ประสบการณ์สยองตอนไปเข้าค่ายลูกเสือ
เห็นช่วงนี้ทุกคนกำลังติดละครเรื่องนางชฎา ก็ทำให้เรานึกถึงเรื่องชวนขนหัวลุกขึ้นมาทันทีเลยค่ะ
ก่อนที่จะเข้าเรื่องนะคะ จริงแล้วๆ เราไม่ใช่คนมีสัมผัสพิเศษอะไร ออกจะเป็นคนจิตแข็งสักหน่อย
แต่เรื่องไปเข้าค่ายนี้ ยังไงๆ ก็ต้องมีเรื่องสยองอยู่ทุกที่อยู่แล้ว ซึ่งต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านกันหน่อยนะคะ
มันเริ่มจากตอนที่เราอยู่ ม.3 (ย้อนไปประมาณ 7 ปีที่แล้ว) เราต้องไปเข้าค่ายลูกเสือค่ะ ขึ้นชื่อมากเลยจังหวัดนี้ สระบุรี
หลายคนก็น่าจะรู้ๆ อยู่ว่าจังหวัดนี้มีหลายค่ายมาก แถมภูมิประเทศก็เป็นแบบภูเขาล้อมรอบทุกทิศ
บอกเลยตอนนั้นไม่ได้มีความกลัวอะไร แต่ก่อนจะไปอาจารย์ที่เคยไปค่ายมาทุกปีมาเล่าให้ฟังค่ะว่าเจอเรื่องผีๆ
เราก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ด้วยความที่ตื่นเต้นจะได้ไปค่ายมากกว่าก็เลยไม่สนใจอะไรอีก
ทีนี้พอมาถึงค่าย (ไม่ขอเอ่ยนามนะคะ) บอกเลยว่าจะกันดารไปไหนนนนนนนนน!!!! คือหันไปทางก็มีแต่ภูเขา
เราก็แบบตื่นเต้นอ่ะ อยากเข้าฐานเดินทางไกลเร็วๆ บอกเลยว่าเดินไปกลับ 14 กิโล แม่เจ้าโว้ยยยยย ขาลากสิคะ
พอทำกิจกรรมอะไรเรียบร้อยก็ถึงเวลาเข้านอน บอกเลยว่าบรรยากาศตอนกลางคืนหนาวมากกกก อากาศติดภูเขานี่เย็นจับใจ
โรงนอนที่นักเรียนนอนกันก็เป็นโรงนอนยาว มีห้องน้ำ ห้องอาบน้ำในตัว แบ่งแยกชัดเจนฝั่งชายฝั่งหญิง
ด้วยความที่เหนื่อยและก็เพลียมากๆ เราก็เลยหลับไปแบบไม่รู้เรื่องเลยค่ะ พอตื่นมาอีกทีก็ได้ยินเพื่อนคุยๆ กันว่าได้ยินเสียงหมาหอน
ในใจตอนนั้นไม่เชื่อเลยค่ะ สาบานเลยว่าไม่เชื่อ เพราะเราคิดว่าคงเป็นพวกพี่ๆ หรือไม่ก็อาจารย์แกล้งเปิดเสียงหมาหอนก็ได้
แต่พอมาคืนที่สองนี่สิคะ คราวนี้นอนไม่ค่อยหลับ อากาศก็ไม่รู้จะเย็นไปไหน แต่วันนี้กลับเงียบผิดปกติ เงียบแบบวังเวงมาก
จนกระทั่งผ่านไปประมาณตีหนึ่งตีสองนี่แหละค่ะ บนหัวเราเป็นหน้าต่างมุ้งลวดพอดี เรารู้สึกเลยค่ะว่าเหมือนมีคนเดินผ่าน
คือมันเร็วมาก เราก็คิดในใจว่าคงเป็นลมพัด แต่เพื่อนเราที่นอนด้วยกันข้างสิคะ ลืมตาค้างเลย
เราถามว่ายังไม่นอนอีกเหรอ นางตอบกลับมาว่านอนไม่ได้ เห็นอะไรก็ไม่รู้เดินวนเวียนอยู่แถวหัวนอน
พอได้ยินนางบอกแค่นั้นแหละ ขนลุกเกรียวเลย เพื่อนเองก็ขยับมานอนใกล้ๆ บอกว่าเห็นเหมือนกันใช่ไหม
เราไม่ได้ตอบอะไรนางเลยค่ะ นอนหลับตาปี๋อย่างเดียว แต่ยิ่งหลับตาการรับรู้ทางด้านโสตประสาทก็จะยิ่งดีขึ้น
คราวนี้มาเป็นเสียงค่ะ หวิวๆ อย่างกับเสียงลมพัดเอื่อยๆ คือไม่รู้ว่าลมพัดมันมีเสียงไหม แต่มันเบามาก จนเพื่อนเราต้องนอนกอดเราแน่เลยค่ะ
คือนางเป็นคนกลัวผีขึ้นสมอง ต่างคนต่างไม่พูดนะคะ แต่หลับไม่ลงแล้วตอนนั้น
ทีนี้พอถึงประมาณ ตี 5 เค้าเรียกรวมพลไปออกกำลังกาย ทุกคนก็ออกไปแล้วนะคะ พอออกกำลังกายเสร็จก็กลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
แต่มีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งนั่งจับกลุ่มคุยกัน เราก็เข้าไปฟังเขาเล่าด้วย เพื่อนก็เล่าให้ฟังว่า
เมื่อคืนนี้หลังจากที่เสร็จกิจกรรมรอบกองไฟ บังเอิญมีผู้หญิงคนหนึ่ง ขอเรียกตัวย่อว่า พ นะคะ
พ อยากเข้าห้องน้ำมากๆ ก็เลยชวนเพื่อนไปอีกหนึ่งคนไปเข้าห้องน้ำที่ตีนเขา ทีนี้เพื่อนก็บอกว่าจะรออยู่แถวหน้าห้องน้ำนี่แหละ (ตามที่เขาเล่ามา)
ระหว่างที่ พ เข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวแล้วก็จะเปิดประตู นางเปิดไม่ได้ค่ะ เขย่าแรงๆ สักพักมันก็เปิดออก
ทีนี้มาล้างมือที่อ่าง พ บอกว่าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดเนตรนารีมายืนล้างมือเหมือนกัน
แต่นางก็บอกว่าสงสัยนะคะว่าทำไมต้องใส่ชุดเนตรนารีเต็มยศด้วย หรือว่าจะใส่แสดงละครรอบกองไฟก็ไม่รู้
พ บอกว่าไม่ได้คุยอะไรกันเลยนะคะ แต่นางบอกว่าแค่ยิ้มๆ ให้เท่านั้นแล้วนางก็เดินออกไปจากห้องน้ำ
ทีนี้พอ ด.ญ. พ เดินออกมา นางก็ถามเพื่อนที่รออยู่หน้าห้องน้ำว่าเจอเพื่อนที่ใส่ชุดเนตรนารีเดินออกมามั้ย
เพื่อนนางบอกว่าไม่เห็น มีแค่เราสองคนเท่านั้น พอจบประโยคเท่านั้นแหละ นางก็รีบเดินจ้ำอ้าวเข้าโรงนอนทันทีเลย (ตามที่ได้ยินเขาเล่า)
พอเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้อาจารย์ฟัง อาจารย์บอกว่าเจอกันทุกปี แล้วส่วนมากจะเป็นนักเรียนหญิงที่โดนดี
มีรูปให้ประกอบให้ดูด้วยค่ะ เราวาดร่างๆ ว่านะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
อาจารย์เคยไปสืบมานะคะว่าทำไมถึงเจอเรื่องนี้ซ้ำๆ ทุกปี ก็เลยรู้มาว่า
เด็กคนนั้นป่วยมากตอนไปเข้าค่าย แล้วเราเคยบอกแล้วใช่มั้ยคะว่ามันค่อนข้างกันดาร
นางตายไปแล้วไม่รู้กี่ปีก่อนที่เราจะไปค่ายลูกเสือ อาจารย์ว่านางมีโรคประจำตัว แล้วไปส่งโรงพยาบาลไม่ทัน นางก็เลยวนเวียนอยู่ที่ค่ายมั้งคะ (คิดเอาเอง)
เราน่ะไม่เห็นหรอก แต่ว่าเพื่อนมาเล่าประกอบกับอาจารย์มาพูด เราก็เลยค่อนไปทางเชื่อมากกว่า เพราะบรรยากาศมันชวนให้น่าคิดมากๆ
หลังจากนั้นก็ไม่ได้ไปค่ายที่ไหนอีกค่ะ แต่ก็มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับผีๆ อีกเยอะ
บางทีก็ฝันเห็นว่ามีกุมารทองมายืนเท้าสะเอวแล้วชี้หน้า
บางทีฝันเห็นตัวเองใส่ชุดไทยยืนมองตัวเองจากมุมห้อง
บางทีก็ชอบได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ โดนผีอำก็เคยมาแล้ว
ล่าสุดนี่เป็นลางสังหรณ์ค่ะ เดินออกจากบ้านขี้นกตกใส่ เค้าทำนายว่าเพื่อนจะนำข่าวร้ายมาให้
ผ่านไปหนึ่งวันเพื่อนโทรมาบอกว่าเพื่อนในห้องรถคว่ำแถวบางนา
คือบางทีเรื่องพวกนี้ไม่จำเป็นต้องเชื่อก็ได้ค่ะ แต่ไม่ลบหลู่จะดีกว่า
ยิ่งเราไปสอนเด็กที่ต่างจังหวัดนะคะ ชาวบ้านเค้าเชื่อเรื่องผีสางกันมาก เรียกได้ว่ากลัวกันเลย
บางคนก็ว่าผีปอบ ผีเป้ายังมีอยู่ แต่เราไม่เคยเห็นหรอกนะคะว่าหน้าตามันเป็นยังไง
อันนี้อยากเล่าให้ฟังค่ะ แบบว่าดูนางชฎาแล้วมันหลอนจริงๆ
ประสบการณ์เรื่องลี้ลับ วังเวง
เห็นช่วงนี้ทุกคนกำลังติดละครเรื่องนางชฎา ก็ทำให้เรานึกถึงเรื่องชวนขนหัวลุกขึ้นมาทันทีเลยค่ะ
ก่อนที่จะเข้าเรื่องนะคะ จริงแล้วๆ เราไม่ใช่คนมีสัมผัสพิเศษอะไร ออกจะเป็นคนจิตแข็งสักหน่อย
แต่เรื่องไปเข้าค่ายนี้ ยังไงๆ ก็ต้องมีเรื่องสยองอยู่ทุกที่อยู่แล้ว ซึ่งต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านกันหน่อยนะคะ
มันเริ่มจากตอนที่เราอยู่ ม.3 (ย้อนไปประมาณ 7 ปีที่แล้ว) เราต้องไปเข้าค่ายลูกเสือค่ะ ขึ้นชื่อมากเลยจังหวัดนี้ สระบุรี
หลายคนก็น่าจะรู้ๆ อยู่ว่าจังหวัดนี้มีหลายค่ายมาก แถมภูมิประเทศก็เป็นแบบภูเขาล้อมรอบทุกทิศ
บอกเลยตอนนั้นไม่ได้มีความกลัวอะไร แต่ก่อนจะไปอาจารย์ที่เคยไปค่ายมาทุกปีมาเล่าให้ฟังค่ะว่าเจอเรื่องผีๆ
เราก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ด้วยความที่ตื่นเต้นจะได้ไปค่ายมากกว่าก็เลยไม่สนใจอะไรอีก
ทีนี้พอมาถึงค่าย (ไม่ขอเอ่ยนามนะคะ) บอกเลยว่าจะกันดารไปไหนนนนนนนนน!!!! คือหันไปทางก็มีแต่ภูเขา
เราก็แบบตื่นเต้นอ่ะ อยากเข้าฐานเดินทางไกลเร็วๆ บอกเลยว่าเดินไปกลับ 14 กิโล แม่เจ้าโว้ยยยยย ขาลากสิคะ
พอทำกิจกรรมอะไรเรียบร้อยก็ถึงเวลาเข้านอน บอกเลยว่าบรรยากาศตอนกลางคืนหนาวมากกกก อากาศติดภูเขานี่เย็นจับใจ
โรงนอนที่นักเรียนนอนกันก็เป็นโรงนอนยาว มีห้องน้ำ ห้องอาบน้ำในตัว แบ่งแยกชัดเจนฝั่งชายฝั่งหญิง
ด้วยความที่เหนื่อยและก็เพลียมากๆ เราก็เลยหลับไปแบบไม่รู้เรื่องเลยค่ะ พอตื่นมาอีกทีก็ได้ยินเพื่อนคุยๆ กันว่าได้ยินเสียงหมาหอน
ในใจตอนนั้นไม่เชื่อเลยค่ะ สาบานเลยว่าไม่เชื่อ เพราะเราคิดว่าคงเป็นพวกพี่ๆ หรือไม่ก็อาจารย์แกล้งเปิดเสียงหมาหอนก็ได้
แต่พอมาคืนที่สองนี่สิคะ คราวนี้นอนไม่ค่อยหลับ อากาศก็ไม่รู้จะเย็นไปไหน แต่วันนี้กลับเงียบผิดปกติ เงียบแบบวังเวงมาก
จนกระทั่งผ่านไปประมาณตีหนึ่งตีสองนี่แหละค่ะ บนหัวเราเป็นหน้าต่างมุ้งลวดพอดี เรารู้สึกเลยค่ะว่าเหมือนมีคนเดินผ่าน
คือมันเร็วมาก เราก็คิดในใจว่าคงเป็นลมพัด แต่เพื่อนเราที่นอนด้วยกันข้างสิคะ ลืมตาค้างเลย
เราถามว่ายังไม่นอนอีกเหรอ นางตอบกลับมาว่านอนไม่ได้ เห็นอะไรก็ไม่รู้เดินวนเวียนอยู่แถวหัวนอน
พอได้ยินนางบอกแค่นั้นแหละ ขนลุกเกรียวเลย เพื่อนเองก็ขยับมานอนใกล้ๆ บอกว่าเห็นเหมือนกันใช่ไหม
เราไม่ได้ตอบอะไรนางเลยค่ะ นอนหลับตาปี๋อย่างเดียว แต่ยิ่งหลับตาการรับรู้ทางด้านโสตประสาทก็จะยิ่งดีขึ้น
คราวนี้มาเป็นเสียงค่ะ หวิวๆ อย่างกับเสียงลมพัดเอื่อยๆ คือไม่รู้ว่าลมพัดมันมีเสียงไหม แต่มันเบามาก จนเพื่อนเราต้องนอนกอดเราแน่เลยค่ะ
คือนางเป็นคนกลัวผีขึ้นสมอง ต่างคนต่างไม่พูดนะคะ แต่หลับไม่ลงแล้วตอนนั้น
ทีนี้พอถึงประมาณ ตี 5 เค้าเรียกรวมพลไปออกกำลังกาย ทุกคนก็ออกไปแล้วนะคะ พอออกกำลังกายเสร็จก็กลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
แต่มีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งนั่งจับกลุ่มคุยกัน เราก็เข้าไปฟังเขาเล่าด้วย เพื่อนก็เล่าให้ฟังว่า
เมื่อคืนนี้หลังจากที่เสร็จกิจกรรมรอบกองไฟ บังเอิญมีผู้หญิงคนหนึ่ง ขอเรียกตัวย่อว่า พ นะคะ
พ อยากเข้าห้องน้ำมากๆ ก็เลยชวนเพื่อนไปอีกหนึ่งคนไปเข้าห้องน้ำที่ตีนเขา ทีนี้เพื่อนก็บอกว่าจะรออยู่แถวหน้าห้องน้ำนี่แหละ (ตามที่เขาเล่ามา)
ระหว่างที่ พ เข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวแล้วก็จะเปิดประตู นางเปิดไม่ได้ค่ะ เขย่าแรงๆ สักพักมันก็เปิดออก
ทีนี้มาล้างมือที่อ่าง พ บอกว่าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดเนตรนารีมายืนล้างมือเหมือนกัน
แต่นางก็บอกว่าสงสัยนะคะว่าทำไมต้องใส่ชุดเนตรนารีเต็มยศด้วย หรือว่าจะใส่แสดงละครรอบกองไฟก็ไม่รู้
พ บอกว่าไม่ได้คุยอะไรกันเลยนะคะ แต่นางบอกว่าแค่ยิ้มๆ ให้เท่านั้นแล้วนางก็เดินออกไปจากห้องน้ำ
ทีนี้พอ ด.ญ. พ เดินออกมา นางก็ถามเพื่อนที่รออยู่หน้าห้องน้ำว่าเจอเพื่อนที่ใส่ชุดเนตรนารีเดินออกมามั้ย
เพื่อนนางบอกว่าไม่เห็น มีแค่เราสองคนเท่านั้น พอจบประโยคเท่านั้นแหละ นางก็รีบเดินจ้ำอ้าวเข้าโรงนอนทันทีเลย (ตามที่ได้ยินเขาเล่า)
พอเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้อาจารย์ฟัง อาจารย์บอกว่าเจอกันทุกปี แล้วส่วนมากจะเป็นนักเรียนหญิงที่โดนดี
มีรูปให้ประกอบให้ดูด้วยค่ะ เราวาดร่างๆ ว่านะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
อาจารย์เคยไปสืบมานะคะว่าทำไมถึงเจอเรื่องนี้ซ้ำๆ ทุกปี ก็เลยรู้มาว่า
เด็กคนนั้นป่วยมากตอนไปเข้าค่าย แล้วเราเคยบอกแล้วใช่มั้ยคะว่ามันค่อนข้างกันดาร
นางตายไปแล้วไม่รู้กี่ปีก่อนที่เราจะไปค่ายลูกเสือ อาจารย์ว่านางมีโรคประจำตัว แล้วไปส่งโรงพยาบาลไม่ทัน นางก็เลยวนเวียนอยู่ที่ค่ายมั้งคะ (คิดเอาเอง)
เราน่ะไม่เห็นหรอก แต่ว่าเพื่อนมาเล่าประกอบกับอาจารย์มาพูด เราก็เลยค่อนไปทางเชื่อมากกว่า เพราะบรรยากาศมันชวนให้น่าคิดมากๆ
หลังจากนั้นก็ไม่ได้ไปค่ายที่ไหนอีกค่ะ แต่ก็มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับผีๆ อีกเยอะ
บางทีก็ฝันเห็นว่ามีกุมารทองมายืนเท้าสะเอวแล้วชี้หน้า
บางทีฝันเห็นตัวเองใส่ชุดไทยยืนมองตัวเองจากมุมห้อง
บางทีก็ชอบได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ โดนผีอำก็เคยมาแล้ว
ล่าสุดนี่เป็นลางสังหรณ์ค่ะ เดินออกจากบ้านขี้นกตกใส่ เค้าทำนายว่าเพื่อนจะนำข่าวร้ายมาให้
ผ่านไปหนึ่งวันเพื่อนโทรมาบอกว่าเพื่อนในห้องรถคว่ำแถวบางนา
คือบางทีเรื่องพวกนี้ไม่จำเป็นต้องเชื่อก็ได้ค่ะ แต่ไม่ลบหลู่จะดีกว่า
ยิ่งเราไปสอนเด็กที่ต่างจังหวัดนะคะ ชาวบ้านเค้าเชื่อเรื่องผีสางกันมาก เรียกได้ว่ากลัวกันเลย
บางคนก็ว่าผีปอบ ผีเป้ายังมีอยู่ แต่เราไม่เคยเห็นหรอกนะคะว่าหน้าตามันเป็นยังไง
อันนี้อยากเล่าให้ฟังค่ะ แบบว่าดูนางชฎาแล้วมันหลอนจริงๆ