนะมิโอะแบบกินขาด กลายเป็นมิโอะนี่ดูแข็งไปเลย ง่ายๆก็ลองไปสังเกตุตอนที่คุยจีบกันตอนปิดเทอมดู "งั้นก็บอกชื่อเธอมาก่อนสิ.. แปลว่าเธอสนใจฉันหรอ.. ไม่ใช่ แต่มันไม่ยุติธรรม.. ฉันชื่อ..ความลับ" ทุกช๊อตที่ซูมหน้าเลย สีหน้า สายตา มุมปาก เทียบกับที่คุยกันประโยคต่อประโยค เรานี่ยิ้มตามเลย..
สุดท้าย Sky of Love ก็เบียดแชมป์ 10 ปี (หนังที่ผมชอบมากที่สุด) อย่าง Be with you เข้าวินไปเรียบร้อย.. คือในแง่ความแปลกใหม่ ลำดับเรื่อง มุมมอง การเล่าเรื่อง Be with you ยังเหนือกว่า แต่เรื่องรายละเอียดเล็กๆน้อยๆกับอารมย์ Sky of Love นี่สุดกว่าแหะ.. ผมคิดว่างั้นนะ..