** ยืมไอดีพี่มานะคะ

คือว่าหนูอายุ 14 ปีค่ะ กำลังขึ้น ม.3 แต่ว่าสูง 174 ซม. (วัดล่าสุด ม.1 เทอม 2 ค่ะ ไม่กล้าวัดต่อ TT)
ทุกข์ใจมากๆ ค่ะ แม่สูง 155 พ่อสูง 175 แล้วหนูเป็นคนไม่กินนมกินผัก ไม่รู้ทำไมถึงสูงได้ขนาดนี้
ตอนช่วงประถมนี่โดนล้อบ่อยมากค่ะ. เป*ต บ้างล่ะ โย่ง บ้าง  นกกระยาง บ้าง. ทรมานใจสุดๆ ค่ะ
ผู้ใหญ่ที่บ้านก็จะบอกเสมอว่า สูงแหละดี โตขึ้นจะได้เปรียบ (แต่ประเด็นคือกว่าจะโตนี่แหละค่ะ)
เวลาไปไหนมาไหนเจอผู้ใหญ่ก็จะบอกว่าเป็นนางแบบนะโตขึ้น หน้าเราสวย หุ่นเราดีนะ. อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ
ดีใจนะที่มีคนชม แต่ความฝันหนูไม่ได้ไปทางนั้นเลยค่ะ ตอนนี้ที่โรงเรียนก็มีเพื่อนน้อย เพราะส่วนมากมีแต่คนตัวเล็กๆ
ต้องหาคนกลุ่มสูงๆ อยู่ด้วย (สูงๆนี่ประมาณ 160-166 เองค่ะ) กลายเป็นเด็กหลังห้อง ตอนนี้ทุกข์ใจนิดหน่อยค่ะ
เคยคุยกับแม่แล้วก็ได้คำตอบเดิมๆค่ะ ว่าเดี๋ยวโตขึ้นหนูจะรู้ว่าดีเอง. จัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ
แล้วคนอื่นๆ คิดว่าถ้าเจอเด็ก 14 สูงขนาดนี้จะรู้สึกแล้วมองยังไงคะ (ไม่ใช่ไม่อยากสูงนะคะ แต่นี่มันเกินเกณฑ์ไปมากกกกกกก)