ผมไม่เข้าใจตัวเองครับ ทั้งๆที่เราก็จบกันแล้วแต่เรายังอยากอยู่ด้วยกัน
   เรื่องมันมีอยู่ว่า เรารักกันมาได้ปีกว่าๆอยุ่ด้วยกันทุกวัน ไปไหนไปด้วยกันประมาณนี้ รักกันมากด้วยนะครับมากจนผมเชื่อใจเธอ ไม่คิดว่าเธอจะจากผมไป คือเรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่เราย้ายไปอยู่หอใหม่ซึ่งตอนนั้นผมเพิ่งเรียนจบและผมรีบหางานทำเลยและหาที่ทำงานใกล้ๆเพื่อที่ผมจะได้อยู่กับเธอ เธออยู่ในช่วงปิดเทอมเลยหางานพาสไทม์ทำ ซึ่งเป็นงานบริการขายบัตรหนังอะไรประมาณนี้ครับ พอทำได้สัก 2-3 อาทิตย์เธอเริ่มแปลกไปครับ และผมก็เลยถามเธอแบบตรงๆเลย เธอบอกเธอมีชอบเพื่อนที่ทำงานด้วยกันเธอบอกผมว่าไม่ค่อยมีเวลาให้เธอเลย โธ๋!!ก็ผมเข้างานเช้าเลิกเย็น ส่วนเธอเข้างานบ่ายเลิกเที่ยงคืน จะมีเวลาไหนล่ะครับ พูดแบบนี้อาการหมดใจหรือเปล่าครับ และผมก็ตัดสินใจเลิกกับเธอ แต่ประเด็นมันอยู่ที่ทั้งๆที่เราเลิกกันแล้วแต่ความรู้สึกตอนอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมทุกอย่างครับ จะทำอะไรยังไง นอนยังนอนกอดกันทุกคืนเลย ผมบอกจะไปเธอไม่ให้ไปครับ เอาจริงๆผมก็ไม่อยากไปเหมือนกันแต่ทั้งๆที่รู้ว่าเธอรักคนอื่นแล้ว แต่ตอนอยู่ด้วยกันผมรับรู้ถึงอาการเธอยังรักผมอยู่นะ เอาไงทีนี้ มันยังไง ช่วยผมที คือมันผูกพันกันมากน่ะครับ ผมยังแอบคิดเลยว่าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม สิ้นเดือนเธอบอกจะลาออกเธอก็คงห่างจากคนนั้น แต่ผมยังเชื่อว่าความใกล้ชิดน่าจะเอาชนะได้ผมต้องรอดูอ่าครับ


ขอโทดด้วยนะครับ อ่านดูอาจจะวนไปวนมา
เพราะผมเพิ่งเป็นสมาชิคของ Pantip
ผมข้องใจเลยสมัครแล้วลองเล่นดู