โอกาสเสี่ยงตกงานสูงไหม เงินเดือนจะมากรึเปล่า ลองพิจารณากันดู (สำหรับการเรียนในคณะวิทยาศาสตร์การแพทย์ แถวม.ชื่อดังภาคเหนือ)

1.ไม่มีใบประกอบโรคศิลป์ ไม่สามารถทำงานเป็นเทคนิคการแพทย์ พยาบาลได้ เจาะเลือดไม่ได้ ผ่าตัดไม่ได้ รักษาคนไม่ได้ วิจัยได้อย่างเดียว

2. ไม่สามารถทำงานเป็นนักสาธารสุขแบบมีใบประกอบวิชาชีพได้ รุ่งสุดเห็นจะเป็นนักจุลชีววิทยา แต่ปี 2015 นักจุลชีววิทยาก็หางานได้ยากเช่นกัน

3.มีเพียงไปสอบขอใบประกอบการเป็นผู้เพาะเลี้ยงจุลินทรีย์และใช้จุลินทรีย์ที่ก่อโรคได้ เท่านั้น ของสภาวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี(ส่วนใหญ่ต้องทำงานเป็นนักจุลชีววิทยา)

4.โอกาสโตในสายงานเพื่อเป็นใหญ่ขององค์กรยาก ส่วนมากเป็นเจ้าหน้าที่ห้องแลบ เงินเดือนไม่สูง ถ้าเทียบกับสายงานข้างต้น

5.ตำแหน่งงานมักอยู่ล่างสุดของผังองค์องค์กร และยิ่งไปกว่านั้นบางที่รับเจ้าหน้าที่วิทยาศาสตร์การแพทย์ แต่กลับกลายเป็นว่ารับเฉพาะบุคคลในกลุ่มสหเวชศาสตร์เท่านั้น

6.ลองสอบถามข้อมูลจากคณะ หรือค่ายเพาะกล้า Med-Sci จะตอบว่าทำงานกรมวิทย์ หรือเซล หรือเรียนต่อเป็นนักวิจัย บอกเลยว่าตอนนี้คนกรมวิทย์ยังปะท้วงกันอยู่เลยในตำแหน่งนักวิทย์ว่าเงินเดือนน้อยประมาณ ไม่เกินหมื่นก็มี และอาชีพเงินเยอะคือเซลขายเครื่องมือ บอกเลยว่าสาขากลุ่มวิทยาศาตร์ชีวภาพทั้งหมดก็สามารถขายได้เช่นเดียวกัน ฉะนั้นให้ถามว่าจุดยืนของคณะนี้ และหลักสูตร อยู่ตรงไหนกันแน่??

7.บุคคลที่ประสบความสำเร็จจริงๆอันเนื่องมาจากหลักสูตร ต้องลองถามคณะดูว่าทำงานตรงสายมีกี่ %  อย่ารวมเซลเพราะไม่ใช้จุดประสงค์แท้จริงหรือ อาชีพอื่นที่ไม่ได้ใช้องค์ความรู้จากหลักสูตร หรือเป็นนักวิจัยจริงๆมีเท่าใด โอกาสโตในสายงานต้องลองถามวิทยาศาสตร์กลุ่มอื่นๆ ถึงโตได้ก็อาจเป็นเบื้องหลังให้แก่สาขาวิชาชีพอื่น

ความเห็นส่วนตัว : หลักสูตรยังไม่ค่อยมั่นคงหรือเปล่า??  เพราะมีการปรับปรุงบ่อยดูจากประวัติ และใช้การโฆษณาเป็นหลักในการเชิญชวน โดยเฉพาะชื่อเสียงของนักวิทยาศาตร์ที่มีชื่อเสียง หรืออาจารย์ แต่ทั้งนี้อยากให้ดูว่า ข้อมูลอาจารย์แต่ละคนจบอะไรมา จบที่ไหน เป็นต้น

คิดดีๆว่าหลักสูตรนี้ ตลาดแรงงานต้องการมากน้อยเพียงใด เพราะถ้าพลาด หรือรู้ว่าไม่ใช่สำหรับตัวเองอาจทำให้เสียเวลา ซิ่ว หรือไปเรียนป.ตรีใหม่ หรือเสี่ยงที่ทำงานไม่ตรงสาย เป็นได้

ทั้งนี้อยากให้ทุกคนที่อ่านใช้สติ ประเมินจากความเป็นจริง และหาจุดยืนที่แท้จริงของหลักสูตร ซึ่งเมื่อไม่กี่ปีก่อน คณะนี้มีหลักสูตร 5 ปี สาขาวิทยาศาสตร์การแพทย์ คู่ขนานนิติศสาตร์บัณฑิต และวิทยาศาสต์การแพทย์ คู่ขนานบริหารธุรกิจ จะได้เป็นแบบหมอพรทิพย์จริงๆๆหรือ ??
โดยถ้าใครเลือกสายบริหาธุรกิจ ก็ต้องทิ้งองค์ความรู้วิทย์แพทย์ ใครเลือกสายนิติกร ก็ต้องทิ้งองค์ความรู้สายวิทย์แพทย์ มันเป็นหลักสูตรเผื่อเลือกมากไปอะ และถ้าเหมือนรุ่นพี่หลายคนที่จบมาและต้องไปเรียนป.ตรีเพิ่มใหม่ ...อีกกี่ปีจะจบ  สุดท้ายต้องปิดหลักสูตร ..เหตุผล???

      ต่อมาตอนนี้เปิดให้เรียนถึงขั้นจบโทได้เลยเฉพาะสาขา  ...คำถามคือตลาดแรงงานต้องการขนาดนั้นจริงหรือ??  หางานง่ายเพราะองค์ความรู้กว้างไปหมด (ไม่เถียง) จริงหรือ ...ให้ตั้งคำถามรอไว้เลยสำหรับคนที่จะเข้าเรียน หรือเรียนไปแล้ว จะอยู่ตรงไหนในสังคม จะทำอาชีพอะไรได้กันแน่ องค์กรไหนบ้างที่จะรับ เซิสหาในเว็บสมัครงานง่ายรึเปล่า

       สุดท้าย สำหรับคนที่กำลังเรียนอยู่ หรือศิษย์เก่า ขอให้ไตร่ตรองให้ดีก่อนโต้แย้งนะ คิดให้ดีก่อน และรักตัวเองให้มากๆ ลองมองหาคำตอบเกี่ยวกับสายงานที่จบไปว่ามันชัดเจนแค่ไหน ซึ่งสำหรับผู้ที่กำลังเรียนอยู่ ก็ขอให้ฝึกทักษะสำหรับสร้างอาชีพไว้เยอะๆ เพราะถ้าวันนึง ที่คุณต้องจบจากคณะนี้ไป หลักสูตรของคณะนี้ก็จะเป็นใบเบิกทางอาชีพให้คุณส่วนนึง ซึ่งวันนึงคุณอาจจะรู้ว่า สิ่งที่ I พิมพ์จะถูกต้อง หรือผิด หรือไม่

หวังว่าเนื้อหาในประโยคพิมพ์นี้คงให้แง่คิดแก่บุคคล หลายๆคนได้
(ชีวิตของคนหลายคน อาจถูกกำหนดโชคชะตาโดยหลักสูตรที่เรียนจาก ป.ตรี แล้วถ้าไม่ใช่ ใครล่ะ จะรับผิดชอบ ถ้าไม่ใช่ตัวผู้เลือกเรียนเอง)