เรามีประสบการณ์เกี่ยวกับการโดนผีอำบ่อยมากค่ะ จำได้ว่าตั้งแต่อายุ 17 มักจะมีเรื่องแปลกๆ ตลอดเรยค่ะ ตอนโดนผีอำครั้งแรกจำได้ว่านอนอยู่ที่บ้านซึ่งเป็นห้องเก่าของพี่สาวเรา ........... พี่สาวเราแต่งงานเรยย้ายไปอยู่บ้านใหม่เรยยึดห้องพี่สาวค่ะ แฮ่ๆๆ ^^ ก่อนนอนเราเป็นคนไม่ค่อยชอบไหว้พระค่ะ พอถึงที่นอนก่อหลับเรย ไมได้สนใจอะไร พอดึกๆๆเรากำลังหลับสบาย อยู่ดีๆ ก่อมีอาการแบบกึ่งตื่นกึ่งฝันจะว่าเป็นความฝันก่อไม่ใช่แต่ภาพทุกอย่างมันชัดและรู้สึกได้ เราลืมตาแร้วเห็นมีเศษผ้าจำนวนมากๆๆ ตกจากเพดานห้องมาที่เตียงเรา แร้วอยู่ดีๆๆ ก็ปรากฎเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 9-10 ขวบ ผมสั้นมานั่งคร่อมเราทำให้เราขยับตัวไม่ได้ เราพยายามมองไปที่หน้าของเขาแต่เขาไม่มีหน้าค่ะ!!! .......... คือหน้าเขามืดดำไปหมดเรย เรากลัวมากพยายามท่องบทสวดมนต์แต่ไม่ได้ผลค่ะ เราเรยพยายามเรียกพ่อกับแม่ แต่เสียงไม่ออก จนเราเรียกพ่อกับแม่ต่อไปเรยๆ จนเสียงเริ่มออก แบบ อึก อักๆๆๆ พ่อคงจะได้ยินพ่อเรยมาตบฝนังห้องเรียกเราจากนั้นเด็ก ผญ คนนั้นก่อปล่อยเรา เราเรยลุกจากที่นอนรีบวิ่งไปหาพ่อกับแม่  
......................ตอนนั้นเรากลัวมาทั้งกลัวทั้งร้องไห้ จนไปไม่กล้ากลับไปนอนที่ห้อง หลังจากเหตุการณ์วันนั้นเราไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเพราะคนอื่นคิดว่าเราฝันกลัวไปเอง แร้วเรื่องก่อหายไปเป็นปีๆๆ เราย้ายไปอยู่ห้องใหม่แร้วทุบห้องเก่าทิ้ง จนมาถึงตอนทีเราอายุประมาณ 18 ปี ญาติเราเสียเราเรากับครอบครัวได้ฌาปณกิจศพที่ป่าช้า หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน เราเริ่มรู้สึกกลัวอะไรไม่รู้เรยนั่งสวดมนต์ แร้วหลับพอดีกๆๆ บรรยากาศที่บ้านมันเงียบและวังเวงมากไม่มีแม้แต่เสียงหมาเห่า อยู่ดีๆเราก็ได้ยินเสียงเหมือนคน จิกปาก 3 ครั้ง รู้สึกได้ว่าเสียงมาจากปลายเท้า (ซึ่งเรานอนตะแคงอยู่)  แร้วอยู่ดีๆเท้าเริ่มชาและชาขึ้นมาเรยๆๆ จนชาไปทั้งตัวเราเริ่มขยับตัวไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ และมีลักษณะเหมือนกึ่งตื่นกึ่งฝัน เราเห็นกลุ่มควันสีเทาๆ ลอยมาอยู่ตรงหน้ารูปร่างเหมือนคนแต่ไม่มีหน้าา!!! เราร้องไห้ สวดมนต์ไม่ได้ผล เราเรยเรียกพ่อกับแม่อีกเหมือนเดิมค่ะ เสียงไม่ออก เราก็เรียกต่อไปเรื่อยๆ เสียงเริ่มออกพ่อเรยลุกมาตบฝนังห้องอีก แร้วเขามาในห้องเรียกเราตื่น เราเรยสะดุ้งตื่นพร้อมน้ำตา พ่อเรยถามว่าญาติมาหาเหรอเราก็บอกว่าไม่รู้เราไม่เห็นหน้า พ่อเราเรยบอกให้เราไปนอนกับแม่ ส่วนพ่อนอนที่ห้องเรา พอรุ่งเช้าพ่อพาเราไปหลวงพ่อที่วัด หลวงพ่อก่อถามว่าใครมาหาเหรอ เราก็บอกว่าไม่รู้ มันเป็นควันไม่มีหน้า หลวงพ่อบอกว่าเราเป็นคนจิตอ่อน จิตสามารถรับรุ้ในสิ่งที่มองไม่เห็น หลวงพ่อบอกให้เวลานอนให้สวดมนต์ เวลานอนหงายอย่าเอามือวางบนหน้าอก แร้วหลวงพ่อก่อผูกสายสิญจน์ให้ที่ข้อมือ

...............จากวันนั้นเหตุการณ์ดังกล่าวก่อหายไปจนเราเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยต้องอยุ่หอพัก เราก็เจอเรื่องลี้ลับดังกล่าว เขาเป็นผู้ชายรูปร่างสูง ผมสั้นสวมเสื้อยือสีน้ำเงิน กางเกงขายาวเขายืนอยู่ตรงประตูห้องเราเดินเข้ามาหาเรา เราพยายามมองแต่เขาก่อไม่มีหน้า  จากนั้นนั้นเราเรยขอย้ายห้องไปอยู่ห้องอื่น

บางครั้งเราอยากทำบุญกรวดน้ำไปให้ แร้วเราก่อยากจะรู้ว่าเปนใคร