กระทู้นี้อยากจะแชร์ประสบการณ์เกี่ยวกับค่านิยมของคนไทยวัยทำงานหลาย ๆ คน ที่อยากหรู อยากดูดี แต่ทำให้ตัวเองไม่มีจะกิน ไว้เป็นอุทธาหรณ์ค่ะ ดิฉันทำงานบริษัทเอกชนมา 10 กว่าปี เจอเด็กจบใหม่หลายคน พอเริ่มทำงานมีเงินเดือน (แค่หมื่นกว่าบาท) ก็พากันไปออกรถ รายแรกเป็นน้องผู้ชาย (ลูกน้องดิฉันเอง) เงินเดือน 12,000 บาท ไปออกรถป้ายแดงมาก ผ่อนเดือนละ 10,000 บาท พระเจ้า....เหลือ 2 พัน อดมื้อกินมื้อ มื้อที่ไม่อดก็กินมาม่า ขับรถมาทำงานบางวัน ดิฉันถามว่า ซื้อรถแล้วทำไมไม่ขับมาทำงาน น้องบอกว่าไม่มีตังค์เติมน้ำมัน ต้องรอเงินเดือนออกก่อน แล้วจะขับมา (คือเงินเดือนออกถึงมีตังค์ไปเติมน้ำมันนั่นเอง) ดิฉันคิดว่าน้องคนนี้แปลกแล้ว อีก 1 ปีต่อมา เจออีกคนค่ะ เป็นน้องผู้หญิง เงินเดือน 15,000 บาท ไปออกรถมือ 2 มา แต่นาน ๆ จะขับรถมาทำงานสักที ดิฉันเลยถามว่า มีรถทำไมไม่ขับ จอดไว้เฉย ๆ ไม่ค่อยขับเครื่องยนต์จะเสียนะ น้องบอกว่า หนูผ่อนรถกับจ่ายค่าเช่าหอ เหลือเงินไว้กินข้าวเดือนละ 3 พัน แหะ ๆ แน่นอน ไม่มีตังค์เติมน้ำมันค่ะ หนูเลยจอดไว้เฉย ๆ พอถึงรอบต้องต่อประกันรถ น้องบ่น ๆ ว่าเงินช็อตต้องบากหน้าไปแบมือขอพ่อแม่

เฮ้อ...ดิฉันเห็นแล้วเศร้าจิตค่ะเด็กไทย เด็ก ๆ คิดว่าพอมีรายได้ต้องมีรถ มันเท่ห์ มันดูดี แต่แทบจะไม่เหลือตังค์ไว้กินไว้ใช้ในชีวิตประจำวัน ยิ่งเงินเก็บไม่ต้องพูดถึง (เพราะไม่มีเลย) มันน่าเศร้านะคะ เขียนมาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง เผื่อใครอ่านเจอ แล้วยังมีรายได้ไม่เยอะ แต่คิดจะซื้อรถ ลองคิดใหม่ได้นะคะ