สวัสดีคะ..

เรื่องมีอยู่ว่า.. เราย้ายคอนโดจากบางนามาอยู่แถวลาดพร้าว
เวลาจะเดินทางไปไหนก็ต้องขึ้น mrt ลาดพร้าวเพราะเป็นสถานีที่ใกล้ที่สุด
ครั้งแรกที่ไป(หลังจากที่ไม่ได้ไปมาหลายเดือน) เราจะไปสถานที่ที่นึงคะซึ่งไม่แน่ใจว่า
ต้องลงสถานีห้วยขวาง หรือ สุทธิสาร เราเลยเดินเข้าไปถามที่เคาท์เตอร์พนักงาน
ซึ่งตอนนั้นมีพนักงานผู้ชายคอยให้บริการอยู่ 2 คนคะ

          เรา : พี่คะ ถ้าจะไป ........... ต้องลงสถานีไหนคะ?
    พนักงาน(ที่เราชอบ) หันไปถามพนักงานอีกคน แต่อีกคนก็ไม่รู้555555
    เขาเลยโทรถามใครก็ไม่รู้ แล้วก็ได้ความว่า ลงห้วยขวาง

ระหว่างที่เดินลงบันไดเลื่อนไป เราก็เริ่มรู้สึกหลงชอบเขาแล้ว555
เพราะเขาน่าตาโอเคเลย เราไม่มีสเป็กนะ แต่พอเจอเขาแล้วแบบว่าใช่อะ


พอขากลับเราก็พยายามเดินหาทางออกฝั่งที่จะเจอเขา แต่ก็ไม่เจอ
เพราะจับทิศทางไม่ถูกว่าฝั่งไหนเป็นฝั่งไหน ตอนนั้นรู้สึกเศร้านิดๆ

      หลายวันผ่านไป..
เราก็ไปอีก คราวนี้ไปแบบหน้าสดเลย ทาแต่แป้ง คิ้วก็ไม่เขียน (คิดว่าคงไม่เจอเขาเพราะคราวนี้มาจากอีกฝั่งนึง)
คือเราเป็นลูกคนจีนด้วยคงจะนึกภาพคิ้วออก5555555555
วันนั้นเรามีเหรียญอยู่เต็มกระเป๋าเลย

ทันใดนั้น!!!!! สายตาเราก็เหลือบมองเห็นเค้าอยู่ที่เคาท์เตอร์พอดี!!!
ด้วยความที่อยากสนทนากับเขา ตอนนั้นในตัวมีแบงค์เดียวคือแบงค์พัน
เพื่อนๆเคยได้ยินคำคมที่บอกว่า "นอกจากแก้วแล้วสิ่งที่แตกไปแล้วไม่มีทางได้กลับคืนคือแบงค์พัน"ปะ
ตอนนั้นในใจคือแบบ กูไม่สนแล้วโว้ยยยยย แตกก็แตกสัด 55555
เรารีบเดินตรงดิ่งไปที่เคาท์เตอร์ แล้วแลกเหรียญ ได้สนทนากับเขาแค่ไม่กี่วิไม่กี่คำก็พอใจและ
พอแลกเสร็จพึ่งนึกขึ้นได้เลยคะว่า วัน ! นี้ ! กู ! มา ! หน้า ! สดดดดด..!!!!  555555
แต่ไม่เป็นไรคะมั่นหน้า 55555555555555

พอขากลับก็สูตรเดิมคะ พยายามจับทิศว่าเมื่อกี้มาทางไหน
สุดท้ายก็เดินผิดฝั่งอีกคะ T^T

หลังจากนั้นเราก็ไปอีก 2-3 ครั้ง แต่ก็ไม่เจอเขาคะ ทุกครั้งที่ไปเรามองหาเขาตลอด
สงสัยเรามาไม่ตรงเวลาที่เขาทำงานมั้งคะ หรือไม่ก็ไปคนละฝั่งที่เขาทำงานอยู่

ถ้าเขาเห็น หรือเพื่อนๆเขาเห็น ช่วยติดต่อกลับด้วยนะคะ
เราเป็นคนที่เชื่อในความรู้สึกแรกอะคะ ตอนเจอเขาครั้งแรกแล้วรู้สึกใช่ เลยอยากรู้จัก

เรื่องมันผ่านมา 3เดือนได้แล้วคะ จำได้แค่ว่าเขาสูงๆ ผิวสีแทน