กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่บอกเล่าการไปสอบตรงของผมนะครับ อาจมีเรื่องส่วนตัวมาเกี่ยว ไม่ชอบก็ตามสบายครับ

การเดินทางมาที่ชุมพรของผม มีแค่ 2 ครั้ง และมันคือเปลี่ยนชีวิตผม ที่นี่มีอะไรมากกว่าที่คุณคิด 1/58

ต้องบอกก่อนเลยว่านี่เป็นกระทู้รีวิว กระทู้แรก หลังจากที่ ตั้งกระทู้ไร้สาระมานานครับ มีอะไรผิดพลาดต้องขออภัย

(การมาครั้งแรก)


เป็นครั้งแรก ผมรู้จัก กับ อ.ปะทิว เพราะหลงทาง และก็ไปสะดุดตากับ สิ่งนี้ครับ

โอ้ว มีลาดกระบัง ชุมพรด้วย รู้สึกตื่นตาตื่นใจ เพราะไม่เคยรู้มาก่อน ว่ามีที่นี่อยู่ (ตอนนั้น โลกแคบมากครับ)
และได้เห็นสิ่งที่ประทับใจเรื่องนึง คือ รุ่นพี่มาส่งน้องที่มาสมัครสอบ
คุยเล่นกันอย่างสนุกสนาน เฮฮา
(แต่ก็ไม่คิดอะไรเพราะคิดว่าเป็นปรกติอยู่ กับ ระบบ มหาลัย) [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แต่ไม่ใช่ นั่นคือความคิดที่ผิดถนัด

(การมาครั้งที่ 2 ณ ก่อนวันสอบตรง)
ปีต่อมา ผมลองเลือกที่ จะสมัครที่นี่ พระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง วิทยาเขตชุมพรอุดมศักดิ์ 1/58 (นี่ยังไม่ได้เรียนเลยนะเออ)  แน่นอนครับ ทางบ้านไม่เห็นด้วย กับการเลือกสมัครสอบที่นี่ เพราะ ไกล กลัวผมอยู่ไม่ได้ ผมใช้เวลา 3 เดือนก่อนไปสอบรอบตรง ในการอธิบายให้ครอบครัวฟัง ตามคาดครับ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไม่สำเร็จ เค้าบอกแค่ว่า ให้ไปสอบอย่างเดียวแต่ ไม่ให้เรียน ผมได้แต่ตอบว่า โอเค เท่านั้น และที่แน่นอนกว่า คือ ไม่มีเพื่อนมาด้วยเลย #ร้องไห้หนักมาก แน่นอนแหละครับ ไกลมากเพราะ เรียนเทคนิคแถวสมุทรสาคร จึงไม่ค่อยมีใครมาเรียนที่นี่

ผมเดินทางด้วยรถไฟต้นทางจาก ศาลายา ปลายทาง ปะทิว  เวลา 16.00น - 01.00 น. ประมาณ 9 ชั่วโมง (เสียดายตั๋วหายหาไม่เจอ) ก่อนจะถึง ซัก 2-3 ชั่วโมง รุ่นพี่ เริ่มโทรเช็คเป็นระยะ ๆ ตอนนั้น คิดว่า รุ่นพี่โทรมาเช็คว่าเราถึงยัง พอถึงแล้ว ค่อยออกไปรับ!!
.
.
.
.แต่!!! มาถึงจริงๆ มีฝูงชน รออยู่ตรงสถานี 30 กว่าคน (ก่อม็อบชัว ไม่เดินเข้าไปหาแน่) รุ่นพี่โทรมาอีกครั้ง
รุ่นพี่ : น้องครับ อยู่ไหนเอ่ย
ผม : คือ....
รุ่นพี่ : แปบนะ (ตัดสาย)

คือ ตอนนั้นเงิบมาก มีคนชี้มาทางผม กลุ่มม็อบเริ่มมา เอาแล้วโดนเล่นแน่กู!!
มีผู้ชายคนนึ่ง เดินเข้ามา ถามว่า : น้อง"อิเล็ก"ป่าว
ผม : ก็ได้แต่ ผยักหน้า
รุ่นพี่ : โอเค ตามพี่มา
เงิบรอบ 2 รู้สึก มึนมาก เจอคำถาม น้องพีทใช่ไหมค๊ะ น้องกินไรยัง แว๊ะเซเว่นไหม น้องเรียน อิเล็กใช่ป่าว คือ พูดไม่ออก ครับ ผมขนาดนี้เลยหรอ แตกต่างกันขนาดนี้เลยหรอ กับบางมหาลัยที่ผมเจอมา

คือที่นี้ อยู่กันเป็นครอบครัวจริงๆๆครับ ไม่ว่าจะภาควิชาไหน เค้ารู้จักและช่วยเหลือกันตลอด

ผมได้ถามคำถามนึง ที่เจอคำตอบและเปลี่ยนความคิดผมไปมากมาย
ผม : เรียนอิเล็กหมดเลยหรอครับ
รุ่นพี่ : ใช่!!
ผม : มารอรุ่นน้องคนไหนอีกหรอครับ (เห็นมากันเยอะ)
รุ่นพี่ : อ๋อ!!!!ป่าวหรอก พวกพี่มารอน้องคนเดียวนั่นแหละ

อื้อหื้อ!!! พูดไม่ออกครับ  ความรู้สึกนี้ มันถามอะไรต่อไม่ออกจริงๆๆ
ตอนกำลังเดินออกจะสถานี รุ่นพี่อยู่หน้าผมหมดและ 55555 (เลยไม่เห็นม็อป) พอถึงที่พัก หลับครับ ไม่ไหว จริงๆ เพลีย!!!

พอตื่นเช้าขึ้นมา (ไม่อยากตื่น พี่เค้าปลุก 5.30 น.) ทำกิจวัตรเสร็จ ในใจที่อยากเห็นสิ่งแรกที่ตื่นขึ้นมา คือนี่ครับ

สวยมาก กับคำว่าทะเลที่นี่  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แอ๊ะ เดี๋ยวผมมานะครับ