คือเราอายุ19เป็นนึกศึกษาปีหนึ่ง เราเรียนสายแพทย์อยู่มหาลัยย่านเมืองเอก เหตุเกิดวันสงกรานต์เราเจอแฟนเก่าเราที่เลิกกันไปเมื่อ2-3ปีก่อน พอเจอแล้วก็รู้สึกว่าน่ารักดีอยากคุยด้วยอยากอยู่ใกล้ๆแต่คุยๆไปเราก็ไม่รู้นะว่าเขามีแฟนใหม่ที่คบกันมาได้4เดือน ก็มารู้เอาหลังจากที่เราคุยกับเขาได้อาทิตย์นึงนี้แหละ แต่เราก้อคุยเฉยๆตามปะสาคนไม่มีแฟนเราเป็นคนติดเพื่อนติดครอบครัวด้วยแหละพอเวลาว่างๆเวลาอยู่หอไม่มีไรทำเราก็จะคุยกับเขา คุยในฐานะที่รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้วไม่ได้คิดจะแย่งหรือยังไงแต่ถ้าเขาเลิกกันก็อีกเรื่องนึง คุยกันไปได้อาทิตย์เกือบสองอาทิตย์เขาก็บอกว่าเขาเลิกกับแฟน อ่อเราก็อืมเฉยๆเลิกก็เลิก หลังจากนั้นเราก็คุยกันสนิทกันมากขึ้น ส่วนตัวเรานะเป็นคนเจ้าชู้อยู่แล้วเลยให้ความสำคัญกับเพื่อนครอบครัวมากกว่าคนที่ตัวเองกำลังคุยอยู่แล้ว เขาไม่ชอบผู้หญิงเที่ยว แรด กินเหล้า ติดยา ก็โอเคเราก้อไม่ได้อะไรกับพวกนั้นอยู่แล้วเพราะด้วยความที่เบื่อ แต่เขาก็เข้าใจไปเองว่าเราทำเพื่อเขา เออคิดแบบนี้ก็ดีแล้วแต่ละกันอย่างน้อยมันก็ไม่เสียหายอะไร เราคุยกันเขาก็มีคนเข้ามาเยอะนะเราด้วยความที่ว่าอยากเอาชนะเลยลองคุยจิงจังลองดูหยอดๆไปถ้าติดก้อคบดูถ้าไม่ติดก็ชั่งมัน แต่ที่ไหนได้เขากลับเล่นด้วย แล้วสุดท้ายก้อคบกัน เราก็คิดนะว่าเราเรียนสายที่มั่นคงแล้วอยากจะจิงจังกับใครสักคนก็คิดว่าจะจริงจังกับเขาพอคบกันแล้วได้สองอาทิตย์ลายเริ่มออกเขาเหมือนจะชอบสายที่เราเรียนแล้วเที่ยวไปบอกครอบครัวแล้วก็บอกเพื่อนว่าแฟนเป็นหมอเรียนบริหารของรามควบด้วยนะอวดอ้างไปเรื่อยเหมือนจะภูมิใจกว่าคนเรียนมากกกสนใจแต่เรื่องเดียวมีการไปดูถูกพี่ของตัวเองด้วยว่าเลือกแฟนไม่มีอนาคตเราก็พูดกลับไปว่าอนาคตเขาสร้างด้วยกันได้ความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนอย่าไปดูถูกเขาไอ่เราก็คิดหรือที่คบกูนี้เพราะสายที่กูเรียน?คิดแล้วขำโชคชะตานำพาคนแบบนี้มาให้มารู้ทีหลังโถ่วววอิดอกมันเป็นอย่างที่กูคิดนั้นแหละแต่เรารู้สึกเฉยๆไปเลยอะที่ว่าจะจริงจังตอนนี้ก็ไม่รู้สึกอะไรละแค่คบเฉยๆหรือเป็นเพราะเราติดเพื่อนติดครอบครัวกับเร่งทำเกรดด้วยแหละ เขาเลยดูไม่มีความสำคัญเลยเราคิดลบไปรึป่าวนี้ก็ไม่รู้นะแต่ถ้าจะให้เราสร้างอนาคตกับคนที่มองคนแต่ภายนอกเราก็รู้เลยแหละว่ามันไม่ใช่ ว่าไปละก็เสียดายกะจะจิงจังสักหน่อยสุดท้ายก็แค่คบผ่านๆ แต่อีก3เดือนเราก็ไปจีนละคงเลิกก่อนไป ขอบคุณที่อ่านจนจบ